✔GORETTIA(NOBELISTA SERIES 1)[R18]

Chapter 4

I caught a man staring at my legs. Obviously, my dress did a good job to capture a man's attention. He's leaning on the closed glass window. He wore a black jeans and maroon long sleeves.

A man raised his head's up, his gray-colored eyes meet onto mine and our gazes locked. I flashed him my best smile. The man lowered his head, but not before I saw how his cheeks blushed. My smile turned into a smirked.

"I'm sorry if I barged in. I think I'm lost."

He looked at me again. His forehead creased.

"Stop pretending that you're lost, baby. It's not convincing."

I sexily laugh. I walk towards him and wrap my arms in his nape and give his lips a peck.

"Really, my Massimo?"

He chuckled. I gasped as he cupped my right breast and squeeze it a bit.

"It's more delectable than Laura's tits."

Despite of a cool air conditioning that filled the room, I felt a flash flooded over me. And my heart races out of my chest.

Nagising ako na tila may mabigat na nakadagan sa aking dibdib. Hindi pa rin kasi maalis-alis sa aking isipan ang nangyari nitong nakaraang araw. Naalala ko pa na pagkapasok ko sa aking silid ng araw na iyon ay dahan-dahan akong napaupo sa kama at kinapa ang aking dibdib. Hindi dahil kumirot ang sugat na naroroon kundi dahil naninikip ito. Tila bagang ayaw nitong tanggapin ang ginawang pagsinghal ni Francis. Mariin pa akong napapikit upang pigilin ang mga luhang patuloy na namamalisbis sa aking magkabilang pisngi.

"Ano ba itong nangyayari sa akin? Bakit ang sama-sama ng aking loob kay Francis?" mahina kong sambit.

Dumagdag pa ang mga pangyayari sa aking panaginip na paulit-ulit na lamang. Simula nang pumasok ako sa kumbento ay laman ng aking panaginip ang dalawang taong nagmamahalan na parehong hindi ko maaninag ang mga mukha. At sa tuwing ako ay gumising, gayun na lamang ang paghingi ko ng kapatawaran sa panginoon. Kung nagkataon siguro na nakalimot ang aking isipan, marahil ay iisipin kong parte iyon ng aking nakaraan. Pero hindi. Dahil dalawang taon pagkatapos kong maka-graduate sa kolehiyo ay pinilit ko ang aking mga magulang na hayaan akong tuparin ang aking pangarap na maging isang madre.

Unang pagtama pa lamang namin ng abuhin niyang mga mata, tila matagal na siyang kilala ng aking puso dahil agad itong sumikdo.

Kahit mabigat ang katawan ay pinilit kong bumangon. Bitbit ang puting roba at puti ring tuwalya ay lumabas ako sa aking silid. Malalaki ang aking hakbang na tinungo ko ang pinakadulong pasilyo kung saan naroon ang palikuran.

Pagkatapos kong ayusin ang aking sarili ay agad akong lumabas ng kuwarto, pero bago iyon, muli akong pinasadahan nang tingin ang aking sarili mula sa malaking salamin na malapit bintana.

Nagluto ako ng almusal na sapat lamang sa akin dahil tumungo kahapon si Francis sa Maynila upang muling bisitahin ang mga magulang.

Pagkatapos kong mag-almusal ay naisipan kong maglinis ng sala. Habang nagpupunas ako ng malaking telebisyon nang may tumimbre. Tumigil muna ako sa aking ginagawa at tinungo ang pintuan. Isang matangkad na babae ang aking nabungaran.

"Goree?!" Nanlalaki ang mga matang sambit nito sa aking palayaw.

"Kilala mo ako?" may pagtataka ko namang tanong rito.

Bigla naman nitong iniwas ang mga mata na tila ayaw nitong makita ko ang takot na nababanaag doon nang magtama ang aming paningin. Ngunit huli na dahil agad ko itong napansin na akin lang din namang binalewala.