Bᴇɪɴɢ Mʀs. Jᴇᴏɴ

28- Pay day

•EUNHA's

"That's all class, dismissed." said by our last period teacher and exited the room.

Narinig ko na naman ang paghikab ni Jungkook habang nililigpit ko ang mga gamit ko. Tsk, kanina pa talaga siya humihikab, nakakaistorbo sa klase, pero hindi naman sinisita ng mga teachers. Napakabiased.  Kung ganito lang naman pala siya kapag nasa klase, mas mabuti pa ngang hindi nalang siya pumasok.

"Let's get out of this hell." he mumbled as he holds my wrist and drag me out. Nakakainis. Bigla-bigla nalang manghihila.

"Bakit..ha..ka ba..ha nagma..ha..madali?" I asked out while gasping for air. Nakakapagod. Hindi ko siya masabayan ng takbo because I'm a freaking short-legged.

Confusions were written on each students' faces that we passed by the hallway. If I were on their shoes, I would probably think that we are being chased by a battalion of lions.

"Para hindi nila tayo maabutan." Anak ng-? Sinong 'nila'? Wala naman akong nararamdamang may humahabol samin.

Hindi na ako nagsalita pa kasi nahihirapan na akong makahinga. Iisipin ko nalang na sabik na sabik na siya makauwi. Nagpapasalamat ako kasi nakarating na kami sa kotse niya.

"Bakit ba tayo tumatak--AAAAAAAHHH! JUNGKOOK!"

Bwesit.

Bwesit talaga. Hindi ko pa nga nakakabit ang seatbelt ko ay pinaharurot na niya ang kotse. My heart nearly flew out of my mouth just now.

"JUNGKOOK! ITIGIL MO ANG KOTSE HOY! AYOKO PANG MAMATAY! HOY ANO BA! MAMAMATAY NA AKO! AAAHH! I'M GONNA DIE! DIE! DIE! DIE! I'M 99.9% DEAD! HELLO, EARTH, GOODBYE!" I panicked hysterically.

I'm gonna die. . .not from car accident but from heart attack! Hindi ko pa naa-accomplish ang mga pangarap ko, mi-matanggap man lang ang unang sweldo ko. Balak niya ata akong patayin kasi ayaw niya akong bigyan ng sweldo o wala talaga siyang maisu-sweldo. Waaah ang tanga ko! Ano ba tong pinasok ko?! Murderer pala ang mokong natoh! God, forgive me for I have sinned--

"Shut the fuck up! You're not gonna die! Not from this level of speed."

Level?! So may balak pa siyang mas bilisan pa ang takbo?! Wala na nga akong makita sa labas ng bintana dahil sobrang bilis! Balak niya talaga akong patayin!

•JUNGKOOK's

This woman is such a pain in the ears. Ang ingay! Panay ang pagsigaw! She even cursed me in her hysterical prayer.

"I said you're not gonna die! Stop overacting! Calm down, will you?!"

"WALANGHIYA KA! HOW THE HELL CAN I BE CALM AT THIS MOMENT?! OVERSPEEDING KA NA! MABABANGGA TAYO! I'M GOING TO DIE! I'M SCARED!"

damn. this is just my baby's minimum speed.

"Just close your eyes and trust me." utos ko. Wala akong balak bagalan ang takbo ng kotse kasi ito na ang pinakamabagal na takbo nito. Sadyang oa lang talaga siya, hindi ko naman siya pababayaan eh. I looked at her and rolled my eyes. Pumikit nga siya pero sumisigaw parin. Binilisan ko nalang ang takbo para makarating na kami sa pupuntahan namin at matapos na to.

I parked my baby at the parking lot of the luxurious restaurant nearby. Bumaba ako sa kotse at pinagbuksan ng pinto si Eunha na nakapikit parin at nagdarasal. Hindi parin siya tapos?

"Let's go."

Pero parang wala siyang narinig.

