Sky University

CHAPTER 21

Fritz Pov

No'ng marinig kong binanggit ni Nash 'yong pangalan ni Ash, hindi ko alam kung bakit ako biglang kinabahan; feeling ko kasi may masamang nangyari kaya napatingin ako sa demireksyon na tinitignan n'ya. Hinagis ko na 'yong bolang hawak ko at kumaripas ng takbo.

Naabutan komg walang malay si Ash dahil siguro sa pag-kakalaglag n'ya. Parehas na dumudugo 'yong siko n'ya dahil sa lag-kakalakas siguro ng pag-kakalaglag n'ya.

Binuhat ko na si Ash at naramdaman kong maniit 'yng balat n'ya. Sa tingin ko ay nahilo at nawalan siguro s'ya malay dahilan ng pag-kakalaglag n'ya. Nag-madali akong itakbo si Ash para papuntang clinic para mabigyan kaagad ng paunang lunas.

"Anong nangyari sa kan'yq?" Tanong no'ng nurse na palabas na sana ng pinto no'ng maka-salubong n'ya ako na may buhay at walang malay

"Hindi  ko po alam, na-kita nalang po namin s'ya na wala ng malay." Sagot ko at ipinasok na sa loob ng clinic si Ash

"Kami nang bahala dito. Just wait  in the outside." Utos n'ya kaya kahit labag sa loob ko dahil concern ako kay Ash kaya gusto kong mag-stay sa loob. Lumabas na ako nag-hintay sa labas. Hindi ko na alam kung ioang minuto o oras akong nag-stay sa labas kaya pina-balik na muna ako sa room dahil may klase pa kami.

Nag-simula na akong tahakin 'yong landas papuntang room namin. Na-abutan kong naka-upo si Sir sa table kaya na-agaw ko 'yong attention ng lahat. Naka-tingin sila sa pintuan kung may susulpot ba na Ash pero bigo sila no'ng ma-pansin nilang ako lang mag-isa 'ying bumalik. Nag-greet muna ako bago tuluyang pumasok.

"Kamusta na 'yong president n'yo?" Tanong ni Sir no'ng maka-upo na ako.

"Hindi ko pa po alam kung anong lagay n'ya sir, pina-balik po kasi ako dito dahil may klase na daw po." Explain ko kaya tumango si Sir

"Wala bang naka-kita kung anong nangyari?" Tanong ni sir pero puro wala 'at hindi po namin alam, sir 'yong sagot nila.

"May naka-away ba 'yon dito? Ilang beses na rin kasi atang nalag-ttripan 'yon dito. Kawawa naman, mukhang tahimik at matalino pa naman." Tanong ni Sir pero tanging wala nanaman 'yong sagot ng karamihan.

"Base sa conclusion ko sir, i think nawalan lang po s'ya ng malay dahil no'ng binuhat ko s'ya ay naramdaman kong mainit 'yong balat n'ya." Paliwanag ko kaya mas lalong dumami 'yong concern

"May sakit ba 'yon?" Tanong ukit ni Sir.

"Wala po ata, sir. Kanina po kasi parang ok pa naman po s'ya no'ng pina-labas n'ya kami dahil sa library daw namin gagawin 'yong activity dahil 'yon daw po 'yong bilin ni Maam Mendoza kaya sabay-sabay kaming pumunta ng library para gawin 'yong activity." Paliwanag ni Noel

"Sige, ipanalangin nalang natin na sana ay walang nangyaring masama sa kan'ya." 'yon nalang ang huling sinabi ni Sir at tuluyan nang lumabas.

Mabilis na natapos ang oras at katulad kay Sir, ay hindi naging ma-ayos 'yong daloy ng klase dahil lahata ay concern sa kalagayan ni Ash.

Wala namang dapat sisihin sa nangyari dahil wala namang may kasalanan sa nangyari. Wala naman ni-isa sa 'min ang may alam na na-iwan si Ash sa library.  Wala rin namang kasalanan si Maam dahil hindi naman alam ni maam na nawala si Ash sa oras ng P.E namin at gano'n rin kami dahil hindi rin naman namin na-pansin na wala s'ya.

Bumaba na ako para bumalik sa clinic nang ma-abutan ko 'ying ilan sa mga classmate ko. Katulad nila ay hindi rin ako pinayagang pumasok dahil bawal daw ang maraming estudyante sa loob.

"Kamusta na po 'yong classmate namin?" Tanong ko no'ng lumabas 'yong nurse na nag-assist kay Ash.

"Maayos na 'yong kalagayan n'ya,  masyado lang bumigay 'yong katawan n'ya dahil sa pagod at kulang sa tulog." Paliwanag n'ya sa 'min kaya napanatag 'yong loob namin.

