Bᴇɪɴɢ Mʀs. Jᴇᴏɴ

49- Invidiousness

•EUNHA

"Manong, dito lang po." sabi ko sa Taxi driver, inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada at bumaba na ako kasama ang maleta ko.

Naglakad na ako patungo sa dati kong inuupahang apartment, miss ko na si Mrs. So at ang pagkabungangera niya. Sana tanggapin niya ako ulit kung hindi, sa tabi ng kalsada ako matutulog ngayong gabi.

Nakakahiya na talaga kasi sa mga kaibigan ko, ang laki na ng naitulong nila sakin, pero ayoko namang magdepende nalang ako sa kanila. Kaya ko namang mag-isa eh, I guess. I mean, mag-isa na talaga ako since birth.

Napansin kong may nakasunod na lalaki sakin, palihim akong lumilingon sa kanya pero di ko talaga maaninag ang mukha niya dahil nakasuot siya ng sumbrero at face mask, itim ang lahat ng kanyang kasuotan at matangkad siya.

Nagsimula na akong kabahan kasi kahit saan ako lumiko, kahit sinubukan ko ng iligaw siya, nasa likuran ko parin siya. Naalala ko na naman yung lalaking gusto ako patayin dun sa hospital, baka siya nato.

Gusto ko ng tumakbo at sumigaw ng tulong pero baka kumilos na yung lalake at saksakin ako kaagad sa likod. Narealized ko rin na ang oa ko pag ginawa ko yun.

Medyo nawala ang nerbyos ko ng matanaw ko na ang gate ng apartment ni Mrs. So, pero nakalock ito. tangina huhu. Hinigpitan ko ang kapit sa maleta ko bago tumakbo, kinatok ko nang maraming beses ang gate.

"MRS. SO! TAO PO! MRS. SO! PLEASE PO PAKIBUKSAN NIYO NAMAN PO TONG GATE MRS-- " . . .Natigilan ako sa pagsigaw dahil biglang yumakap sakin mula sa likuran. Ang dalawang kamay na yun ay may hawak na mga susi at sinusubukang iunlock ang gate, nanlaki ang mga mata ko dahil sa pagkagulat at mabilis pa sa alas doseng tinapakan ko ang paa niya at siniko siya. Dumistansya siya sakin habang dumadaing sa sakit.

"Walanghiya kang manyak ka!" I yelled in disgust, niyakap ko ang sarili ko. Anak ng tokwa--wala namang ganitong tao sa lugar nato dati eh.

Nangilabot ako nang marinig ko ang pagtawa niya, inalis niya ang kanyang sumbrero at ibinaba ang kanyang face mask bago iniangat ang tingin sakin.

I'm in eunshock state the moment I saw his face.

He is. . .

I don't know him but he look alike Jungkook, not very much alike, yung parang sa unang tingin lang, magkamukha sila. Baka dahil pareho sila ng hairstyle.

"Sorry Miss, niyayakap ko lang talaga ang mga cute na nakikita ko." sabi niya na may kasama pang kindat. I just stared at him sickeningly.

"Wala pa bang nagpapakulong sayo sa ginagawa mo?" dahil kung wala, ako ang kauna-unahang gagawa.

He smiled widely while scratching his nape. "Marami na, pero napapalaya rin naman ako in two or three days, ang pinakamahaba ay 2 weeks." sabi niya na parang proud pa.

"Tch, kahit hindi naman malaking krimen ang ginagawa ko. Ang oa nila, pasalamat nga sila't nayakap ko sila, ibig sabihin nun mga cute sila." He grumbled. This guy is nuts.

"Anyway!" I startled when he suddenly raised his voice.

"I'm Kim Mingyu! A true man of South Korea, pleasure to meet you again Miss Eunha." he introduced as he stretched out his hand to me. I didn't accept him, I just creased my eyebrows instead, pano niya nalaman ang pangalan ko?

"Ah...actually, it's our second encounter today. Nagkita na tayo dati sa hospital like weeks ago, nahimatay ka pa nga eh. Mabuti nalang dumating ang mga kaibigan mo."

Ah... sa kanila niya nalaman. Siya pala yung kasing tigas ng pader na nabangga ko noong hinahabol ako nung taong gusto pumatay sakin.

"Anyway!" I flinched again. Langya, ang hilig niyang manggulat.

