Summerdays /\ Martin Garrix +x

𝟮𝟳

Martijn
Ik zie dat we de snelweg verlaten. Hilversum staat op het bord. Wat gaan we in Hilversum doen? Ik ben wel al blij dat ik niet zo heel ver van huis ben.

We rijden een straat in die mij wel heel bekend voorkomt. We rijden het terrein op van Spinnin' Records.
What the fuck doe ik hier?! Dit hoofdstuk heb ik toch allang afgesloten en m'n rechtszaak heb ik gewonnen. Wat willen ze nog van mij hebben?
De, nog steeds anonieme, meid zet de auto neer voor de deur en zet hem uit. Ze draait zich om naar mij en steekt haar hand uit. "Ik ben Olivia, vriendin van Noor die ook mee was naar Ibiza. En zonder mij had Noor jou niet eens gekend," zegt de vrouw. Ik weiger haar een hand te geven. "Vriendin van Noor?! Ik kan niet geloven dat je dit hebt gedaan," zeg ik geïrriteerd.
"Wat? Jou ontvoerd?" vraagt ze. "Nee, die ontvoering maakt mij helemaal niks uit. Ik vind het wel jammer dat je mijn telefoon niet hebt opgeladen." zeg ik sarcastisch en ze kijkt mij niet begrijpend aan. "Ja, tuurlijk vind ik het erg dat je mij hebt meegenomen," zeg ik geïrriteerd. "Ja, sorry. Ik was niet zeker of ik je wel wilde ontvoeren. Maar ik ben al blij dat je niet wegrende," zegt ze. "Je deed voor als mijn taxi en wilde mijn telefoon opladen. Hoe moest ik weten dat jij mij ging ontvoeren naar Hilversum," snauwde ik.

Dan stapt ze uit de auto.
Ze pakt iets uit de kofferbak en maakt dan mijn deur open. Ze maakt mijn handen vast met handboeien. Ik grinnik. "Maak je mij nou serieus vast?" vraag ik. "Ja, je kan altijd wegrennen," zegt Olivia. "En dan? We weten allebei dat jij sneller bent dan mij," zeg ik. Olivia grinnikt en ik stap de auto uit.
"Maar wat ik dan weer niet begrijp is dat een vriendin van Noor mij meeneemt," zeg ik. Olivia staat stil en kijkt mij aan. "Heeft ze het echt nog nooit over mij gehad?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "En je hebt ook niet mijn telefoonnummer gekregen?" vraagt ze. "Uhm, nee. Is dat de reden waarom ik hier ben?" vraag ik. Olivia kijkt mij zwijgend aan en neemt mij mee naar binnen. We staan bij de balie van Spinnin' Records. Ik hoor een deur open gaan en draai me om. "Eelko van Kooten, ik had het kunnen weten," zeg ik en Eelko komt naar mij toegelopen. Eelko is de bestuursvoorzitter van Spinnin' Records. Hij wil me een hand geven maar ziet mijn handen geboeid zitten. "Ohnee, dat gaat helaas niet," lacht hij. Ik kijk hem vernederend aan. "Martijn, jongen. Wat fijn dat je er bent. Dat is een tijdje geleden. Even denken. Ja, dat was bij de rechtbank in december," zegt Eelko en klopt op mijn schouder. "Nou, welkom terug jongen. Kom verder," zegt Eelko en begeleid mij naar zijn kantoor.

Ik ga zitten op een stoel en Eelko komt voor mij zitten op zijn bureau.
"Nou, dit volgens mij wel de rustigste ontvoering die heeft plaats gevonden op de wereld," grinnikt Eelko.  "Nou, als jij net zo onvoorbereid bent als bij de rechtszaak, dan kan ik mijn ontsnappingsplan wel gaan uitvoeren," zeg ik zonder emotie.
"Nou, dit keer ben ik toch wel enigszins voorbereid hoor, Martijn. Dus bereid je maar voor op payback," lacht Eelko.
"Eelko, wat moet je van mij," zeg ik. Mijn geduld raakt nu helemaal op.
"Nou Martijn, volgens mij krijg ik nog geld van jou. Zoiets als managementvergoeding. Herinner je je het weer?" vraagt Eelko en strekt zijn hand uit voor geld. "Ja, denk je nou echt dat ik zoveel geld nu op zak heb," zeg ik snauwend. "Je zorgt maar dat ik dat geld vandaag krijg," zegt Eelko. "Gaan de zaken slecht? Krijg je als ik weg ben hè," grinnik ik. Eelko kijkt mij vernederend aan. "Met je STMPD RCRDS. Tsss, zo niet origineel," zegt Eelko en staat er op. "Ja hallo, blijven mijn handen nu vast zitten ofwat?" zeg ik. Eelko draait zich om. "Tsja, fix maar wat. Daar ben je toch o-zo-goed in. En ik verwacht voor het einde van deze avond het geld," zegt Eelko en slaat de deur van zijn kantoor dicht. Ik doe mijn ogen dicht.

"Hallo, leef je nog?" hoor ik. Er blaast iemand in mijn gezicht en ik schrik wakker. Olivia staat voor mijn neus en blaast naar mij. "Jaja, ik ben wakker. Stop nou maar," zeg ik chagrijnig en Olivia gaat op de stoel naast mij zitten.
"Werk jij hier echt?" vraag ik. Olivia knikt. "Als wat, ontvoerder?" snauw ik. "Tss, tuurlijk niet. Nee, ik ben de secretaresse van Eelko," zegt Olivia. Ik grinnik. "Wat lach je nou? Ik werk tenminste voor mijn geld," zegt Olivia. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "En jij denkt dat ik slapend rijk wordt ofzo?" zeg ik direct. Olivia trekt haar schouders op. "Noor in ieder geval wel," zegt ze. Ik staar Olivia zwijgend aan. "Ja wat, is toch zo. Ze werkt toch helemaal niet," zegt Olivia. Ik sla mijn benen over elkaar. "Jij bent gewoon jaloers op Noor. Hoe kan je nou jaloers zijn op je beste vriendin? Dan gun je elkaar toch juist al het geluk," zeg ik. Olivia zucht. "Ik denk niet dat wij nog wel vriendinnen zijn." aarzelt Olivia. Ik kijk haar vragend aan. "Ja, je zei toch in de auto dat jij mijn nummer nooit hebt gekregen. Maar ik heb je zusje wel aan de lijn gehad die zei dat je je telefoon bij haar was vergeten," zegt Olivia. "Wat? Heb jij Laura gesproken? Huh, ik snap het niet. Ik heb mijn telefoon nog nooit bij Laura vergeten," zeg ik en Olivia kijkt mij aan. "Kijk, en daarom is mijn vertrouwen in Noor erg afgenomen," zegt Olivia en ze wilt het kantoor uitlopen. Martijn, doe iets. Anders zit je morgen nog hier zonder dat iemand weet waar je uithangt. Iedereen zou me waarschijnlijk wel aan het zoeken zijn. Maar ik snap het niet. Waar was Menno en was dit echt mijn taxi?!
"Olivia, wacht! Als jij mij helpt met los te maken en mee wilt gaan voor m'n geld te halen, dan help ik de vriendschap tussen jou en Noor," zeg ik snel. Olivia draait om. "Echt?!" vraagt ze verbaasd. Ik knik. Geen idee hoe ik dat ooit ga doen, maar ik fix wel iets. Het belangrijkste is om ze snel mogelijk weer thuis te zijn.