Summerdays /\ Martin Garrix +x

𝟱𝟳

Martijn

Ik ren door de gang naar de kamer waar Noor ligt. Ik hoop zo dat onze kleine man nog niet geboren is!
Ik kom aan bij de kamer. Ik klop kort op de deur en loop de kamer binnen.
Ik zie Laura en mam Noor haar hand vasthouden. Noor ligt op bed en ik zie dat ze pijn heeft.
"Martijn!" zegt Noor. Ik loop naar haar toe en knuffel haar. Ik voel m'n T-shirt nat worden. Noor huilt. "We laten jullie wel even doen," zegt mam en wrijft over m'n rug. Samen met Laura loopt mam de kamer uit.
De verloskundige komt de kamer binnen. "Ik denk dat we nu wel echt met de bevalling kunnen beginnen. Ze wilde persé wachten totdat u er was," zegt ze. Ik knik en geef een kleine glimlach. Ik pak Noor haar hand vast en ze knijpt hem helemaal fijn. Auw.
Mijn hart klopt in m'n keel. Noor houdt zich zo sterk.
-
Er klinkt gehuil van een baby door de ziekenhuizenkamer.
Het is gewoon gelukt! Onze prachtige jongen is nu gewoon op de wereld! Ik zie de verloskundige hem wegen en meten en er rollen tranen over m'n wangen. Wat ben ik toch trots, ik kan dit gevoel echt niet omschrijven.
Ik kijk Noor aan en ze glimlacht. Ik buig naar haar toe en zoen haar. Ze veegt met haar duim de traan van mij weg. "Ik ben zo ontzettend trots," zeg ik en leg m'n voorhoofd tegen haar op. Dan komt de verloskundige met onze kleine en legt hem tussen ons in. Hij is zo ontzettend mooi! "En jouw ogen," zegt Noor trots en wrijft met haar vinger over zijn kleine, bolle wangetje.
"Zal ik de rest maar halen, ze hebben al lang genoeg op de gang moeten wachten," grinnik ik. Noor glimlacht en knikt. "Dan kunnen we ook eindelijk zijn naam bekend maken," zegt ze.
Ik loop naar de gang en zie dat pap ook is aangekomen. Ik voel mij helemaal stralen. "Waar zijn Watse en Menno?" vraag ik. "Die zijn alle koffers even thuis aan het droppen. En dan halen ze José ook op," zegt Louis en ik knik.
"Als jullie willen, mogen jullie komen," zeg ik trots.
"Mag ik foto's maken?" vraagt Louis. "Graag," antwoord ik en hij loopt met zijn camera de kamer binnen.
Ik sta nog in de gang met pap. Hij omhelst me, "jongen, wat ben ik toch trots," zegt hij emotioneel. "Kom, dan gaan we naar je kleinzoon kijken," zeg ik en neem mijn vader ook mee de kamer binnen.
Mama en Laura zijn al helemaal bezig met Noor en de kleine. Louis maakt volop foto's.
Papa gaat achter mam staan. Waarom is iedereen zo schattig.
Ik ga naast Noor staan en zoen haar. "Iedereen, maak kennis met ons zoontje; Jesse Eivissa Garritsen," zeg ik en zie dat mam tranen in haar ogen heeft. "Hey, Eivissa betekent toch Ibiza?" merkt Louis op en Noor knikt. "Eivissa is de Catalaanse naam voor Ibiza," zegt Noor. "En aangezien alles begonnen is op Ibiza, vonden we dat wel een mooie tweede naam," zeg ik. "Ja, sorry pap. Twee Gerard's vonden we wel genoeg," zeg ik lachend tegen m'n vader. "Jongen, deze naam is echt prachtig," antwoord m'n vader en ik knik.
"En wanneer mogen we op Jesse oppassen?" vraagt mama en ik begin te lachen. "Nog vaak genoeg. Jesse is pas op de wereld en jij wilt meteen hem in huis nemen," lach ik. "Ik ben gewoon zo trots op jullie! En nu ben ik eindelijk oma," zegt mama trots. "Willen jullie Jesse vasthouden?" vraagt Noor aan mijn ouders. "Heel graag," zegt mam en pakt Jesse voorzichtig vast.
Laura staat er ook de hele tijd bij. Ze is echt sprakeloos, zo schattig. Haar droom om tante te worden is ook uitgekomen.

Er wordt op de kamerdeur geklopt.
Menno, Watse en José komen binnengelopen. Laura omhelst Menno. José loopt meteen naar Noor en Jesse en drukt Noor een kus op haar wang.
"Gefeliciteerd, maatje. Nooit verwacht dat jij de eerste was," zegt Watse en ik frons m'n wenkbrauwen. "Nou, eigenlijk was ik de eerste hè," zegt José die zich omdraait.
"En hoe heet de kleine mooiboy?" vraagt Menno als hij dichterbij komt kijken. "Jesse Eivissa Garritsen," zeg ik en Watse kijkt op. "Hey Eivissa is toch de Catalaanse naam van Ibiza?" merkt hij op. Ik knik trots. "Whoa, dat is echt een gave naam joh," zegt hij en kijkt over Menno zijn schouder mee naar kleine Jesse.

"Zal ik maar wat op insta gaan posten? Zo is de media ook weer up to date en alle fans die zich in spanning zitten te wachten nadat ik van de mededeling deed op het podium in Miami," zeg ik. "Ja, dat lijkt me wel een goed idee," zegt Watse. Lou stuurt me wat foto's door en ik plaats ze op Instagram.

==========================

Liked by: @Watsematter, @Themediananny, @Mennobarkk & 3.5 million others

Martingarrix Really tired and really proud!
World, meet our son: Jesse Eivissa Garritsen @Noor.garritsen❤️
————
Comments are disabled
=====================

Het is 's avonds en ik zit alleen op de kamer met ons prille gezinnetje. Het bezoek is weg.
Er wordt op de kamerdeur geklopt en gaat voorzichtig open. Ik kijk verbaasd naar de deur.
"Ik kom toch eventjes kijken naar familie Garritsen," fluistert iemand en komt van het hoekje vandaan.
"Linda!" zeg ik enthousiast. Ik sta op en geef haar een knuffel.
"Ja, nu jullie toch weer hier in het ziekenhuis zijn moest ik toch echt wel eventjes komen kijken," zegt ze. Ze loopt naar Noor toe die Jesse vast heeft.
"Ach, wat een schatje is het toch ook," zegt Linda en ik knik. "En al lekker bewegelijk. Net z'n vader, die slaapt ook niet," lach ik en Noor kijkt mij ook glimlachend aan.
"Heb je weer nachtdienst?" vraag ik aan Linda. Ze knikt. "Het wordt weer een latertje. Ofja, eerder een vroegertje," lacht Linda. Dan gaat haar pieper af. "Ach jongens, de plicht roept weer. Ik wens jullie echt al het geluk in de toekomst," zegt ze. Linda geeft een blaas kus en de kamer weer uit.
Ik ga naast Noor op bed liggen en Jesse is vrolijk rond aan het spartelen. Ik pak zijn handje vast en Jesse pakt mijn vinger vast. Noor legt haar hoofd op mijn schouder. Jesse sabbelt op mijn vinger. Ik kijk naar Noor. Ze is in slaap gevallen. Ik ben zo trots op haar. En Jesse. En natuurlijk op mezelf. De jetlags hakt erin en tranen stromen zachtjes over m'n wangen.