"Ayos ka na ba? Yung mga sugat mo magaling na ba?Ngayon lang kita nakita dito, dito ka ba nakatira? Bakit ka kumakatok dyan? Kilala mo si Mrs. So? Lilipat ka ba?" is this an interview? seriously ang daldal niya.

"Isa-isa lang okay? I'm perfectly fine..outside. Ako ang dating nakatira dyan at balak ko sanang bumalik." Siguro naman hindi niya narinig yun.

"Bakit ka babalik? You left remember?"

"Ang sarap manapak ng ulo ngayon ano?" sarkastiko kong saad.

"Sorry na hahaha, actually ako na kasi ang nakatira dyan mula pa nung nakaraang buwan." Napatango nalang ako, kaya pala may susi siya sa gate. Nung lumipat ako sa bahay ni Jungkook ay sya ring paglipat niya sa apartment ko.

Sometimes I wondered, pano kaya kung hindi ako nakipagdeal ako Jungkook noon? lol Eunha, obvious naman ang sagot. Mag-iisa ka parin.

"Siguro naman may bakante pang pa-uupahan si Mrs. So, wala ba siya dito?"

"Nasa loob, hindi ka lang siguro narinig. Tara." Binuksan niya ang gate at nauna ng pumasok. Napangiti ako, mukhang hindi naman siya masamang tao.

Mabuti nalang napakiusapan ko si Mrs. So, pinatuloy niya ako sa katabing apartment. Lumipas ang mga araw at linggo, hindi parin daw nagkakamalay si Jungkook sabi nila Taehyung. Walang araw na hindi ko siya naiisip, pero imbis na magmukmok ay inililibang ko nalang ang aking sarili sa pag-aaral at pagta-trabaho. Tinulungan naman aki ni Mingyu na maghanap ng mga bagong part-time jobs.

•THIRD PERSON

"How was her day, hyung?"

"Pumasok naman siya sa school, sumabay din siya saming kumain pero tahimik parin siya. Hindi na sya sumasama samin sa mga gala dahil nagpapart-time job siya kasama parin yung..." Tumalim ang titig ng binata kay Jimin nang hindi niya tinuloy ang sinasabi niya. Tiningnan din siya ng masama ni Jhope at Taehyung.

"Hehe....sino nga ulit yun?" Tanong niya sa dalawa habang kinakamot ang ulo. The two just rolled their eyes, dahil sa pagkadaldal ni Jimin ay kailangan na nilang sabihin sa kaibigan nila.

"Si Mingyu, magkapit-apartment lang kasi sila at hanggang dun lang yun, don't worry." Jhope.

"Mabait naman si Mingyu, siya yung sumalo kay Eunha nung nahimatay siya sa hospital." Taehyung.

"At ngayon niyo lang sinabi sakin?!" Nagulat sila sa biglang pagtaas ng boses ng binata.

"Relax dude, kaya namin inilihim sayo kasi alam naming magagalit ka." Jhope.

"Mas galit ako dahil inilihim niyo pa! Tangina pano kung magkagusto ang gagong yun kay Eunha?! Pano kung...Pano kung hindi na bumalik sakin si Eunha dahil sa lalaking yun?! Hyung tangina, hindi ko kakayanin!"

"Maka-tangina toh." Jhope.

"Hindi mo pala kaya edi ipakita mo na ang sarili mo sa kanya." Taehyung. 'Hindi mo lang alam kung ilang beses sa isang araw magtanong si Eunha kung gising ka na', he thought.

"Not now! I need to fix my fucking life first before I show myself."

"Then, the only thing you can do right now is to trust Eunha. Ikaw lang ang mahal nun ano kaba, wag kang praning." Sabi ni Jimin at mahinang tumawa.

•JUNGKOOK

"Of course, I trust Eunha but not that fucking Mingyu."

I'll beat the crap out of that bastard if he do something unpleasant to my woman. Damn! Nakakainis! I badly want to see her.

"Yaan mo na si Eunha, wala naman kayong label diba?" Tiningnan ko ng masama si Taehyung habang nagtawanan naman sila Jhope at Jimin hyung. Bwesit.

"Wag niyo kong pagtawanan mga gago." Magkakalabel din kami, alam ko naman mahal ako nun. Just wait for me Eunha, aayusin ko muna ang buhay ko before we start a new life together again, without a contract, for sure.

*****

hey pips! I'm really sorry dahil natagalan.