Summerdays /\ Martin Garrix +x

𝟱

Noor

"Hey, huh? Noor?" zegt Martijn verbaasd. "Oh, huh, wow. Martijn, hey." zeg ik verrast. "Wacht, ik kan eventjes niet meer volgen. Jullie kennen elkaar al?" vraagt Laura verbaasd. "Ja." zeggen ik en Martijn tegelijkertijd. Ik voel mijn wangen gloeien. Moet ik dit echt meemaken terwijl ik nog niet eens een hele dag hier ben?!

Laura ziet mij blozen. "Nou, zullen we maar naar het restaurant gaan? Ik heb honger en heb geen zin om lang te wachten." zegt ze om mij te redden. "En mijn wijn dan?" vraagt Martijn verbaasd. "Ja, dat drink je maar in het restaurant." zegt Laura en trekt haar jas aan. Ik pak mijn jas ook.
"Leuke jas!" zegt Martijn tegen mij. Ik heb een teddy jas aan. Hij wrijft over mijn arm. "Lekker zacht ook." zegt hij. Ik geef een kleine glimlach. Dit is zo ongemakkelijk! "Kom, we gaan!" zegt Laura en ze klemt haar arm om die van mij.

We komen binnen en we worden meteen door al het personeel verwelkomt. Laura heeft mijn arm nog steeds vast.
We worden naar onze tafel gebracht en dan laat ze mijn arm los. "Ik moet je toch een beetje beschermen nu we met hem op stap zijn." fluistert Laura in m'n oor.
"Jongens, kijk! We zitten aan mijn tafel! Maak eens een leuke foto Lau!" zegt Martijn. "Tsja, zo gaat dat altijd hier. Wen er alvast maar aan." zegt Laura en maakt een foto van Martijn bij zijn handtekening.

"Nou, vertel. Hoe kennen jullie elkaar nou?" vraagt Laura nadat we hebben besteld.
"Nou, dat was 4 dagen geleden. Afgelopen donderdag in Ibiza." zegt Martijn. En kijkt mij aan. "We botsten tegen elkaar op bij de bar en toen kreeg ik de cocktails over me heen." zeg ik. We beginnen te lachen. "Je hebt toch wel nieuwe gekregen, neem ik aan." zegt Laura. Ik knik. "En toen raakten jullie aan de praat, of wat?" vraagt Laura nieuwsgierig. Ik knik. Toen Louis 'Gast, wat heb je nou weer gedaan' zei wist ik wel dat jullie Nederlanders waren." zeg ik en Martijn moet lachen. "Maar even serieus. Jij kende Martijn niet eerder?" vraagt Laura. Ik schud mijn hoofd. "Ja later op de avond, toen mijn vriendinnen kaartjes voor Ushuaia hadden omdat Martin Garrix kwam optreden. Maar in mocht je niet opzoeken dus ik kwam er pas achter toen je het podium opkwam." zeg ik. "Daarom vroeg je aan de bar ook of wij zo'n feestbeesten waren omdat wij van club naar club gaan. Wij dachten echt dat je sarcastisch was." zegt Martijn starend naar mij. Ik schud mijn hoofd.
Daarna kijkt Martijn met een bepaalde blik die ik niet kan plaatsen naar Laura en Laura knikt. Oké, fijn dat ze een soort geheimtaal met elkaar hebben waar ik niks van begrijp.

"Trouwens, jij slaapt vanavond op de logeerkamer en Noor slaapt bij mij. En als je dat niet bevalt ga je maar in je eigen bed." zegt Laura. "Woon je in de buurt?" vraag ik. Martijn moet lachen. "Ik woon op de bovenste etage." antwoord hij. Hij pakt iets uit zijn jaszak. "Hier, de liftpas voor als je naar mijn huis wilt. Je kan alleen maar op mijn verdieping komen met deze liftpas. Handig is dat hè." zegt hij en geeft het pasje aan mij. "Oh, nou dankjewel!" zeg ik verrast.
"Ik slaap vannacht wel op de logeerkamer hoor. Maar weet jij zeker dat je naast Laura wilt slapen? Ze snurkt aardig hard!" zegt Martijn en Laura geeft hem een tik. "Het is mijn allereerste nacht, dus we zullen zien hè." antwoord ik.

"Oké jongens, zo te zien wordt het tijd om te gaan. En we kunnen het beste de achterdeur gebruiken om naar buiten te gaan. Want voor is het nogal druk." zegt Martijn en ik draai me om. "Holy moly. Ik heb nog nooit zoveel mensen voor een raam zien staan. Martijn zet zijn capuchon op. "Ik ga betalen en jij loopt al met Martijn mee. We meeten elkaar weer thuis." zegt Laura. Ze staat op en tegelijkertijd staat Martijn ook op. Hij pakt mijn hand vast en loopt door de keuken naar de achterdeur die al wordt opengehouden voor ons. Oké, zo te zien hebben ze dat al vaker gedaan dan vandaag!