Life Is Cruel

27

Kilka lat później...
Wiosna, śpiew ptaków, łąka i koc.
Ciepły wiatr rozwijający włosy i widok na całe miasto z góry.
Kilka ławeczek roztawionych wokół ogniska i garstka przyjaciół spędzający wolny czas razem.
To będzie najszczęśliwszy dzień mojego życia. To dzisiaj, po trzech latach związku z Emily, oświadcze się jej.
Nick i Ethan, śmiali się, nie wierząc że ktoś wytrzymał ze mną aż tak długo.
Dziewczyna siedziała na ławce rozmawiając z Nick'iem.
-Emily?
-Tak?
Stanąłem przed nią i uklęknąłem na jedno kolano, następnie znalazłem pudełeczko w jednej z kieszeni spodni i ukazując je, zadałem pytanie:
-Czy wyjdziesz za mnie?- dzdziewcza rozchyliła usta zaskoczona sytuacją, jednak po chwili zerwała się z miejsca i pisnęła z radości.
-Tak!- wstałem, a brunetka rzuciła mi się na szyje.
Postawiłem ją na ziemi i założyłem pierścionek na palec, a wszyscy zaczęli klaskać.
Myślałem, że to będzie jeden z najpiękniejszych dni mojego życia, jednak zawsze coś musiało się spierdolić.
Zza ogromnego dębu wyszedł Ben, w prawej ręce trzymał pistolet
Nie odwracał spojrzenia od Emily, wszyscy byli sparaliżowani strachem, nikt nie mógł się ruszyć by go zatrzymać...
Gdy był dwa metry od nas, zatrzymał się i wycelował broń w stronę brunetki.
Gdy jego palec wylądował na spuście, pomyślałem o Janet i o jej siostrze.
Kula wystrzeliła w nią, jednak zdążyłem zasłonić ją własnym ciałem.
Upadłem bezwładnie na ziemię, a Ben widząc to uciekł, Ethan pobiegł za nim.
Emily razem z Ryan'em rzucili się do mnie. Dziewczyna próbowała zatamować krwawienie, Nick dzwonił po karetkę.
Złapałem Ryana za rękę i spojrzałem głęboko w jego oczy szkliste od łez.
-Historia lubi się powtarzać, co? Kocham cię, braciszku... Zawsze będę... Zaopiekuj się Emily i.. Sky.
-Kim?
-Moją córką- drugą rękę położyłem na brzuchu Emily, a brunetka zalała się łzami zaciskając palce na mojej dłoni.
-Nie płacz, kochanie. Najwidoczniej tak musiało być... Kocham cię i naszą nienarodzoną córkę.
Nie zdążyłem nic więcej powiedzieć, bo moje powieki stały się ciężkie.