The CEO's Secretary [Published Under KPub PH]

EPILOGUE

Dedicated to CathlynMaeRelavo9 salamat sa name mo classmate😊❤️

Cathlyn's Po'V

They said, happy ever after won't last long. They said that before you commit your happy ever after, you'll be facing hell.

Sa mga nakalipas na taon. Masasabi kong sobrang saya ko. Yung saya na hindi ko aakalain na makakamit ko. Yung saya na para bang wala akong problema. Yung saya na nararamdaman ko kapag nakikita ko ang aking pamilya.

Tinatanaw ko lang sa aming hardin kung paano wrestlingin ng mga anak ko si Jackson. Our eldest boy is nine years old and that's Zhacary. Kamukhang kamukha niya ang kanyang ama at nakuha niya ang ugali nito. The next one is Scarlet. She's five years old. Sabi ng iba siya ang little version ko. Well, hindi ko naman yun maitatanggi dahil marami kaming pagkakapareho. The last one is on my tummy. Nine months na ito at ngayon ang due month ko.

"We won!"

Napabaling ang tingin ko sa kanila dahil sa biglang pagsigaw ni Scarlet.

"Of course you won. You beat up your daddy." Parang batang ngumuso pa si Jackson.

Nameywang si Scarlet. "Because I'm strong dad. Your weak."

Pinigilan kong matawa dahil walang makapang sagot si Jackson. Napabaling siya sa gawi ko na may hindi makapaniwalang mukha.

Tumayo siya saka naglakad palapit sa akin. Ang dalawang bulilit naman ay patuloy lang sa paglalaro.

"I'm shook that she said to me that I'm weak." Iling iling na saad niya nang makaupo siya sa tabi ko. "How's my wife doing? Hindi ba sumasakit ang tiyan mo? Should we call an ambulance to get ready? Hmm?" Sunod sunod nitong tanong habang hinahaplos ang malaki kong tiyan.

Napangiti ako dahil sa kanyang pag-aalala. Kahit hindi naman ako buntis, hindi nawala sa kanya ang pag-aalala lalo na sa mga bata. I can say na mas inhance daddy kaysa sa iba.

"Hindi naman sumasakit ang tiyan ko. Sasabihin ko nalang sayo kapag nangyari yun." Mahinahon kong sabi.

Sinulyapan niya ako saka tinitigan. Walang salitang lumabas sa bibig niya kaya napataas ang aking kilay.

"What?"

Umiling siya. "Nothing. I just love you so much." Biglang bulalas nito.

Lumawak ang ngiti ko at hindi na ako nagtaka nang bumilis ang pagkabog ng dibdob ko. For almost nine years of being married, siya lang ang taong nakakapagpabilis ang tibok ng puso ko.

"I love you more.."

He smiled then kiss me on the forehead. Sunod ay umuklo siya para halikan ang aking tiyan.

"Baby wag kang maging pasaway okay? Wag mong pahirapan si mommy at deretso labas ka hah?" Pagkakausap niya na para bang makakarinig ito.

"Oh!"

Napaigtad ako nang sumipa ang bata sa sinapupunan ko. Napasulyap sa akin si Jackson na nakangiti.

"Good boy." Nakangiting ani niya.

Tumaas ang dalawa kong kilay. "How sure are you na lalaki itong dinadala ko ngayon?" Tanong ko.

Napag-usapan kasi namin na hindi muna namin aalamin ang gender ng bata hangga't hindi ito lumalabas. That's what we do to Zhacary ang Scarlet.

"I'm one hundred percent sure." Tumaas baba pa ang kanyang kilay na para bang sinasabi sa akin na totoo ang hinala niya.

Napailing iling ako saka tumayo. Inalalayan niya ako dahil hindi ko gaanong nagagalaw ang katawan ko dahil sa bigat ng aking katawan.