Endlessly

Chapter 40

Chapter 40

This Love

 

I never imagine that my prince will back in an unexpected time. Tulog ko pero naramdam ko ang pagdating niya, hindi ko alam ko suguro naramdaman na lang nang presensya ko ang presensya kaya mabilis kong inakala na siya 'yun at ang sarap lang sa feeling na hindi ka nga niya binalewala. Hindi ka niya iniwan. Hindi niya ako pinagpalit kay Jonie.

            Nasuntok ko sa balikat si Cent nang may maalala ako, "Sabi mo tatawag ka kapag magkikita na tayo pero hindi ka tumawag. Hintay tuloy ako nang hintay sa tawag mo!" pag-iinaso ko sa kanya. Kinuha ko pa ang cellphone ko para ipakita sa kanya 'yung text niya.

            Nagawa niya na lang ay magkamot nang batok sa sinabi ko kaya napanguso naman ako sa kanya but then again, he took a kiss. Agad ko siyang sinamaan nang tingin pero natawa lang siya. Why do I miss you so much Cent? Namiss ko ang taw among 'yan. Namiss ko 'yung dating kami. "That's why I can't call you because my phone shut down. I don't know what happen, so I choose to go here but when I came, you're sleeping then I realize..." he smiled, "The day when you are sleeping then beg for a kiss from a prince charming."

            Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya. Takte! Naalala niya pa pala 'yun. Nakayuko naman ako sa kahihiyan na nadala ko pero kahit na hindi ko pa rin maikaila na sweet nga 'yung ginawa niya sa akin dahil ang tagal na nun, nag new year pero hindi pa rin niya nakalimutan.

            "Cent, I can't even say how much I love you, but the most prettiest thing... you prove to me that fairytales are not just fictions but also in reality." I hugged him one more time. I missed this so much. He hugged me tightly.

            He smirked, "You said it before, when I came back... you'll be my princess."

            I can't resist the feeling when Vincent is totally in front of me and saying those cheesy words that melted my heart. Kahit wala pa man akong ideya kung ano na nangyari sa kanila ni Jonie, ang mahalaga sa akin nandito na ulit sa tabi ko si Vincent. Dahil ang sabi niya sa akin, hindi siya babalik hanggat hindi niya naaayos 'yung problema niya.

            So there's nothing to be bother.

            "Tara sa baba, doon kila Mommy." Yaya ko sa kanya pero tinanggihan niya ako kaya kumunot naman ang noo ko sinabi niya. "B-bakit ayaw mo?"

            "Gusto muna kitang solohin. So many f*cking months that we've losts. Maybe this night, will cherished every moments of it." napangiti naman ako sa sinabi niya. He intertwined his hands over mine, ang sarap lang sa pakiramdaman dahil sa malambot ang kamay niya at may kalahikan kumpara sa akin, alam ko na hindi niya ako bibitawan dahil ako naghintay siya pa kaya. "C'mon." aniya.

            Tinaasan ko naman siya nang kilay nang hatakin niya ako, "Teka! Ayaw mo nga bumaba tapos—Oo nga pala! Saan ka dumaan?"

            He smiled saka siya tumagilid saka ko nakita ang bintana na bukas na hinahangin ang kurtina sa bintana. I glared at him when I got realize what he wants, hinablot ko pabalik ang kamay ko sa akin. "No, Cent. Ayoko."

            "But this is the only way."

            Napahalukipkip namana ko sa kanya, "Ganito na lang. Bababa ako sa hagdan tapos diyan ka sa hagdan."

            Mabilis siyang umiling sa akin saka inagaw muli ang kamay ko, naglapit ang katawan namin at kaunti na lamang ay magtatama na ang mga labi namin dahil sa sobrang lapit namin sa isa't isa. Amoy na amoy ko ang mint na hininga niya, ang mga mapupungay niya mata at ang kanyang matangos na ilong. I never imagine that I could fall for this guy, crazy at all.