CAN SUYU

10. Bölüm: "Emanet."

Multimedya;

Olgun Şişmek - Üflediler Söndüm

Klasik bir ramazan sorumu sorayım. Hangi şehirdesiniz iftarınız kaçta? Ben, Nevşehir 19.51

Yorum yapmayı ve yıldız bırakmayı unutmayalım.❤

*
Doğduğun yer kaderindir, derlerdi. Buna her zaman katılırdım ama bu denli hissedeceğimi bilmezdim. Çocukluğumdan beri bu köyde olan her şeyi işitiyor ve sadece üzülüyordum. Bir gün duyup da üzüldüğüm şeyleri kendim yaşayacağımı hiç düşünmemiştim.

İnsanlar sevdiğiyle evlenemez derlerdi. Bunun sebebi sevenin sevdiğine sevdiğini söylememesindendi. Söyleseler de babalar istemeyince kalıyordu. Kim bilir kaç sevda gömülmek zorunda kalmıştı şu köyde?

Evlenince mutlu olamazsın, hayal kurma derlerdi. Niye böyleydi ki? İnsan ömrünü birleştirdiği insanı memnun etmek, mutlu etmek istemez miydi? Mutlu etse ne kaybederdi? Soğuk ilişki kurulacağına sıcacık bir ilişki kurup sıcacık bir yuvaya sahip olmayı kim, neden istemezdi?

Bunları yaşayacağımı kabul etmiştim ben. Evimde yaşanan neyse ilerde bunları yaşayacağım demiştim. Ama benim evimde yaşanmayan şeyleri yaşayabileceğim aklıma gelmemişti.

Sevdiğim adamla evlenemem diye hayal etmiştim ama sevdiğim adamın abisiyle evleneceğim aklımın ucuna gelmemişti.

Sevmediğim bir adamla evleneceğimi ve onun bana iyi davranmayacağını hayal etmiştim ama hayalimdeki gibi olmamıştı. Ben onu sevmedikçe o beni sevmişti. Sevmişti sevmesine ama benim hâlâ yaralarım açıkken bir yara da o bırakıp gitmişti.

Daha 17 yaşında kocamın öleceği aklıma asla gelmemişti. Bunu neden aklıma getireydim ki zaten? Ben evlilik hayallerini bile Korkut'u gördükten sonra kurmaya başlamıştım.

Korkut'u hayal etmiştim ama ölen kocamdan sonra onunla evlenmeyi hayal etmemiştim.

Şimdi bu işittiğim sözlerin altından nasıl kalkacaktım? Şu önümdeki kapının ardında benim kaderim konuşuluyordu. Sevdiğim adamın hayatını karartmaktan bahsediyorlardı. Onu sevmem bir şeyi değiştirmezdi. O beni sevmiyordu, sevemezdi. Ben onun abisinin karısıydım ve hep öyle kalacaktım.

Ben burada rahat bir hayat süreyim diye onun hayatını karartamazlardı.

Korkut'un bir başkasıyla evlenecek olması bana acı veriyordu ama onun acı çekmesindense ben çekerdim. Ben zaten acıya alışmıştım. Abisinin karısını kendisine eş yaparak onu bir bataklığa sürüklemelerine izin veremezdim.

Önünde durduğum kapı açıldığında yaş dolmuş gözlerimi kayınbabama çevirdim. Eğilip yerde parçalanmış fincana baktı. Sonra da yüzüme baktı. Duyduğumu anlayarak kaşları çatıldı. "Belkıs." Kayınvalidemin sesini işittiğimde geriye doğru bir adım attım.

"Kızım, dur hele bir." Kayınvalidem karşıma geçtiğinde sol gözümden damlayan yaşı durduramadım. Başımı iki yana salladım. Bunu yapamazlardı. Korkut bunu kabul edemezdi. Benim yüzümden onun hayatı kararamazdı.

"Belkıs, odana git hemen." Kayınbabamdan gelen sert komutla arkamı dönüp karşımdaki odama doğru koşar adımlarla gitmeye başladım. Korkut'un odasının önünden geçerken pencerenin önündeki Korkut'la karşılaştım. Kafamı hızla önüme çevirip koşar adımlarımla odama doğru gitmeye başladım.

Odama girdiğimde Korkut'un odasından çıktığını işittim. Eğer öğrenirse esip gürleyecekti, emindim. Odamın kapısına sırtımı yaslayıp yere oturdum. Onunla evlenmemden bahsediyorlardı. Bir zamanlar hayalim olan şeyden... Ama o zamanlar geçmişti. O zamanların üzeri koca koşa kayalarla kapanmıştı. Asla geri açılamazdı.