Endlessly

Chapter 45

Chapter 45

Why now?

 

After what I just received from him yesterday, ginambala na ako at hindi matahimik kakaisip non. I never find something that can make me feel busy para hindi ko ulit maisip 'yung tulad dati kasi ngayon alang-ala ako. Siya na lang kasi 'yung wala sa klase, siya na lang 'yung hinihintay kundi mamamarkahan siyang absent.

            I crossed my fingers, just not today Cent.

            "Okay, lets start our lesson." And after what Ma'am Amandy said. I just closed my eyes and said. Yes, I feel so worried that may Vincent couldn't graduate 'cause he got dropped by not attending school. For about some month, ga-graduate na kami—kaming mga seniors. Ayoko naman kasing ako magka-college na tapos siya, balik senior o di kaya magtake up ng summer.

            "Sorry! Ma'am Amandy!" I just opened my eyes and saw my princes in front of the door, "I'm late."

            Ewan ko pero bigla na namang nabuhayan ang puso ko. Tila 'yung mga pag-aalala ko kanina, mabilis na nawala. Sa pagdating niya hindi siya mamamarkahan nang absent. Ano ka ba Kaye! Tiwala lang kay Cent!

            Tiningnan lang siya ni Ma'am Amandy na nakataas pa ang kilay, sinunod naman niya ito nang papuntahin na siya sa silya niya. Nang tingnan ko si Cent na papalapit sa akin, sa silya niya ay nagtama ang mata namin—na agad niyang iniwas. Ang lamig nang tingin niyang 'yun, tila parang may ayaw akong malaman. Parang gusto kong umiwas na lang din sa kanya. Feel ko masasaktan ako sa mga titig pa lang niya.

            Kinalabit ko naman siya nang tumalikod si Ma'am Amandy para magsulat sa whiteboard. Nilingon ako ni Cent pero mabilis niyang binalik ang tingin niya sa harap. Nakakapagtaka. Umayos na lang din naman ako nang pagkakaupo at nakinig kay Ma'am Amandy sa discussion niya. Alam kong mabilis na lang lumipas ang araw at papatong na ang araw na lalabi pero nandun pa rin 'yung takot? Takot kasi kapag hindi niya 'yun, sira din ang happy ending ko.

            Napatitig na lang ako sa pagtayo ni Cent. Sinundan ko lang siya nang mata hanggang sa lumabas nang room. Nagpaalam siya na iihi lang pero bakit pakiramdam ko may iniiwasan siya. Sige, kahit ngayong araw lang din, pipilitin ko na hindi muna siya makasama, isipin at kulitin dahil baka badtrip siya at baka isa ako doon. Imposible pa rin.

            Nakinig. Nabored. Nagquiz. Nakatulog. Ano pa ba ang magagawa ko? Sinenyasan ko si Marc na sasabay ako sa kanya mamayang lunch at okay naman daw sa kanya at syempre kasama ulit si Xamantha. Iniisip ko na sana wala lang 'to.

            Pero ano nga ba kasi 'yung text niya sa akin kahapon na dapat daw sinama niya ako para hindi na siya umalis? O masyado ko lang binibigyan nang meaning kaya ganito ako ngayon. Tinawag ako sa student council dahil bilang Princess of the campus ika nga daw at kasama ang Prince of the campus na nasa higher section ay kailangan daw namin ayusin ang preparation for the graduation ball.

            "Ano bang magandang theme?" tanong ko kay Donie—ang Prince of the campus title holder.

            Nagkibit balikat naman siya sa akin, "Babae ka, mas marami kanga lam 'don."

            Tinaasan ko naman siya nang kilay, "It doesn't need that the girls only be responsible for all the things that we needed as much as possible, boys can contribute as much as a smallest thing, it could be appreciated more than enough."

            Siningkitan naman niya ako nang mata. Hindi ka gwapo. Hindi ka chinito, kaya wag na wag mo akong sisingkitan, hindi bagay... para kang tirador sa kanto. Kung pwede lang sabihin sigruo umatras ka na bilang title holder for the Prince of the campus, "Ah, actually we talk about the theme... what are you saying?" iiling-iling niyang sabi sa akin.