"Eunha let's go." ulit ko. Hinawakan ko na ang magkabilang balikat niya at niyugyog pa siya, that made her look at me. Her face was blank, but she's not pale. I cupped her face with my both palms and gently tapping her cheeks.

"Hey Eunha...nandito na tayo."

"Hindi pa ako patay?" she wondered.

"Hindi pa, pakakasalan pa kita remember?" biro ko para mainis siya at bumalik na sa mood. Pero hindi effective. Natrauma ba siya?

"Hey, I'm sorry Eunha, hindi ko na uulitin. Promise magtataxi nalang tayo pag-uwi--*SLAP*

What was that?

"Omg! Hindi pa nga ako patay! Nasampal pa kita! Isa pa oh *slaps Jungkook* waaah!" natutuwang sabi niya na pumapalakpak pa. Akmang sasampalin niya ulit ako nang magsalita ako.

"Slap me once more and I'll not give you this." Ipinakita ko sa kanya ang debit card na hawak ko while smirking. Nagtataka ang mga matang tiningnan niya ako at ang card.

"Eh?"

"It's your own debit card. I just made your bank account yesterday, de-niposit ko na ang sweldo mo dun." I explained which made her eyes sparkle.

"Kaya ngayon, ililibre mo ko." dugtong ko at ngumisi. Ang dating maliwanag niyang mukha ay dumilim at sinamaan pa ako ng tingin. Sinubukan niyang kunin sa kamay ko ang debit card pero hindi siya nagwagi, lumabas pa siya sa kotse at tinalon-talon ang debit card na nasa kamay ko. I'm tall af.

"Not so fast and tall sweetie. You have to beg me, with your heart and sou--AWW SHIT!" Tinadyakan niya lang naman ang tuhod ko kaya naabot at nakuha niya ang credit card.

"Beg your ass." She even sticked out her tongue at me.

"Teka, bakit Jeon Eunha ang nakalagay dito?!" reklamo niya nang mabasa ang nasa debit card.

"Tanga ka? Malamang, fiancé kita eh."

"Mas tanga ka! Fiancé pa nga diba?! Fake fiancé to be exact!"

"Bahala na, ilibre mo na ako."

"Duh first salary ko pa nga, igagastos ko na agad sayo? Tapos dito pa sa isang mamahaling restaurant? Heh! Uuwi na tayo." Sakin naman galing yan eh tsk.

"Nagugutom na ako Eunha, wala na akong pera kasi swenildo ko na sayo." and that's my fucking allowance.

"Okay, pero huwag dito. May alam akong masarap kainan! Tara na." excited na sabi niya na pumasok ulit sa kotse. Tamo, kanina lang napakahysterical niyang sumakay sa kotse tapos ngayon. Hays ewan.

"Dito? Dito mo ako pakakainin?!" reklamo ko nang hilahin niya ako palabas sa kotse papunta sa pila ng mga street foods.

"Masasarap ang mga pagkain dito." sabi ni Eunha na hindi makapili kung ano ang unang kakainin.

I don't eat street foods for fuck sake.

"Kacheap-an naman Eunha, huwag dito. You can't use your debit card here."

"Sino bang magsabing gagamit ko yun, may pera pa ako sa wallet noh."

"Ayokong magka-hepa--ARAY! Huwag kan--hmmm!" Binatukan niya ako at biglang sinubuan ako ng hindi ko alam kung ano, shit yung mga bilog bilog.

"Ugok ka, ngayon lang naman eh. Nguyain mo na." utos niya na hinawakan pa ang panga ko at ginagalaw ito na para ba akong bata na tinutulungan niya sa pagnguya.

First time kong makatikim ng ganito at, hindi ko maipaliwanag ang lasa dahil sa anghang ng sauce.

"Ano ba toh?"

"Lamang loob."

Damn. I want to vomit.

"Seryoso ka?"

"Oo nga, ang arte mong richkid ka." sabi niya na kumakain na pala ng bituka na tinusok sa isang stick. What the heck is that thing?

*****

Sorry pips.