Breathing for Nicotine

Chapter 1

Sacē's POV

I'm here at the hospital reading a book while my parents are talking to my doctor, Dr. Salvacion. AGAIN.

Monthly routine kona 'to mula pa ng bata ako and I hate it. Sino ba naman ang masisiyahan kapag palagi kana lang nasa hospital? Monthly nga ang check up ko pero halos every week ay nandito naman ako dahil konting injury lang ay diretso kaagad ako sa hospital.

Makagat ko nga lang ang dila ko pinapa hospital na kaagad nila ako. Nakakamatay ba kapag makagat ang dila mo? Napairap nalang tuloy ako sa naisip ko.

Naramdaman kong may nakatingin sakin kaya humarap ako sa direksyon kung saan galing ang tingin na yun.

Napaiwas ng tingin ang lalaki nung nag tama ang mga mata namin kaya binalik ko na ang atensyon ko sa pagbabasa ng libro. Mukhang pasyente din siya dito and it seems like we're in the same age or he's a little bit older than me.

Tinitingin-tingin niya? Gusto niya atang dukutin ko ang mga mata niya eh. Wasn't he taught that staring is rude?

Umupo siya sa kabilang dulo ng sofa na inu-upuan ko. Teka, akala ko ba VIP ako dito? Bakit may ibang pasyente na pumasok? I didn't mind it and continued reading the book.

"New here?" He asked pero sa harap pa rin siya naka tingin.

Hindi ko alam kung ako ang kinakausap niya kaya tumingin ako sa direksyon niya. Mahirap na ang mapahiya no! Baka hindi ako ang kinakausap niya. Wala naman ibang tao kaya ibig sabihin ay ako nga ang kinakausap nito.

"Nope." I casually said at tinuon muli ang atensyon sa libro.

"Bakit ngayon lang kita nakita dito?" He asked again.

"Same." I replied. Wala akong balak makipag daldalan sa kanya.

"Minsan lang din naman kasi ako bumibisita kay Dad." He said trying to continue the conversation.

Tumango lang ako hoping that he'll realize na hindi ako interesadong makipag-usap sa kanya.

"Just a check-up or do you have an ailment?" He asked. Bakit ba sobrang daldal ng lalaking 'to?

I closed the book since hindi na din naman ako makapag focus sa pagbabasa dahil sobrang daldal niya.

"Check-up." Tipid kong sagot.

I didn't lied. I just provided him a limited information. Hell! I'm not proud of my sickness at all. Hindi rin naman ako ang tipo ng taong pinaglalandakan lang ito kung kani-kanino.

"If you don't mind, anong nangyari diyan?" He asked pertaining to the bandage in my forehead.

'Ofcourse, I do mind it!' Yan sana ang gusto kong sabihin sa kanya but I don't want to sound rude.

"Bumped the glass door." I said and touched it unconsciously.

"No, not that one." He said and pointed at the side of his lips.

(Play the video for the background music)

I touched the side of my lips. I don't want him to think that I'm physically abused. I was about to answer his question when my mother interrupted.

"Sacē, let's go." She said.

I stood up and gave the boy a small smile before leaving.

When we got inside the car, mama told me a lot of things which made me roll my eyes.