Chapter 35
Old Kaye
When the rise up and the sunshines got to my face, I don't know what's wrong but I just smiled. It just came to that, I am not the Kaye I'm actually treating about. Malaki nga siguro ang pinagbago ko kaya minsan ang mga gawi ko dati ay isa isa ko nang nakalimutan pero ngayon pinipilit kong ibalik ang dati. 'Yung nakilala niyo, 'yung Kaye na minahal niyo na sandaling nawala, babalik na din ako.
Basta, ang kasiguraduhan lang sa akin kung babalik nga ba siya sa akin na wala nang nakataling problema na pwedeng makahadlang sa amin.
Nang tumingin naman ako sa salamin ay hinawi ko naman ang buhok na humaharang sa mukha ko. Napangiti na lang din naman ako nang bahagya. Mas maganda pa rin pala talaga ang maging simple at walang kaek-ekan sa buhay. Nagawa ko lamang 'yun dahil sa galit at inis ko sa Jiggly Girls, mapapatawad ko naman sila kung kaya nilang humingi nang tawad. Hindi naman ako umaasa na magagawa nila 'yun pero maghihintay ako.
Tama nga rin sila, mas maganda maging simple dahil mas nagiging angat ka sa lahat, hindi kasi porque naka-make up ka na, maganda ka na... minsan 'yun din ang panira sa atin dahil minsan hindi nabibigay kung anong nararapat kaya mas maganda maging simple at syempre, smile is the best weapon to conquer your problems.
Pero iisipin ko pa lang, hindi ko nagawa 'yun dahil nagpadala nga ako sa inis at galit pero hayaan na. Natapos at nangyari na 'yun kaya ngayon... I need to washed out and drained all thos memories na hindi maganda sa akin. Sinira ko rin ang pangalan ko bilang Princess of the Campus. Kung hindi naman ako karapat-dapat na maging princess, okay it's just okay for me because it's only a title hindi kung anong bagay.
Kinuha ko naman ang phone ko at tiningnan ang message na nanggaling kay Cent. Nakakamiss kahit ilang beses ko na siyang pinagtatabuyan at hindi pinapansin pero siya pa rin ang sumusuyo sa akin. Kahit gustong gusto ko pero pinipigilan ko lang ang sarili ko na ma-fall ulit dahil alam kong nakatali siya sa kasal na 'yun at kapag natuloy nga 'yun dapat na talaga akong lumayo sa buhay niya.
Which will the Princess walked out from her own story.
Wala kaming pasok dahil kuhaan na lamang ng card namin. Hindi ko alam kung matutuwa ako o matatawa sa mga ginawa ko noon. Hindi ko alam kung matutuwa ba si Mama kapag nakita niya ang grade ko. Lintek lang! Dahil alam kong hindi ko sineryoso ang grading na 'to. Last year na nga kami sa school na 'to doon pa ako sasablay. Wala na nga sa higher section, lagapak pa ang grades.
Mabilis naman akong nag-ayos nang sarili ko. Hindi ko nga rin alam kung napasa ko ba ang examinations ko dahil puro stock knowledge lang din ang dala dala ko. Ilang araw na ang lumipas nang umalis si Cent. Alam mo ba 'yung feeling na bumalik ka na nga pero siya naman ang umalis. Nakakainis lang dahil mas lalo akong nahihirapan dahil wala akong ideya kung ano na nangyayari sa kanya doon sa ibang bansa.
Hindi kaya engage na siya doon kay Jonie at doon na sila ikakasal sa ibang bansa? Maraming konklusyon na pumapasok sa utak ko pero ang ibig ko lang naman gusto ay ang bumalik siya. Maniniwala't maniniwala ako na may mala-fairytale nga talagang pag-ibig kapag bumalik siya sa akin. Sinabi ko 'yun sa sarili ko at siya naman, sinabi niya na babalik siya kapag ayos na.
So, ito na ba 'yung moment na hihintayin ko na lang siya na bumalik? What if kapag hindi? Sinayang niya lang ang oras ko kung ganun. I've waited for much long time and I've got wasted. How come.
BINABASA MO ANG
Endlessly
Teen FictionShe is a normal teen girl with have a big dream to have a Prince Charming in her life. She used to read romance fairytales books and believe it was true and all of a sudden, she'd realize it was all her wild imaginations. Then all of her beliefs...