"İslâm, bekle."
Küçük kız önce ismiyle seslenmesine şaşırdı. Çünkü genelde Yusuf Selim ona bücür, küçük gibi sinir bozucu lakaplarla hitap ederdi. Daha sonra elindeki kolyelere kaydı gözü. Gümüş renkli iki zincir ve ucundada yine aynı renk küçük me...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
7. Bölüm|Sarıl Haydi
Dün teheccütten sonra uyumuştuk ikimizde. Sabah namazına kalkıp Yusuf Selim'i de uyandırmıştım sonrasında. Kıldıktan sonra oturup kerahat beklemiştim. Ona söylememiştim. Ne bileyim çekinmiştim biraz. Sonuçta daha evlenmemiştik bile. Belki birazda benim yüzümden namazdan falan soğumasın diye de olabilirdi. Kerahatten sonraysa güzel bir uyku çekmiştim.
Şimdi ise yaklaşan Ramazan'a kaç gün kaldığını hesap ediyordum. Hesaplarım sonucu üç buçuk hafta gibi bir zaman dilimi kaldığı ortaya çıkınca gülümsedim. Odamdan çıktım ve aşağıya yengemin yanına gittim. Irmak çoktan çıkmıştı muhtemelen. Salonda oturuyordu. Ve Kur'an okuyordu. Üçlü koltuğa serildim ve bitirmesini bekledim.
Ha bu arada size söylemedim değil mi? Nişan üç gün sonra olacaktı. Bugün pazartesi olduğuna göre perşembe günü nişanımız olacaktı. Ben dini nikâh erken kıyılsın istiyordum. Ramazan'a bir hafta kala resmi nikahımız kıyılacaktı. Resmi nikahtan sonrada iki üç güne kalmadan Kur'an-ı Kerim tilavetli bir düğün olacaktı.
Her şey çok aceleye geliyor gibi hissediyordum. Ama bir yandanda korkuyordum. Yusuf ya benden sıkılırsa diye.
Bugün yengem, Gülsüm teyzem, ben ve Yusuf Selim nişan için dışarı çıkacaktık. Aslında Yusuf Selim bizimle gezmeyecekti. Sadece bizi oradan oraya bırakacaktı. Ve tabii bir de nişanlık için bir şeyler bakacaktık. Eğer vakit kalırsa onu da bugün halletmeye çalışacaktık. Sonuçta beğenilmezse veya işte terzilik bir durum olursa geç kalmasın diye erkenden yapalım demiştik.
Derin bir nefes aldım ve ellerimi dizlerimin üstünde birleştirip alyansımla oynamaya başladım. Çıkardım ve içine baktım.
16.06.2020 - Yusuf Selim
Gülümsedim. İçimi bir huzur kapladı. Biz evlenecektik. Çocukluktan beri hayalini kurduğum şey gerçek olacaktı. Yusuf sonunda İslam'a kavuşacaktı. Bana değil canım sizde. Dinine yani. Hem ben ona saliha bir eş olup dininin yarısını tamamlardım belki. Onun da dediği gibi birbirimize yoldaş olurduk bu dünya yolunda. Ben hayaller kurarken yengemde cüzünü bitirmişti. Alyansı parmağıma geçirdim ve Kur'anını kitaplığa yerleştiren yengeme baktım. Bir yandan konuştu o da.
"Haydi kızım hazırlanmamışsın daha. Birazdan Yusuf Selim gelir."
"Yenge.." dedim biraz çekinerek. Efendim der gibi kaşlarını kaldırdı ve kelimeyi de ekledi.
"Efendim İslam?" Alyansımla oynarken bakışlarımı yengemde tutmakta zorlanıyordum. O ise işimi dahada zorlaştırıp tam yanıma oturdu.
"Şey diyorum.." devam etmemi belli edercesine kafasını salladı anlayışla. Dini nikâhı erken kıyalım diyecektim ama utanıyordum. Yani ne bileyim böyle şey gibi olmazmıydı? Fazla, meraklı.
