The CEO's Secretary [Published Under KPub PH]

CHAPTER 1

Cathlyn's Po'V

Panay ang buntong hininga ko habang naghihintay sa bagong CEO ng kompanyang ito. Nandito mismo ako sa mismong opisina. Kanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan ko.

"Relax. You should be calm. Aja!" Pagkakausap ko sa aking sarili.

Tumayo ako at lumapit sa malaking bintana nitong opisina—scratch that, malaking glass wall nitong opisina. Mula dito ay tanaw na tanaw ang buong lalawigan. Pati ang condo ko ay kitang kita mula dito.

"You must be my new secretary." A cold deep baritone voice said.

Natuod ako sa aking kinatatayuan at hindi malaman kung ano ang magiging kilos. Tatayo nalang ba ako dito o haharapin ang magiging boss ko. But after a second, I choose the latter.

"Yes si-"

Suddenly I just stop and stare at the man face. Hindi ako nagkakamali! Hindi! Imposible!

Hindi ko malilimutan ang kanyang mukha! Ang mukha ng lalaking humalay sa akin sa elevator!

"Do you have a problem? Miss?" He said while smirking. Pinagdiinan pa talaga ang salitang miss.

I remain my smile and respect. Fuck my respect! Hindi naman siya karespe-respeto dahil sa ginawa niya sa akin. Kung hindi ko lang siya boss, nunkang rerespetuhin ko siya.

"Yes sir. I'm your new secretary." I said with a fake smile on my lips.

Kahit nagtatagis na ang bagang ay pinilit ko pa ding maging pormal sa harap ng magiging boss ko. Of all people on this earth?! Bakit siya pa ang naging boss ko?!

"Great. Alam mo na siguro ang patakaran dito sa kompanya. By the way, I'm Jackson Morales Fuentabella. And you'll be my new secretary." A hint of husky voice while he said that.

Hindi ko iyon pinansin at nanatiling pormal sa harapan niya. Kahit ang sarap sapakin ng kanyang pagmumukha. And why the fuck did my heart beat faster than normal? Siguro dahil galit talaga ako sa lalaking ito.

May karapatan akong magalit sa ginawa niya. Kung sabihin mang hindi niya iyon sinadya, kabastusan pa din iyon sa part ko. And heck! Buong buhay ko ay walang bumastos sa akin. Ngayon palang! At sa magiging boss ko pa!

"Yes sir. Can I start my job now?" I suddenly ask.

Hindi ko na kayang pakiharapan ang lalaking ito.

Just forget about it Cath!

Oo, pipilitin kong kalimutan ang ginawa niya kahit mahirap. Pero alang-alang sa trabaho ko, gagawin ko.

"Of course. Your table is outside this office. Tatawagin lang kita kapag may kailangan ako."

"Okay sir."

Dali-dali kong kinuha ang bag ko sa aking kinauupuan kanina. Walang lingon likod akong lumabas ng opisina at dumeretso sa table na sinabi niya kanina.

Duon ko lang napakawalan ang pinipigil ko palang hininga. Huminga ako ng malalim at pinakalma ang hindi ko maintindihan katawan.

Nakasandal ako sa recliner habang malalim ang pag-iisip. Kung boss ko nga siya, dapat lagi akong rumespeto. Baka ilang minuto lang patalsikin niya ako. Pero kapag ginawa na naman niya ang ginawa niya sa akin sa elevator, asahan niyang hindi ko siya rerespetuhin kahit boss ko siya. Wala akong pakealam kung patalsikin man niya ako. Ang sa akin lang, rumespeto naman siya sa katauhan ko.

Why not stay away a little bit from him?

Napatango-tango ako sa aking naisip. Tama! Ako nalang ang iiwas kung hindi niya kayang pigilan ang kanyang sarili. Well, men nowadays.