Eva; Geçmişten Gelen

38. Bölüm

Eva;

Arabayı park ederken evimin önündeki kralık iki araba gülümsememe neden oldu. Athan ile ilk misafirlerimizdi. Arabamı park alanına park etmedim. Evimiz herkesten uzaktı. Sitenin en uç noktasındaydı. Burada mahremiyet bize aitti. Arabadan inerken topukluları giymedim. Elime aldım. Saat gece yarısını geçmişti ve külkedisine dönüşmüştüm. Athan ve misafirlerimiz çoktan eve gelmişti. Lüks iki tane arabanın önünden geçerken Rosalinda ve Noach'ın da evde olduğunu fark ettim. İçimde bir ümit vardı belki otele giderler. Belki sevgili kardeşleri benim annemin boş evine gidebilirlerdi. Bu imkansızdı ama içimde umuttu. Parmak izimi okutmadan önce parmağımı kuruladım. Kapı açılırken bir süre içeri girmedim. Evin içinden gelen gülüşme seslerini ve sıcaklığı hissettim. Bu harikaydı. İçeri girip kapıyı kapattım. Ayakkabıları ayakkabılığa bırakıp terliklerimi aldım. Ayakkabılık ağzına kadar doluydu. Kalabalık bir geceydi. Yerde üç çift çocuk ayakkabısı görünce yüzümü ekşittim. Rosalinda kızı Alexandra'yı, Noach ise ikizleri Charles ile Diana'yı getirmiş olmalıydı. O çocuklar nerede yatacaktı? İçeriden gelen gülüşmelerin arasından çocuk sesleri geldiğine göre bu saatte o çocuklar neden uyanıktı? Yinede yüzüme bir gülümseme yerleştirdim. Oturma odasına doğru ilerledim.

''Gidene kadar bunu söyleyeceğim... Athan senin Eva diye bahsettiğin kişi Greenwood olanmış? Waow!'' bu sesin kim olduğunu ayırt edememiştim. Erkek sesiydi. Kalabalık ortamda arkadaşları ile tanıştığım için seslerinden ayırt edecek kadar aşina olmamıştım.

''Ne zaman gelecek?'' bu sesi tanıyordum. Kendisi beni ifşa eden kızdı. Ashle... Büyük sırrı olan kız. 3 yıl önce tüm silah şirketlerine siber saldırı olmuştu ve tüm şirketler rapor verirken sadece Avustralyadaki şirket rapor vermemişti. Bu olayın gerçeğini öğrenecektim. Öğrendimde. İşi gizleyen kişi dedem çıktığı için asla gündeme getirmedim. Uzun yıllardır şirkette çalıştığına göre biliyordum ve Ashle tüm olanları biliyor olmalıydı. Dedem gizlediyse deşmeyecektim bu durumu. Benimde sineye çekebileceğim durumlarım vardı.

Salona girdiğimde bir sessizlik oluştu. Çocukların oynama sesi geliyordu. Üçüde bana bakıp bir şeyler söylediler ama oyunlarını bölmediler. Söylediklerini anlamamıştım. Benim boynuma atlamadıklarına göre oyun eğlenceli olmalıydı. Kedim oyunlarının ana karakteriydi. Zavallı kedim. Üç çocuğun elinde oyuncak olmuştu. Yaşlıydı ve hala son enerjisini çocuklara harcıyordu. O çok merhametliydi. Kedi olması insani duyguları bilmeyecek anlamına gelmiyordu. İnsanlardan daha yoğun hissediyordu duyguları hayvanlar.

''Hoşgeldiniz...'' derken zorla bakışlarımı kedimden ayırdım, salonun ortasına ilerleyip iki basamaği indim. Herkes bana bakıyordu. Beni gördükleri için neden şoka girmişlerdi? Gülümsedim. ''Kusura bakmayın, tüm misafirlerimizi uğurlamamız gerekti. Ayrıca biraz sohbet etmeye başladığımızda zamanın nasıl geçtiğini anlamamışız.'' Athan'a doğru ilerledim. Tekli koltukta oturuyordu. O yüzden koltuğunun kolçağına oturdum. Athan kafasını kaldırıp bana gülümsedi. Bende ona gülümseyerek cevap verdim. Bunları yapacak biri miydim? Asla. Gidip boş bir yere otururdum. Odadaki iki kişiden hiç hoş elektrik almıyordum. Enerjileri ve hareketleri hiç hoşuma gitmemişti.

''Evliliğin ilk ayları... Hep böyle sevgi dolu geçiyor.'' Diye homurdanan Noach'a döndüm. Şömineye en yakın koltukta oturuyordu. O koltuğu şömineye yakın olduğundan dolayı değil çocukları en iyi oradan gördüğü için tercih ettiğini biliyordum. O sıcağı pek sevmezdi. Son zamanlarda çok düşünceli bir baba olmuştu. Cevap vermedim. Ortamdaki sessizlik devam etti. Bana pür dikkat bakan insanlara baktım. Rosalinda ve Lou yoktu. Diğerleri buradaydı. Lou'nun eşi Richie, genel cerrahtı ve Athan'ın hem hocası hem en yakın arkadaşlarından biriydi. William diğer en yakın arkadaşıydı onunla aynı dönemin öğrencisi, anladığım kadar hala uzmanlığını almaya çalışıyordu. Abbhaa Hintli kız ise arkadaş grubundan biriydi o da Athan ve William ile aynı dönem öğrencisi hatta Lou onun çok zeki olduğunu söylemişti. Uzmanlığını almıştı... ve Ashle. Benim biricik ürkek çalışanım. Suratı kızararak bana bakıyordu. Hakkında pek bir şey bilmiyordum. Özel hayatını çok bilmiyordum. O hastane grubundan değildi. Aniden William elindeki dergiyi havaya kaldırınca dikkatim ona kaydı.