It was too late when I realized what I just did.
Holyshit.
"What did you ---?" Hindi na niya natapos ang sasabihin niya dahil tumakbo ako papalayo.
Shit. Shit. Shit.
Bakit ko ba ginawa yun? That's fucking unbelievable! And why on Earth did I did that? It seems like it wasn't me at all!
Sinapi-an ba ako at nagawa ko yun? May maligno ba dito sa Antipolo? Whatever the reason is, one thing's for sure. HINDI KO NA ALAM KUNG PAANO SIYA HAHARAPIN!
I ended up sitting under the tree. Hindi naman siya masyado kalayu-an talaga sa overlooking spot kaya alam kong hindi ako maliligaw mamaya dahil natandaan ko ang direksyon.
Bumaluktot ako at nilagay ko ang ulo ko sa magkabilang tuhod ko dahil kahit sarili ko ay hindi ko kayang harapin sa sobrang hiya. A lot of thoughts is bugging inside my mind right now.
After a few minutes, may tumabi sakin. I know it's Veyn kahit hindi ko tignan. I just already know his presence. Mas lalo kong tinago ang mukha ko.
He started playing the guitar.
(Play this for the background song)
So lately, been wondering
Who will be there to take my place?
When I'm gone, You'll need love
To light the shadows on your face
Sumilip ako sa kanya. Malayo ang tingin niya at nung tinignan niya ako ay yumuko ako ulit dahil nahihiya talaga ako. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong hiya na kulang na lang ay magpa bangga ako sa truck para magka amnesia.
Sobrang ganda ng boses niya. Ang husky at ang mature nakaka turn-on lalo na nung nag chorus. Hindi ko mapigilang tumingin sa kanya.
If I could, then I would
I'll go wherever you will go
Way up high or down low
I will go wherever you will go
Nung natapos niya na ang kanta, hindi na ako yumuko ulit dahil na realize kong mas lalo lang akong magmumukhang tanga kapag ganun ang gawin ko. Mas lalo lang akong magmumukhang guilty. Tumingin na lang ako sa malayo gaya ng ginawa niya.
We stayed silent. It seems like an angel passed by which made us keep quiet until he chose to break the silence.
"Do you like me?" Biglaan niyang tanong pero hindi na ako nag reklamo. Biglaan ko nga lang din siyang hinalikan eh.
That was my fucking first kiss and I never imagined losing it because of my own stupidity and recklessness.
I chose not to answer him. I stayed silent for minutes until he ruffled my hair and stood up. He offered his hand kaya napatingin ako sa kanya. Hinawakan ko na lang din ito at tinulungan niya akong tumayo.
"Let's wait for the sunset." He said but I stayed silent.
Tinignan ko ang kamay namin na magkahawak habang nasa unahan ko siya. It's not intertwined but it made me feel butterflies in my stomach.
Nakabalik kami sa overlooking spot at nauna akong umupo. Akala ko ay nakasunod lang siya sa akin pero may kinuha siya sa sasakyan niya. Tumingin na lang ulit ako sa harapan para hintayin ang paglubog ng araw.
Umupo siya sa tabi ko at may binigay sa akin.
"Ano 'to?" Tanong ko at tinignan ang loob ng plastic ng NBS.
BINABASA MO ANG
Breathing for Nicotine
General Fiction-Medicus Series No. 1- Sacē Furry Lacosta is a person who cannot feel pain, literally. Physical pain isn't her enemy, but her self is. She's not only numb outside, but also on the inside. She's broken and lost until help come on its way, Nystagmus...
