Endlessly

Chapter 37

Chapter 37

 Bonding

 

~Cent's POV

"No, please! Don't tell them!" she cried bursting out all her tears.

            Napaigting na lamang ang panga ko at inalis ang pagkakayakap niya sa mga binti ko. "No, Jonie. I will."

            And I left her crying from what damn she did, and I'm almost finished fucking fixing up my probem.

            Princess... Kaye... I'll be home.

~Kaye's POV

Mabilis akong nagreply nang makatanggap ako nang text mula kay Kevin. Kay-aga aga pero alam kong magiging kasing ganda ko rin ang mood ko ngayon. Napadapa naman ako sa kama ko habang hinihintay ko ang reply niya. Sayang lang talaga 'yung hindi ko siya nauubutan kagabi dahil kung saan saan pa ako nagpupunta pero okay lang dahil nag-iwan naman siya nang number niya. Atleast ngayon, magkakaroon na ulit kami nang communications. Nakakamiss din kasi ang mga pang-aasar niya sa akin.

            Instead of texting back, he calls.

            "Keviiiin!" naghumerantado kaagad ako nang mapindot ang answer. Hindi ko lang talaga mapigilan ang feels ko na makakausap siya kasi even sa facebook chat, walang paramdam kasi nagdeactivated siya kaya ayun tapos syempre nasa ibang bansa siya hindi kami makapagtext. Mahal din kasi, sayang pera.

            "Wait! Kaye!" sigaw nito sa kabilang linya na sigurado ko ay nabingi sa kakasigaw ko.

            Natatawa naman ako, "Namiss kita sobra!"

            "Oo ramdam ko nga!" mahangin nitong sagot sa akin pero sa sagot na niya 'yun kahit papaano bumabalik 'yung dati naming friendship. Gusto ko talaga 'yung mag-stay na lang sa isang bagay na alam kong hindi naman magiging complicated, ang worst kasi nang mangyayari kung ipupush mo pa to the highest level eh masasaktan ka lang din naman. But I'm so happy.

            "Kahit kailan talaga umaapaw ang kayabangan mo."

            "Tss, That's what you called Kevin's air."

            "Eh?" at sunod na narining ko na lamang sa kabilang linya ang pagtawa niya. Napanguso naman ako dahil mukhang saya naman nang isang 'to. "Oo nga pala! Bakit hindi mo ako hinintay kagabi? Pumunta ka pala dito."

            "Yeah, actually daan lang talaga ang pinunta ko pero ngayon..." he paused. "Labas ka ng bahay niyo."

            Napataas naman ako nang kilay sa sinabi niya kahit hindi niya nakikita. Ano na namang kayang naisip nito at nakuha pa akong palabasin anng bahay, eh tamad na tamad nga ako magkikilos papalabasin pa ako.

            "Ano bang meron?" pagtatanong ko pa.

            "Basta! Sumunod ka na lang." mabilis naman akong tumayo sa kama ko at lumabas nang kwarto  at nang buksan ko ang pinto palabas ay bumungad sa akin ang napakagwapong lalaki. Halos mamangha ako dahil sa muli nagkita na naman kaming dalawa mabilis namang kumunot ang noo niya, "Hindi mo ba ako yayakapin?"

            Ang hangin, kaya ang lamig lamig ngayon.

            "Sus!" saka ko siya niyakap at inalis din naman dahil medyo awkward ang datingan saming dalawa. "Napauwi ka?"

            "Bakasyon din namin don." Ngiting aso pa niya. Niyaya ko naman siyang pumasok sa loob ng bahay pero tumanggi naman siya at siya naman ang nagyaya sa akin na maglakad lakad na lang daw kami dalawa tutal hindi naman maaraw sa labas kundi makulimlim lang saka mahangin kaya swak na swak. Tahimik lang din naman ako habang naglalakad kaming dalawa, ewan ko pero nahiya rin ako bigla na nakasama ko ulit si Kevin sa tagal ng panahon... well, ilang buwan lang din naman 'yun pero iba ang effect kapag naging close kayo.