51. Bölüm

17 1 0
                                    

YU BİN' DEN

Bir gece daha Yi Fei' de kaldıktan sonra üç günün sonunda evime gelmiştim.

Anahtar ile içeri girer girmez abimlerin, aralarında ettikleri sohbete şahit olmuştum. Lee Joon abim:

- Babamın, Yu Bin' i düşünmeyip partilerde gezmesine artık ne demeliyim?

Güldüm. Babamın kayboluşumu umursamasını beklemiyordum zaten. Abimlerin hala buna ümit etmeleri de gereksiz ve saçmaydı.

Doo Hoon abim:

- Babam diyecek bir şey mi bıraktı abi? O yüzden bir şey demene gerek yok.

- Yu Bin nerede olabilir Doo Hoon?

- Bilmiyorum abi. Aklıma gelmiyor, gidebileceği bütün yerleri aradım hatta gittim kendim bile baktım ama yok. Kız sanki yerin dibine girdi.

- Yi Fei? Yi Fei' yi aradın mı?

- Yi Fei mi? Tabi ya! Dur arayayım, bende numarası olması lazımdı.

Yanlarına gidip:

- Aramana gerek yok abi, ben buradayım.

Lee Joon abim, beni görür görmez endişeyle sarıldı.

- Tanrım, neredeydin sen?!

Doo Hoon abim de bana sarılıp saçlarımdan öptü.

- Üç gün, üç gün boyunca yoktun Chae Bin.

İkiside bana sıkıca sarılmaya devam ediyordu.

-Ne...fes a...la... mı...yo...rum.

İkisi birden çekilince nefes aldım. İkisi de özür diledi. Lee Joon abim birden:

- GÜNLERDİR NEREDESİN SEN?! EN AZINDAN TELEFONLARIMIZI AÇ YA?!

- Abi, sakin ol. Yi Fei' nin evindeydim.

Bu sefer Doo Hoon abim bağırdı.

- BARİ ORADA OLDUĞUNA DAİR BİR MESAJ ATSAYDIN DA SENİN İÇİN BU KADAR ENDİŞELENMESEYDİK?! HABER VERMEK HİÇ Mİ AKLINA GELMEZ YA?!

Gülümsedim.

- Omo, iyiyim ben! İkinizde sakin olun.

Lee Joon abim :

- NASIL SAKİN OLALIM YU BİN?! GÜNLERDİR YOKSUN?! SENİ BULMAK İÇİN BÜTÜN SEUL' U YERLE BİR ETTİK?!

Sonunda bende bağırdım.

- Yİ FEİ' NİN EVİNDEYDİM DEDİM YA?! SADECE BABAMDAN UZAKTA BİRAZ KAFA DİNLEMEK İSTEDİM YA?! ÇOK MU ŞEY İSTEDİM?!?! dedikten sonra odama doğru ilerlemeye başladım.

İlerler ilerlemez Lee Joon abim arkamdan sarıldı.

- Bağırdığım için üzgünüm, Yu Bin. Seni sevdiğimiz için endişelendik sadece.

Doo Hoon abim önüme geçti.

- Bende üzgünüm, güzelim. Gitme böyle, gel adam akıllı konuşalım.

Derin bir nefes verdim, Lee Joon abimin elini ve Doo Hoon abimin elini tutup:

- Özledim sizi.

İkisi birden bana yeniden sarıldı.

Bir kez daha onlar olmadan bu hayatta yaşayamayacağımı fark ettim.

Abimlerle birlikte karşılıklı oturup sohbet etmeye başladık. Bu sohbet süresince nişandan sonra neler yaptığımızı da konuşmuştuk. Ama tabi nişanın olduğu gün erkeklerin evinde kaldığımı abimlere söylememiştim.

BULUT PARÇASI (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin