FanGHOST

FG [06]

Baby.

×××

Brian's POV

"Brian~ Brian~ Brian Park~ I know that you can see me so don't just ignore me."

"You know what, I've been waiting for this day to come. I am so damn tired of just staring at your cute face every night when you're asleep."

"Pansinin mo naman ako oh! Stop hiding the fact that you can see me! We both knew that you have the ability!" Hays! Ang ingay! Kailan ba tatahimik itong babaeng, I mean, multong 'to? Tch!

I wore my earplugs and continued walking with the others. Sira ulo din kasi 'yung multo na 'yun eh! Kausapin ko daw siya eh nasa public place kami. Eh di napagkamalan akong baliw niyan!

Linakasan ko talaga 'yung volume para hindi ko marinig 'yung nakakarindi niyang boses. I'd rather be deaf than to hear her voice. Mabuti na nga lang at natiis ko 'yun nung nagpapanggap akong hindi ko siya nakikita.

Yes, that was all just an act. Natakot nga ako nung una ko siyang makita du'n sa park. Akala ko fan, multo pala. Tapos unti-unting nawala 'yung takot ko nang masanay na ako sa presence niya.

Then a plan came up. And that is to keep her expectations high. 'Di ba kapag pinaasa mo 'yung isang tao tapos hindi naman nagkatotoo, masakit ang pagbagsak? That was my plan.

Pinapaasa ko siya sa wala para masaktan siya at lubayan na niya ako. I know it sounds so evil, but that was the only idea that came up to my mind. A harsh idea.

Hindi ko nga inasahan na iiyak siya kasi parang hindi naman niya tipo 'yung madaling umiyak.

But to tell you honestly, I regretted that night. It was the first time I made someone cry. It was the first time in my entire life...I guess? I don't know. Hindi ko naman maalala 'yung iba.

And karma was on her side that time. Kaya nga kinabukasan nahuli niya ako. Ngayon hindi na talaga siya lalayo. What a nuisance.

May bigla namang humila ng earplugs ko. Pagkatingin ko, si Kyle pala.

"Lumilipad isip natin ah. Ano'ng problema?" Tanong niya at ginulo 'yung buhok ko. Tsk! Porke't mas matangkad siya sa'kin ginaganyan na lang niya 'yung buhok ko.

"Wala. Wala naman." Tiningnan ko kung nasa likod ko pa ba siya at sumusunod pero hindi ko na siya nakita.

Napangiti naman ako ng palihim at bumulong. "Mabuti naman."

Pero akala ko lang pala 'yun. Pagkaharap ko kasi nasa harap ko siya. As in ang lapit niya kaya napahinto ako. At higit sa lahat naka-ngiti pa siya.

"O? Ano na naman ang nakita mo, Brian?" Biglang tanong ni Cody sa likod. Tsk!

"W-Wala." Shiz! Bakit ba ako nautal?

"Ang weird talaga niyan. Kahapon pa 'yan eh. Paggising na paggising sumisigaw agad sa kwarto niya." Kwento ni Alex.

'Di ko na lang siya pinansin at dumiretso ng lakad. Tiningnan ko naman ng masama 'yung multo na 'yun. Kahit kailan talaga. Pahamak sa buhay eh.

At siya? Ayun, ngiting wagi. Tch! Parang hindi siya naglaway nung nakita niya akong topless.

"The next time you'll ignore me...expect the unexpected." Sabi niya at naglakad na. Bwisit!

***

Timothy's POV

"Thank you! Thank you! We will see you again!" Nag-bow na kami at isa-isang bumaba ng stage.