Sky University

CHAPTER 29

Nash's Pov

"Gayahin mo 'yong sasabihin ko." Rinig kong bulong ni Ash bago bitawan 'yong hard copy n'ya dahilan para kumalat sa lapag at damputin n'ya isa-isa.

"Oh, sorry. My bad." Paumanhin n'ya at tumalikod sa mga pannel at sa 'kin humarang pero naka-yuko ng konti 'yong ulo n'ya sapat na para marinig ko 'yong sasabihin n'ya.

"D-don't focus and pay a-attention to those people who drag you down. I-instead, use your experience of being bullied as your i-inspiration and motivation to fight your own battles in life. Yes, it is hard to face the problem but r-remember, it is hard if you lost your o-opportunity that you have. You cannot learn without experiencing pain. Help yourself to e-endeavor to achieve all your goals in life, let your success be your noise and sooner or later, you will testify to everyone how strong and brave you are. J-just always keep in your mind that life is fair because all of us can encounter of being unfair. If you f-failed, just don't give up and stand up then always smile. Be a role m-model to everyone and make others become i-inspire because of you." Utal-utal na sabi ko. Tumingin ako kay Ash na ngayon lang rin natapos sa dinadampot n'ya na papel sa lapag at lumingon s'ya sa 'kin at ngumiti. Para akong binaril nang ngiti n'ya kaya  muntik na ako matumba dahil sa ngiti n'yang 'yon. Alam kong marami akong hindi naitulong sa kanila at alam kong malaki 'yong pagkukulang ko sa grupo. Hindi manlang pumasok sa isip ko na may tendency na tanungin kami nang gan'to. But thanks God because they never leave me. Mas pinili nilang tulungan ako kaysa sa iwan ako.

Since hindi kakayanin nang oras because there are 6 more groups na hindi pa nnakakapag-defense, hiniram nalang ni maam 'yong oras ni Sir dahil may meetng pa sila. Katulad nang ibang group na nauna kanina, ang mga sumunod na group naman ay kinakabahan din pero mas nilakasan nila 'yong loob nila para ma-transmit 'yong nais nilang iparating and especially the lesson.

Maayos na rin ang araw ngayon at nakikita na rin namin 'yong sinag nang araw. Matapos ang defense namin ay sunod-sunod na nag-lesson 'yong mga next teacher at ngayon ay uwian na. Feeling ko ay sobrang pagod na pagod ako at antok na antok.

Nag-park lang ako ng sasakyan at  pumasok na sa loob. Malakas na sigawan kaagad ni mommy at daddy ang bumungad sa 'kin kapag pasok. Ngayon  ko lang sila  nakita at narinig na nag-aaway nang gan'to. Kung dati naman ay kapag nag-aaway sila ay tahimik lang na hindi nag-kikibuan.

"Ano bang sinasabi mo d'yan!?" Sigaw ni Daddy

"Ang init kasi ng ulo mo!" Reklamo ni mommy at umirap

"E, sino ba nagsimula?!"

"Mom, dad, what happened?" Tanong ko pero parang wala manlang silang narinig na nagsalita at hindi manlang sila nakaramdam na dumating na ako

"Hindi na ata tayo nag-kakaintindihan!" Sabi ni Daddy

"Sinabi mo pa!"

"Edi maghiwalay na tayo!"

"Oo, mag-hiwalay na tayo!"

"Wala na rin namang spark 'yong relasyon natin!"

"Mom, dad." Tawag ko sa ulit attention nila pero tinapunan lang nila ako ng tingin.

"Talaga namang wala na!"

"Wala ka rin namang kwenta!" Nqkita ko kung pa'no ma-shock at kung pa'no tumulo 'yong luha ni mommy dahil sa sigaw ni daddy. Isang malakas na sampal 'yon kay daddy dahil hindi tamang i-treat n'ya si mommy nang gano'n lang. Lumapit ako at pinakalma si mommy.

"Oh, Nash, anak. Nandito ka na pala? Bakit umuwi ka pa, e, wala ka rin namang kwenta!"

"Tumigil na tayo, Wilton." Awat ni mommy sa sinabi ni daddy