"Ma-aari na kayong umuwi at 'yong parents n'ya nalang 'yong papa-puntahin namin para mag-sundo sa kan'ya." Isa-isa na kaming nagsipag-tayuan at nag-paalam sa isat-isa.

Ash's Pov

Naramadaman kong nasa isang malabot na higaan ako. Hirap man ako sa pag-galaw pero sinubukan kong igalaw 'ying aking daliri at dahan-dahang binuksan ang aking mata. Na-agaw 'yong attention ko no'ng bumukas 'yong pinto at iniluwa 'ying isang nurse.

"Gising ka na pala, kamusta na pakiramdam mo?" Nakangiting tanong n'ya pero hindi ko magawang ngumit dahil sa bigat at sakit ng likod ang nararamdaman ko.

"O-ok naman po." Sagot ko at ipinalibot 'yong paningin ko sa buong kwarto. Hindi ko alam kung nasaang lugar ako pero sa tingin ko ay bahagi parin 'to ng school

"Ito 'yong mga dapat mong inumin." Lumapit s'ya sa table at kinuha 'yong mga dapat ko raw inumin at inabit sa 'kin.

"Salamat ko." Sagot ko at hinigpitan 'yong pag-kakahawak sa kumot dahil nilalamig ako ng sobra.

"Tatawagan ko nalang 'yong parents mo na dumating kapag na-tawagan ko na. Sabi n'ya at akmang bubuksan na 'yong lalagyan ng School records ko no'ng mag-salita ako.

"Wala na po akong parents." Deretso sabi ko habang nakatingin sa kan'ya. Nasaksihan ko kung pa'no kumunot 'yong noo n'ya at dahan-dahang binaba 'ying hawak n'ya at tumingin sa 'kin.

"You mean, as in wala ka nang parents?"  Tanong n'ya ngunit hindi ko alam kung pa'no ko sasagutin. May parents pa naman  ako pero hindi ko alam kung nasaan at hindi ko rin alam kung ano 'yong pangalan n'ya. Tumango nalang ako bilang sagot.

"Ah, sorry. I didn't mean it." Paumanhin n'ya kaya nginitian ko nalang dahil na-iintindihan ko naman kasi hindi n'ya naman alam.

"Sino nalang 'yong pwede kong i-contact ko para masundo at makapag-pahinga ka na?" Tanong n'ya ngunit malungkot na ngiti lang ang isinukli kong sagot sa kan'ya.

"Wala rin po akong guardian." Sagot ko kaya hindi s'ya maka-paniwala sa naging sagot ko.

"Mga kamag-anak mo nalang." Puno man ng tanong 'yong isip n'ya ng mga tanong kung bakit, pero mas pinili nalang n'ya nalang na 'wag na mag-tanong

"Hindi ko po kilala mga kamag-anak ko." Kada sasagot ako ay na-bibigla s'ya na para bang nag-rereveal ako ng mga secret ko na ngayon n'yq lang nalaman.

"Mga ka-kilala mo nalang na pwedeng sumundo sa 'yo." Huling sabi n'ya at uma-asang may ma-isasagot na ako ngayon. Iilang tao lang naman 'yong kilala kong malapit sa 'kin pero hindi ko na dapat pa silang abalahin dahil masyadong nakaka-hiya at kaya ko pa naman 'yong sarili ko.

"Hindi po sila available ngayon e." Sagot ko at yumuko.

"Gano'n ba, saan ka ba naka-tira? Ako nalang ang mag-hahatid sa 'yo" Presinta n'ya pero tumanggi ako dahil hindi naman gano'n kalayo 'yong bahay ko-- namin.

"Hindi ka namin pwedeng pabayaan because it's our responsibilty to taking care and to make is sure that you are fine and safe." Paliwanag n'ya kaya tumango nalang ako at pumayag na mag-pahatid.

Inayos na n'ya 'yong mga gamit ko at lumabas na kami ng clinic. Sumakay nalang kami sa tricycle at inalalayan n'ya ako hanggang sa maka-rating kami sa bahay. Nag-pasalamat at nag-paalam kaagad ako sa kan'ya no'ng maka-rating na kami sa tapat ng pintuan. Hinintay ko muna s'ya na maka-pihit patalikod bago ako pumasok sa loob.

Nang-hihina at nilalamig man ako dahil sa sama ng paki-ramdam ko ay, pinilit ko paring asikasuhin 'yong sarili ko dahil wala naman ibang tutulong sa 'kin kung 'di ay ako lang.

Thank you for voting and reading my story, i hope you like it💙