BFF

10. bölüm

Multi: Barış (baklavalarını göstermeseydin iyiydi ya😍)
Baklavayı tepside, değil erkekte severiz..(:

Buraya sevdiğiniz arkadaşlarınızı etikeleyebilirsiniz 😊

Keyifli okumalar dilerim^^

______________

İnsan doğumundan başlayıp ölümüne kadar yaşadığı süreçte bir çok olaya rastlar. Bir bebek gözlerini Dünyaya açtığında gördüğü o yüzü bir daha unutamaz. İlkidir o, ve hayatını ona göre yönlendirir.
Bebek büyür yürümeyi hedefler adım atmaya çalışır yere düşer. Tekrar adım atar yine düşer ama vazgeçemez yürümekten. Bir adım atar, bir adım daha... Sonunda öğrenir yürümeyi.
Büyür iyiyi ve kötüyü ayırt etmeye çalışır. Neyin kendisine zarar vereceğini öğrenmeye çalışır. Ebeveynleri sıcak bir nesneye dokunmamasi için ona "cız" derler ve bebek anlamaya çalışır ve dokunmaz.
Büyür yetişkin olur. Karşısına öyle bir insan çıkarki onu her gördüğünde nefesi kesilecekmiş gibi olur. Yutkunur. Kalp ritmi hızlanır. Onu her gördüğünde göz bebekleri büyür sonra oturur ve düşünür insan aşık olacağını bilemez. Aşk görecelidir.
Birden kafasına dank eder
Vay be ben aşık olmuşum der...

Uzandığım yerden doğrulup aayğa kalktım sessiz bir şekilde baklona çıktım. Bu hissettiklerim doğru değildi. Bu duygu çok tuhaftı sanki içimi cayır cayır yakacak bir ateş gibiydi. Derin nefes aldım hava çok güzeldi dolunayın ışığı yüzüme vuruyordu etrafında çevrili olan yıldızlar ayrı bir hava katmıştı dolunya. Gözlerimi kapatıp çocukluğumu hayal ettim.
Evimizin bahçesindeki büyük elma ağacına çıkmaya çalışıp yere düşmem babamın teleşlanarak yanıma gelerek beni kucağına alıp bir yerime bir şey olmuş mu diye bakması...

Kollarımı gösterip "bak baba hiçbir yerime bişrşey olmadı telaşlanma."

"Babalar her zaman telaşlanır kızları için. Sen benim canımsın kızım senin saçının teline zarar gelse babalar üzülür kızlarını koruyamadığı için."

Babamın boynuna sarılıp yanağına sulu öpücük koydum.

Bu halime gülümseyip" bazen zor günler yaşaya biliriz insanlar istemeyerek de olsa senin kalbini kırabilir. Sen ne olursa olsun doğru olduğunu düşündüğün şeyden vazgecme baban herzaman yanında."

"Beni hiç bırakma baba. Hiç gitme beni yanlız bırakma tamammı?"

Gülümseyip" tabiki seni yanlız bırakmayacağım benden öyle kolay kurtuluş yok küçük hanım."

Gözlerindeki yaşlar yağmur yağıyorcasına akıyorlardı. Hani yanlız bırakmayacaktın baba, hani hiç gitmeyecektin. Bak halime sen yoksun, annem yok, kimsem yok yanlızım. Yapamıyorum baba olmuyor. Tutunmaya çalışıyorum olmuyor. Neden ya neden?
Kendimi yere atmış hüngür hüngür ağlıyordum. Mutlu olmayı haketmiyordum burakı haketmiyordum, merti haketmiyordum. Erayı, doğukanı, Barışı hiçbirini haketmiyordum....

"Hala ağlamaya devam edicekmisin?"

Bakışlarımı gök yünden çevirip, cama yaslanmış olan barışa baktım. Beni izliyordu konuşmayın bakışlarımı yere sabitledim. Yanıma gelip yere oturdu başımı avuç içlerine alıp,
"Neden ağlıyorsun bu saatte?"

"Kimsem yok benim. Babam yok, annem yok, kardeşim yok. Birgün ölsem arkamdan yas tutacak kimse yok. Neden yaşıyorum ki ben?"

Duru'nun bu cümleleri barışın içini parçalasada sustu ruhları okadar birbirine benziyorduki..
"Biz ne güne duruyoruz sen adamdan saymamışsin bizi. Burk napacak sensiz aynı şekilde Doğukan, Mert, Hakan, Eray. Ben napacan duru sensiz?