🍂"To bez sensu."🍂

2.1K 71 6
                                    

Nie patrzę jak patrzeć nie chcę,

lecz nie udaję, że nie ma

Jaram w pokoju to wietrzę, 

nie patrzę czy masz coś do powiedzenia


-Co za dupek! - zbulwersowała się Laura, gdy opowiedziałam jej o całej sytuacji 

-Laura! - zwróciła uwagę jej mama, która akurat przechodziła obok pokoju brunetki

Laura cały czas mieszka u rodziców, którzy od zawsze mnie traktują jak swoją drugą córkę, tak samo jak moi rodzice traktują Laurę. 

-Sorki! - krzyknęła Laura do swojej mamy, gdy ta ruszyła dalej - Ja już sobie z nim porozmawiam! 

-Laura nie. - powiedziałam - Nie ma sensu. 

-Nie miał prawa się tak zachować! - krzyczała cały czas 

Westchnęłam, spuszczając wzrok. 

No cóż. 

Nie mogłam nic zrobić.

I tak i tak. 

-Hej. - uspokoiła się wreszcie i usiadła obok mnie 

Przyciągnęła mnie do siebie i przytuliła. 

Tego właśnie potrzebowałam. 

Nie słuchania wyzwisk w jego stronę. 

Przytulenia. 

Takiego małego gestu. 

A tak ważnego dla mnie. 

-Ułoży się to jakoś. - powiedziała, pocierając dłonią moje ramię - Ten dupek zrozumie, że źle postąpił. 

Czy nadzieja to złe postąpienie? 

Bo ja właśnie ją miałam. 

I to cholernie. 

-Mam pomysł! - pisnęła, wstając przez co przerwała uścisk 

Na jej twarzy widniał szeroki uśmiech. 

-Idziemy na zakupy! - krzyknęła, szczerząc się

Z delikatnym uśmiechem, przewróciłam oczami. 

-A potem idziemy do ciebie, oglądać nasz serial. - powiedziała poważnie 

Jej plan był genialny. 

Dlatego też się zgodziłam. 

*** 

Igor POV. 

-Powiesz mi wreszcie, dlaczego z nią nie pogadasz? - spytał Adrian, kolejny raz 

-Mało ważne. - powiedziałem koncentrując się na grze 

-Właśnie nie. - warknął - Martwiła się o ciebie, a ty ją olałeś, a potem zwyzywałeś. 

Nie odpowiedziałem nic. 

Właśnie się odstresowywałem, a on zaczyna mnie denerwować tymi pytaniami. 

-Chodzi o Filipa? - spytał po chwili 

No i chuj. 

Znowu dostałem wkurwa, słysząc tylko imię tego typa. 

Zatrzymałem grę i rzuciłem pada obok siebie, czułem że przyjaciel się na mnie patrzy, wyczekując aż mu coś powiem. 

Ból Samotności / ReToOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz