"İslâm, bekle."
Küçük kız önce ismiyle seslenmesine şaşırdı. Çünkü genelde Yusuf Selim ona bücür, küçük gibi sinir bozucu lakaplarla hitap ederdi. Daha sonra elindeki kolyelere kaydı gözü. Gümüş renkli iki zincir ve ucundada yine aynı renk küçük me...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
[1 Aralık 2016]
Utançla dudağını ısırdı. Evin yüksek kalorifer sıcağından kızarmış yanaklarına bir ton daha kırmızı karıştığında elleri istemsizce boynundaki anahtar simgesine ulaştı. Yusuf Selim, bakmıştı ya gözlerine. Hemde ne derince.
Az önce yaşadıkları zihninden geçirdi istemeden. Yemekleri koyduğu tabakları Irmak'a vermek için ellerine aldığı an Yusuf'un mutfağa girmesi, yengesine hiç tanıdık gelmeyen sesiyle su alacağını söylemesi ve ardından mavilerine değen Yusuf Selim'in şaşkınlık dolu bakışlarının şefkatle değişmesi..
İzmit'te yaşadığı zor süreçten sonra amcası ve yengesinin yanına gelmişti. Geleli toplasa bir hafta olmuştu, ilk defa görmüştü onu.
Ne çok uzamıştı Yusuf Selim. Şimdi 17 yaşında bir genç olmuştu. Eski Yusuf canlanamadı bir anda zihninde. Bunun yerine az önceki sarmalı tekrarladı zihni.
Şaşkınlık dolu bakışları İslâm'ın yüzünde gezinmişti. Dudakları aralanmış, üstelik cümlesi de yarım kalmıştı. Yeni çıkmaya yüz tutmuş sakallarına elini götürmüştü. Dudaklarından duyamadığı bir murıldanma geçtiğini görmüştü. Ardından yengesinin doldurmaya başladığı bardağı görmeden mutfaktan çıkıp gitmişti.
Tekrardan elini dudaklarına kapattı. Lacivert başörtüsünün önünü açıp ellerini yüzüne doğru salladı. Bu.. az önceki gördüğü genç adam, yıllar önce kendisine bu kolyeyi veren çocuk muydu gerçekten? Kahverengi gözleri hiç değişmemişti. Kendisini fark ettiğinde o gözlerdeki parıltıyı görür gibi olmuştu sanki İslam.
Yaslandığı kapıdan doğruldu. Hızla çarpan kalbini duymazdan gelip etrafına bakındı. Yengesi ve amcasının yatak odasına girmişti. Bunu şuan fark ettiğine inanamayıp aynada başörtüsünü düzeltti. Odadan çıkmaya yeltendiğinde zihnindeki cümle tekrarlanmaya devam ediyordu.
Az önce gördüğü genç adam, âşık olduğu çocuk muydu gerçekten..?
🗝
Oturduğu yerde kıpırdandı rahatsızca. Kurumuş dudaklarını ıslattı ve eli gergince yüzünde gezindi.
"Yusuf Selim, bir sıkıntı mı var oğlum?"
Eniştesinin cümleleriyle babasının da bakışları kendisine dönmüştü.
"Yok ne sıkıntısı olacak.." derken gülümsemeye çalıştı. Herkes önüne dönerken "Ben bir lavaboya kadar gideyim.." diye söylendi. Ayağa kalkıp uzun koridordan banyoya girdi. Kapıyı kapattı ve soluklandı.
