Chapter Twenty Seven

99 6 0
                                    

(R-18)  Read at your own risk.



Bigla ako kinabahan sa tanong niya. Lumapit naman siya sa'kin.

"Pati mga kaibigan mo ay hinahanap ka. Saan ka nanggaling?" He asked me.

"San Miguel, Sta. Cruz. In my house to be exact! Kailangan kong-"

"Why you didn't tell me?  I was texting you the whole time!"

"My phone's dead! And there's no even electricity in my house. Kaya nga pinapapabalik ko yon ngayon. At naglinis din ako doon." I explained. I didn't know why I'm explaining to him.

"Pero sana sinabi mo sa akin, diba? Nagalala ako!" His face is red. Alam kong galit siya. Pero sa huli ay huminahon ang mukha niya.

"You scared me. I thought you're going to leave me again." He whispered. Para naman kinurot ang puso ko sa sinabi niya.

"Sabi ngang nagpunta lang akong-"

Naputol ang sinasabi ko dahil niyakap niya ako.

"Yeah. I get it. I'm sorry too." Malambing niyang sabi.

Oh how I miss his heart whelming hug!

"I'm sorry too. For everything. For leaving you. For breaking your heart. I'm not going to leave you again. Nandito na ako."

"You're forgiven. I was mad to you then, for dumping me. Tinanong ko ang sarili ko kong nagkulang ba 'ko. Lahat kasi sinasabi ko sa'yo..." His hug tightened. "Pero ikaw pala ang may tinatago sa akin."

"I'm sorry. Natatakot ako na baka masaktan kita, kaya hindi ko sinabi. I was planning to leave without telling you but I guess I failed because you surprised me on my birthday." Nanginig ang boses ko habang sinasabi ko 'yon. Lahat ng mga masasamang alaala ko ay bigla lamang bumalik.

"You know I'd always wait for you right? Kahit sinabihan mo ako na maghanap ng iba, pero sa araw araw na nakakakita ako ng babae ay mukha mo lamang ang nakikita ko." Inilayo niya ang sarili niya sa'kin at tinignan ako sa mata.

He smiled at me. "I couldn't forget you. Hanggang ngayon ikaw pa rin. Kahit anong galit ko ay wala pa rin iyong magagawa dahil sa walang katumbas na pagmamahal ko sayo, Keanna."

I sobbed and then I touched his face. "I love you too. I came back for you."

"Yeah.. I love you and I missed you, baby girl." Inilapit niya sa akin ang mukha niya tsaka ako hinalikan ng marahan. Inilayo din naman kaagad.

"I know what happened to your family." He said. "Nasabi sa akin ni Ida." Napalunok ako pero agad din naman ngumiti. He even wiped my tears.

"I'm sorry I'm not there at your worst. I was busy reaching my dreams." Hinawakan niya ang baywang ko at tsaka inilapit sa kanya. "I can be your family, Keanna. Please let's start again." Sabi niya at hinalikan ang panga ko.

"Tapos na yon Andrew. I've moved on. Kahit ano pang kasakit ang nangyari sa buhay ko, nalampasan ko 'yon. That's how brave and strong I am. Kaya ako ngayon nandito dahil sa doon." I smiled to him.

"That's my girl. At nag papasalamat din ako sa'yo, nang dahil sayo I've became a fighter jet. You help me reach my dreams, Keanna. Kahit na ang iwan mo ako ang kapalit." He whispered huskily and then kissed my neck.

"I'm so proud of you, Andrew." I held his face and gave him a peck.

"I missed you so much, Keanna." He whispered before he attacked me with his hot kisses. Hinahaplos niya ang baywang ko habang hinahalikan ako ng malalim. I tried to kiss him back only to bit his lower lip! He groaned.

Torn ApartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon