DANSÇI|Park Jimin

14

           CORNELİA
Bir iki gündür Jimini görmemiştim. Taeminle şirkette karşılaşıyorduk ama yüzüne bile bakmıyordum. O da yanımdan geçerken kafasını önüne eğiyordu. En azından utanacak kadar bir kişiliği olduğuna sevinmiştim. Jimin utanmazın tekiydi mesela. Tamam corni, artık ikisinden de bahsetmek yok. Yeni bir hayata başladın. Artık bırakacaksın. Günlerdir tekrar ettiğim cümleleri tekrar ettim. Uzun ve yorucu bir çalışma dönemine giriyorduk ve bunlardan başka birşey düşünmem yersizdi. Tamam şimdi adını söyleyemediğim kişi tarafından başlamıştım ama sevmiştim. Ve grubu yarı yolda bırakamazdım.

7. Kez dansımızı baştan alıyorduk. April sürekli hata yapıyordu ve Mi cha çok huysuzlanmaya başlamıştı. Yavaş yavaş sinirlendiğimi hissediyordum ama aprili severdim ve onu kırmak istemiyordum.
"Kızlar,yapabiliriz. Pes etmeyelim. Hadi iyi yapalım ve bitirelim." Konuşmamla onları gaza getirmeye çalışırken benim bütün gazım tükenmişti.

Saatlerce devam ettikten sonra April sonunda bize ayak uydurmuştu. Yorgunluktan dans salonunun zeminine yığılmıştım. Tek bir figürü o kadar çok kez yanlış yapmıştı ki rekorlar kitabına girme ihtimali vardı. Hayır yanlışlıkla doğruyu yapabileceği bir figürdü ve zor değildi. Aklı başka bir yerde olmalıydı. Bunu hissetmiştim. Diğerleri odadan çıkınca onu çekiştirip köşeye oturttum.
"Neyin Var senin? Çabuk söyle."
"Birşeyim yok." Düşen suratından yalan söylediğini anlamamak imkansızdı.
"Söylemezsen sana hiçbir şeyimi anlatmamaya başlarım." Tehdit yeterli olacak ki döküldü.

Bir saat sonra gözlerimi devire devire dert ettiği şeye gülüyordum. April Chanyeol'a aşık olmuştu ve onun benimle çok iyi anlaştığı için aramızda belki birşeylerin gerçekten olabileceğini düşünmüştü. Bunu söylediğinde kahkahayı basmıştım. Çünkü yeol mükemmel bir arkadaştı ama sadece arkadaş. Yakışıklı olmadığı için demiyordum. Mükemmel derecede yakışıklıydı. Ama arkadaştı. Ona sonsuza kadar arkadaşım olduğunu ve isterse bu işi halledebileceğimi söyledim. Heyecandan oturduğumuz koltuktan düştüğünde cidden ondan çok hoşlandığına emin olmuştum. Chanyeol da bazen ona kaçamak bakışlar atıyordu ama bundan emin olmadan ona söyleyebilir miydim? Söylememeyi seçtim. Emin olacak ve sonra ikisini birleştirme planımı uygulayacaktım. Şeytani planlar yapmak konusunda üstüme yoktu. Kafam sadece pisliğe çalışıyordu galiba. Kendi kafamda planımı yapmıştım. Yaklaşık 20 saniye olduğu için detaylı değildi ve çok sağlam olduğunu da söyleyemezdim ama idare ederdi. Detayları da sonra düşünürdüm. Hep şu heyecandan kaybediyordum. Ne vardı bir plan için 3500 kalp atışına çıkmamın?