✔GORETTIA(NOBELISTA SERIES 1)[R18]

Chapter 12(SPG Warning!)

Tulala lang si Tia na nakatitig sa akin. Si Melody naman ay kaninan pa pinipigil ang tawa kaya sinamaan ko siya nang tingin. Tatawa-tawa pa, siya naman itong nagturo sa akin ng ganoong teknik kung paano magpropose ng biglaan. Kanina nang binanggit niya ang alphabey song, nagka-ideya na ako.

"Baby..."  untag ko rito na ikinapitlag niya.

"Nagbibiro ka lang, 'di ba?" anito nang makabawi.

Umiling ako at inabot ang kanyang dalawang kamay. Inilapit ko ito sa aking labi at pinatakan ng munting halik.

"I'm serious, baby. I really want to marry you."

"Ay! Seryoso ka pala dun, pre?! Akala ko it's a prank."

"Leave, Melody! You're useless!" asik ko kay Melody kaya hinatak nalang ito ni Macon papasok ng bahay. Muli akong bumaling kay Tia na nakayuko.

"May dalawang buwan palang na tayo'y magkakilala, Francis. Ni hindi ko pa nakikilala ang pamilya mo at gayun ka rin sa akin," anito.

"It doesn't matter, baby. Nasa tamang edad na tayo, you're twenty-three and I am five years older that you."

"P-pero..."

"It's just a yes or no, Tia. Hindi kita pipilitin kung ayaw mo sa ngayon. Pero hindi ibig sabihin nun ay papayag ako na habang-buhay nalang na tatangihan mo ang proposal ko sa 'yo."

Selfish na kung selfish, she's mine. Only mine.

Umangat ito nang tingin. Nangungusap ang mga mata nitong sinalubong ang aking mga mata.

"Is that a yes?" I softly asked.

Nang tumango si Tia, walang salitang niyakap ko siya nang mahigpit. Para sa kanya, dalawang buwan palang kaming magkakilala. Pero lingid sa kaalaman niya, mahigit isang dekada ko na siya kialala at sa loob ng mga taon na iyon ay siya lang ang tanging may kakayahang patibukin ng mabilis ang aking puso.

"You're the only one that can make my heart beat faster than it usual, baby. I love you's is not enough. I want you to know that I will do everything, even it will cause my death just for you to live well."

Napahikbi si Tia kaya bahagya akong humiwalay sa pagkakayakap sa kanya upang sakupin ng palad ang makabila nitong pisngi. Using my thumb, I dried her tears that fell from her eyes. Tia sweetly smile.

"I didn't cry because you hurt me.  I cried because, I finally understand, what I really am and who I am. I now accept the person that I meant to be in the first place. I love you, Anthony Francis. Thank you for helping me out from my shell."

No words can explain the happiness that I felt right now. Her words are full of sincerity. Nakikita ko na ngayon sa kanya ang Tia na una kong nakilala.

"Thank you so much, baby..."

Hindi ko na mapigilan ang aking sarili. The moment my lips touches hers, it went deeper. Without breaking our kiss, I pulled her up and put her legs around my waist. Wala naman akong narinig na pagtutol dito pero muntik ko na siyang mabitawan nang biglang may sumulpot na isturbong nilalang.

"Kung saan-saan ko nalang kayo nakikitang naghahalikan. Gosh! My pretty eyes is no longer innocent."

Akma sanang ibababa ni Tia ang mga hitang nakayapos sa aking baywang nang pinigilan ko ito. Napalabi naman itong isiniksik sa aking leeg ang mukha nito upang itago ang pamumula.

"Iyan ba ang papel mo sa kwento ng buhay namin ng baby ko, Melody? Ang maging epal?"

"Hindi ako epal! Kasalanan ko ba kung wala kayo sa tamang lugar lagi kung mag-make out? Ano! Ako pa talaga ang mag-aadjust? So unfair, ha! At ikaw naman bff, why so marupok?"