STS #2: Give Me More

Kabanata 6

Kabanata 6

"Fyuch, tama na! Ang sakit na ng tiyan ko kakatawa! Hahahaha! Gusto ko na yata talagang mag-asawa!"

"Para kang sira. Ano bang ginagawa ko sa 'yo?" tinignan niya 'ko ng masama bago niya ibinaling ulit ang tingin niya sa daan. Pauwi na kami at pinipigilan ko na ngang maasar siya dahil baka mabangga pa kami sa kaharutan ko.

"Ewan ko ba, Fyuch. Ang sama sama na ng tingin mo sa 'kin, pero ba't gano'n? Kinikilig pa rin ako? Malala na yata talaga ang tama ko sa' yo. Kailangan mo 'kong panagutan!" tinakpan ko ang bibig ko at tumingin ako sa labas ng bintana para hindi ko makita ang umuusok na ilong ng bb ko.

"The heck is wrong with your brain?"

"Uyyyy. Concern siya sa brain ko! Pinapasabi tuloy ng utak ko kinikilig daw siya."

"Annoying."

Tinakpan ko ang mukha ko ng mga palad ko. "Please 'wag ka na lang sumagot. Kahit magalit ka pa d'yan kikiligin pa rin yata 'ko. So spare me, Fyuch. Manahimik ka na lang. Nakakahiya kung mamatay ako sa kilig! Ayokong mag-trending at magka-headline na isang babae inatake sa puso dahil sa kilig, patay!"

Shutanginames!

Bigla siyang tumawa ng malakas! Desperado na ba talaga siyang burahin ako sa mundong ibabaw?! Dahil sa sexy laugh-sexy laugh?! May gano'n?! Hahahaha! Oo meron 'yung bb ko kaya baka tuluyan na talaga 'kong mamamatay sa kilig at mag-te-trending!

Nagpasalamat ako sa lahat ng santong tagapagligtas ng mga babaeng marurupok nang makarating ako sa condo niya ng buhay. Nilapag niya sa lamesa ang mga pinamili namin pagkatapos ay umupo siya sa sofa sa sala habang hinihilot ang kanyang sentido. Na-stress na yata! Hahaha!

Kinuha niya iyong eyeglasses niya sa side table at sinuot. Nag-scroll siya ng kung ano sa ipad niya at mukhang seryoso na siya sa binabasa niya. Hay naku! Wala akong mailuluto kung hindi ko siya titigilang titigan. Back to work, Portia! Mamayang dessert na lang si Attorney.

After kong magluto at makapaghain, oras na para tawagin ko siya. Teka natatawa ako. Hahahaha! Inubos ko muna 'yung tawa ko bago ako magsalita.

"Honey, kain na tayo! Handa na ang hapunan!" sigaw ko sa tono ng isang sweet at mabuting maybahay.

Seryoso siyang napatingin sa direksyon ko, pero wala naman siyang violent reaction. Shet! Unti unti na yata talaga akong natatanggap ni Fyuch! Hahaha! Tinanggal niya ang suot niyang salamin at ipinatong pabalik doon sa side table. Tumayo siya at nagtungo na sa lamesa. Umupo na rin ako sa katapat niyang upuan at inabangan ko ang judgment niya.

Nakanganga ako habang pinapanood ko siyang hinihipan iyong sabaw sa kanyang kutsara. Nasa point na talaga ako ng buhay ko ngayon na gusto ko na lang maging kutsara. Napakasarap naman kasi talagang madikit sa mga labi na 'yan oh!

Napalunok ako nang higupin na niya iyong sabaw ng sinigang kong made with love and tender care.

Oh gosh.

Nakakaloka naman yung paraan niya ng paghigop na 'yon. Napaka-smooth! Parang mas bet ko ng maging sinigang na lang para higupin rin niya 'ko ng ganern. Asdfghjkl!

"Kamusta lasa?" Sinulyapan niya 'ko pagkatapos ay nilasahan niya ulit ito ng mabuti. "Ano na? Masarap ba ang sinigang na Porksha?"

Nasamid siya bigla at madali akong naging si the flash at inabutan ko siya ng tissue. Tinignan naman niya' ko ng masama after niyang magpunas. Hahahaha!

"Ano na? Na-speechless ka na sa sarap ng luto ko?"

"Pwede na."

"Pwede na 'kong maging asawa mo?!"