✔GORETTIA(NOBELISTA SERIES 1)[R18]

Chapter 1

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Kisame ang unang sumalubong sa aking paningin. I checked myself. Nakasuot ako ng puting kamison, aninag ang suot kong panloob sa sobrang nipis nito. Biglang kumirot ang bandang dibdib ko nang sinubukan kong bumangon.

"Why am I still alive?" I murmured. May kahabaan ang kutsilyong itinarak ko sa aking dibdib ngunit bakit ako ay humihinga pa rin?

Napatingin ako sa pintuang bumukas. Pumasok ang isang lalaki na nagtataglay ng kulay abong mga mata.

"You're awake..." usal nito.

"Sino ka? Ano'ng ginagawa ko rito?"

"I'm Francis. I saw you at the middle of the street. Duguan ka at nang nilapitan kita, akala ko ay wala ka ng buhay. You were unconscious for a week now."

"Sana hinayaan mo na lamang ako," mas malaki ang kasalanan na aking kinakaharap ngayong humihinga pa ako. I oath to serve God. Pero sinubukan kong kitlin ang sarili kong buhay.

"At hahayaan ang sarili ko na mabuhay sa konsensiya? No. I will never do that," matiim ako nitong tinitigan. Nanonoot sa aking mga kalamnan kulay abo nitong mga mata. My heart leap for a second. Mabilis kong iniwas ang aking mata mula sa pagkakatitig dito.

Muli kong sinubukan na umupo ng matuwid ngunit sa pangalawang pagkakataon ay aking naramdaman ang hapdi na dala ng sugat sa aking dibdib. Napaigik ako dahil dito. Maagap naman akong nilapitan ng lalaking nagpakilalang Francis. Sa unang paglapat ng palad nito sa aking balat ay agad akong napaiktad. I feel like burning. Hindi dapat ako nakakaramdam ng ganito. I live in convent for a year. I am a nun. I shouldn't feel any sensuality.

"You don't have to be scared. Hindi ako nangangagat." Hindi na ako nag-protesta pa nang inalalayan niya akong maupo.

"Gusto ko nang umalis dito," ang aking usal.

"Hindi mo kakayanin. Sariwa pa ang sugat na nasa dibdib mo," Bahagya itong dumistansiya sa akin. "Wala ka namang dapat ipag-alala kung gusto mong manatili rito. You are safe here."

Napansin ko ang pagsulyap nito sa bandang dibdib ko. Pasimple kong itinaas ang kumot na lumilis pababa para matabingan ang malulusog kong hinaharap. Napalunok ako ng may maalala.

"Ah, eh... Sino ang nagpalit ng damit ko?" may pag-alinlangang tanong ko rito.

"Puro lalaki ang tauhan ko rito, do you think I'll let them touch you?" I'm smart enough para maunawaan ang kanyang nais iparating.

"You did it?" kahit natitiyak ko na siya nga ang nagpalit ng aking kasuotan ay nais ko pa ring marinig mula sa bibig nito ang kompirmasyon.

"Yes," maiksi nitong tugon.

Ramdam ko ang pamumula ng aking magkabilang pisngi. Sa tanang-buhay ko ay ako lamang ang nakasilay sa aking hubad na katawan maliban na lamang siguro noong mga panahong wala pa akong muwang sa mundo. Pero sa isang iglap ay nasilayan na rin ito ng ibang tao at isang estranghero pa.

"I know what you think. I covered your body with a blanket. Pero hindi ko naiwasang hindi masagi ang iyong balat. And it makes the thing between my thighs response."

Hindi ko masyadong naintindihan ang huli nitong sinabi dahil napakahina lamang ng kanyang pagka-sambit. Hinayaan ko na lamang ito dahil batid kong hindi naman iyon importante.

"Nauunawaan ko..." Kahit nakaramdam ng kirot ay pinilit kong maibaba ang aking mga paa. At sa muli ay agad akong dinaluhan ni Francis.

"You can tell me if you want something," anito.

Pasimple kong inalis ang kamay nitong nakahawak sa aking kaliwang braso.

"Nasaan ang banyo?" mahina kong tanong dito. Bahagya kong nakalimutan na nakasuot lamang pala ako ng manipis na kamison. "P'wede ba akong makahirap ng pangtaklob sa aking katawan?"