Bᴇɪɴɢ Mʀs. Jᴇᴏɴ

34- Odd

•JUNGKOOK's

Today is Mommy's 13th death anniversary. I'm going to visit her together with Eunha and Lola.

Mabuti nalang umalis ng maaga ang ama ko at kabit niya kundi badtrip na naman ang araw ko. I want to celebrate Mom's death anniversary with a nice mood and some peace of mind.

I stopped staring at our Mom's photo in my phone and stood up. I've been waiting here for 12 minutes pero hindi parin bumababa sila Lola at Eunha. I really didn't get why girls taking looooooooong time to change.

"C'mon Eunha, don't be shy. Wait wait! I should play some music."

Kumunot ang noo ko ng marinig ko na ang boses nila, naunang bumaba si Lola at pinigilan ako na sumilip kay Eunha sa taas. Ano na namang gimik ni Lola? Pangtiktok niya na naman ba toh?

"You wait grandson." hell yeah, I've been just waiting all this time.

"Eunha when I play the song, you come downstairs slowly, okay?" utos niya. She counted down to three and a music played.

Ikaw ang binibini na ninanais ko~♫︎

Eunha did what Lola told her and I was astonished. She's so fucking stunning in her black dress that perfectly fits to her body.

Binibining marikit sa dalangin ko~♫︎

She's so magnificient. Her beauty never fails to amaze me.

Ikaw ang nagbigay ng kulay saking mundo~♫︎

Dahan-dahan akong naglakad paakyat sa kanya at inilahad ang kamay ko, she gladly put her hand over mine and let me hold her. We're in a most convincing state for Lola right now but I feel like I'm not prentending anymore, why? parang may sariling pag-iisip ang mga paa ko na lumapit sa kanya at alalayan siyang bumaba sa hagdan. Damn I feel like I wanna hold her forever.

Sana ay panghabangbuhay na ito~♫︎

Panay ang pagflash ng camera ni Lola samin. Wait, what song is that?

"Nakakailang. ." bulong ni Eunha sakin. Hindi nga pala siya sanay sa mga ganito. Para kaming may grand entrance nito.

"Waah! Bagay talaga kayo! I'm gonna send this photos to my fellow gbunns!" Lola said excitedly.

"Gbunns?" nagtatakang tanong ni Eunha.

"Fandom name ninyo." nakangiting sagot ni Lola. Tumingin sakin si Eunha at nagkibit balikat lang ako.

"Let's go." aya ko sa kanila.

. . .

"Hi mom. ." I greeted as I placed her favorite flower in her nich, baby's breath. I'm caressing her urn then smiled bitterly. Hindi parin nawawala ang sakit sa puso ko pero nasanay akong mamuhay habang kinikimkim lang iyon.

I'm sorry Mom, its been 2 months since my last visit. I've been busy for digging the truth of your death, finding the shit out of Daddy's bitch, and my school. Pumapasok na ako sa school dahil sa babaeng katabi ko ngayon sa harapan mo.

"This is Eunha mom, remember her? The girl I've been telling you every night." nakangiti kong pakilala sa kanya kay Mom.

"H-hi po Tita. ." nahihiyang sabi niya. Narinig ko naman ang mahinang pag-ayie ni Lola sa likuran namin.

Supportado talaga si Lola samin Mom, she's our no. 1 shipper. Minsan naguguilty na ako kapag magpapanggap kami sa harap niya. Totohanin ko nalang kaya Mom? But I'm too coward for rejection. Para kay Eunha purong pagpapanggap lang ginagawa namin pero iba para sakin. Ayoko ng magpanggap para kay Lola Mom pero ayoko ring umiwas na si Eunha sakin pagkatapos nun.

Help me Mom.

"Hello Choyeon, how are you? It's been a long time. We missed you, I know Jungdo feels the same way.", Lola. tss like he give a shit. Nakalimutan na ng taong yun ang death anniversary ni Mom, kabit niya lang ang inaatupag niya.

Enough with them. Pagkatapos naming bisitahin si Mom ay pumunta muna kami sa pinakamalapit na café.

Nagkwentuhan lang kami nang biglang nagring ang phone ko so I excused myself to answer it. It's Mr. Lee, my private investigator.

["They parted their ways into different orphanage. Your dad went to House of Little Angels while Ms. Yesung went to Hwang-Do Home."]

Kumunot ang noo ko. Bakit? Anong ginagawa nila sa mga orphanage? At himala, naghiwalay sila for the first time. Something's odd.

House of Little Angels, sa pagkakaalala ko, sinasama ako doon ni Dad dahil may charity work siya dun dati, ewan ko ngayon, wala akong paki. Yung kabit niya naman nasa Hwang-Do Home, sounds familiar, parang nabanggit na sakin ni Eunha yun dati.

Mr. Lee sent the pictures and the locations. Alright, time to probe. Ibinalik ko sa bulsa ang phone ko at bumalik kina Eunha at Lola.

"Lola, may date pa kami ni Eunha. Mauna na po kami." palusot ko na ipinagtaka ni Eunha, makabuluhang tiningnan ko siya.

"A-ah opo Lola, may date nga pala kami. Sige po Lola." Pagsakay niya sa palusot ko.

"So sad naman, I want to go shopping with you sana but sure, date all you can! Enjoy yourselves."

"Next time nalang po Lola, pero ayos lang po ba kayo rito?" Eunha asked worriedly.

"Yeah I can handle myself, I want to stay here muna kasi they have free wifi." sagot ni Lola and she smiled widely. Napailing nalang ako, si Lola talaga.

Umalis na kami ni Eunha sa café at nagsimula na akong magmaneho. We're going to the locations sent by Mr. Lee.

"Hoy anong date ang pinagsasabi mo kay Lola? Saan tayo pupunta?" Tanong niya.

"Basta." tanging sagot ko. Nakalimutan ko na tuloy ang gusto kong itanong sa kanya.

"Umuwi muna tayo, gusto ko nang magbihis."

Napatingin ako sa kanya. Tangina ang ganda niya talaga kahit nakabusangot.

"Wag na, minsan ka nga lang magmukhang tao eh." I teased her as I focused my eyes on the road.  Baka maaksidente kami nito dahil sa katawan niya ako nakatingin hindi sa daan.

"Aba nang-iinsulto ka ba?"

I just chuckled and said, "Frankly saying, you're so gorgeous today."

Tumahimik siya kaya napatingin ulit ako sa kanya. She's blushing and quickly faced into other side.

"Hmp, nambola ka pa. Magdrive ka na nga lang." pagtataray niya. Sus, kunwari pa toh.

I couldn't help myself to smile. Hay naku Eunha. Matapos lang tong pinoproblema ko, babakuran na talaga kita.

*****

hi pips!

My brain cells every minutes were singing:

we o wow wow wow wow~
we o ya ya ya ya~