Endlessly

Chapter 33

Chapter 33

Everybody Hurts

 

Mabilis ko siyang tinulak palayo sa akin at hindi makapaniwala sa ginawa niya. Pinunasan ko ang labi ko at hindi naalis sa kanya ang mga hindi magandang tingin ko pero siya, titig lamang ang napaparating sa akin. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon pero lintek na nakaraan kasi na 'yan! Bakit ba kasi ang hirap kalimutan kahit sandal dahil alam ko naman na wala na akong magagawa dahil sirang sira na ang inaasam ko noon pero bakit ngayon bumabalik pa rin siya sa akin.

            "You stupid!" I left him but he caught my hand and I look at him. Hinablot ko naman pabalik ang kamay ko sa akin at agad naman niya akong hinawakan sa magkabilang balikat ko na agad ko namang pinalagan. "Stop this, shittiness."

            Pansin ko ang pagtitig niya sa akin kaya hindi ko siya binibigyan ng tingin ko. Ayoko makita ang nakaraan dahil naaalala ko na naman ang lahat. Kinalimutan ko na eh, babalik kaagad?

            "Malaki ang pinagbago mo." Usal niya.

            Ngisi akong humarap sa kanya. "Pansin mo pala?" saka ko inikot-ikot ang buhok ko gamit ang kamay ko. Nakakaasar lang dahil tatlong buwan na nakalipas sa pag-alis at pagkita namin, muli na naman naglapat ang mga labi namin. Nakakainis lang talaga! "So anong magagawa mo kung ganito na ako ngayon?"

            Napabuntong hininga naman siya sa akin, "Kaye, sumuko ka na ba?"

            Tinaasan ko naman siya nang kilay, "Para saan pa ang lahat Cent? Hindi naman sakin ang bagsak mo. So why do I let myself drowned to you?" pagtataray ko sa kanya. Wala na naman kasi dapat pang gawin kasi in the first place wala na naman kaming magagawa dahil committed na siya doon sa gusto nang kanyang pamilya sa buhay niya, sa magiging future niya so wala talaga ako.

            He shook my head before he says anything, "Ako... Kaye, tatanungin mo ba na sumuko ako?"

            I just stared at him. Not responding his questions. I didn't mind of what he point but he could never change what I'm now. Nagbabago ang lahat nang tao dahil sa maling nangyari sa kanila, it'll change and change kahit anong mangyari. Pero bakit ganito, pinipilit ko na iwasan kusang bumabalik sila. Tama naman ang naging desisyon ko, tama naman na itaboy ko siya sa buhay ko.

            Again he grabbed my shoulders, "Kaye! Ako! Hindi ako sumuko! Naiintindihan mo ba?! Hindi ako sumuko! Ginawa ko ang lahat para lang hindi matuloy ang kasal na 'yun para lang ikaw ang makasama ko sa buhay ko! Kaye, mahal kita kaya ginagawa ko 'to! Pinaglaban kita sa mga magulang ko! Tapos ikaw, susuko na lang? Akala ko ba handa kang maghintay sa prinsipe mo? Akala ko ba hihintayin mo ako pero ano ngayon, ikaw ang bumitaw sa ating pinag-usapan."

            I took a deep breath and release his hands off my shoulder. "Oo na! Sinabi ko 'yun. Oo akala lang natin, akala mo! Akala ko! Cent, sinabi ko sa sarili ko na maniniwala ulit ako sa fairytales kapag bumalik ka na sa akin na walang inaalalang kasal pero ngayon pinagmumukha mo sa akin na hindi kita kayang mahalin kasi in the first place, una pa lang gustong gusto na kita. Masakit lang kasi ako ang nasaktan nang lubos dito! Sabihin mo nga sa akin ngayon, okay na ang lahat?!"

            He looked away, "I'm still trying para lang hindi nila ituloy pero Kaye, 'wag kang sumuko. I love you."

            I smirked a laughed a bit, "Yeah, you're still trying tapos in the end wala ka rin nagawa."

            "Hindi kasi ganun kadali 'yun Kaye."

            "Okay." I looked away. "Sabihin mo na Cent, kung gusto mong makipagbalikan sa akin... pag-iisipan ko pero ngayon kailangan mo munang ayusin kung anong dapat ayusin sayo Hughes." And I left him dumbfounded.