Ból Samotności / ReTo

🍀"Kim Pan jest?"🍀

Rozpierdalam z całym moim składem

(eeee) Hola, hola, gdzie ja sobie mam niby wbijać na feata?

Jak w Polsce MC's ciągną jak Mia Khalifa

(oooo) Puszczam oczko niczym Slick Rick, 

(eeee) oczko drugie mam na dziwki

Siedziałam w ciszy, a Igor na mnie patrzył. 

-Powiesz coś? - spytał już spokojniej, przerywając między nami ciszę 

Podniosłam na niego wzrok. 

Krzyczał. 

A ja nienawidzę, gdy ktoś na mnie krzyczy. 

Tym bardziej, gdy przed chwilą było dobrze. 

-Mała. - brunet przyklęknął obok mnie, a swoje dłonie położył na moich udach - Przepraszam. Nie chciałem krzyczeć. 

Westchnął. 

-Obiecuję, że już nigdy nie będę krzyczał. - spojrzałam w jego oczy 

Obiecał. 

A on zawsze dotrzymuje obietnic. 

Bynajmniej tych, których obiecał mi. 

-Ale porozmawiaj ze mną. - dodał - Szczerze.

-Nie jest to najlepszy moment. - mruknęłam 

Westchnął. 

-A kiedy będzie najlepszy? - spytał 

-Nie wiem. - wzruszyłam ramionami 

-Okej, poczekam. - powiedział, a ja spojrzałam na niego zdziwiona 

-Czas na mnie. - mruknęłam, po chwili

-Odwiozę cię. - powiedział 

-Dzięki. - posłałam mu uśmiech 

Już po jakiś dziesięciu minutach byliśmy pod moim blokiem. 

-Dziękuję. - powiedziałam 

-Nie ma sprawy. - wzruszył ramionami 

-Dobranoc Igi. - cmoknęłam go w policzek i wyszłam z auta 

Nie odwracając się w jego stronę weszłam na klatkę schodową. Po wejściu do mieszkania, oparłam się plecami o drzwi. 

Mogłam mu powiedzieć. 

Fuck. 

Nigdy nie ruszę do przodu. 

Przegryzłam dolną wargę. 

A byłam tak blisko. 

Odepchnęłam się od drzwi, które zakluczyłam i poszłam do pokoju. 

***

Dziś jest dzień, w którym Emil pozna Filipa i na odwrót. Strasznie się stresuję. 

Cholera. 

Zaraz ma przyjść Filip, więc muszę się uspokoić. 

-Mała. - poczułam duże dłonie Igor na swoich ramionach - Nie denerwuj się tak. Będzie dobrze. 

Oparłam tył głowy o klatkę piersiową Igora i przymknęłam oczy. Czułam jak cały stres ze mnie schodzi. 

I to tylko dzięki Igorowi.