"İslâm, bekle."
Küçük kız önce ismiyle seslenmesine şaşırdı. Çünkü genelde Yusuf Selim ona bücür, küçük gibi sinir bozucu lakaplarla hitap ederdi. Daha sonra elindeki kolyelere kaydı gözü. Gümüş renkli iki zincir ve ucundada yine aynı renk küçük me...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
6. Bölüm|İçinde kaybolup gittiğim
İslam
"İslam, sonunda kilit anahtarına kavuşuyor."
Sözleri beynimde yankılandı bir süre. Ne yani o beni unutmamış mıydı? Unutmadığı halde kızlarla gezip tozmuştu? Beni bile bile kırmıştı. Arkamı döndüm hışımla.
"Câni misin sen?" gözleri anlamadığını belli edercesine kısıldı ve bana doğru adım atmaya başladı. Gergince gülümseyip konuştu.
"Ne?"
Gözlerimin dolduğunu hissettim. Hemen ardından da etraf bulanıklaştı. O beni biliyordu. Onu sevdiğimi biliyordu. Ama yine de yine de gitti ve.. diyecek söz bulamıyordum. Bir iki adım daha attığında ters bir sesle konuştum.
"Yaklaşma." Durdu ve sıkıntılı bir solukla konuştu.
"Seni nasıl unutayım?" bakışlarımı kaldırdım sakince. Öfke dolu gözlerim kızarmış gözleriyle buluştu anında. Bir damla süzüldü yanağımdan. Dudaklarımı tekrardan yaladım ve devam ettim çatallaşmış sesimle.
"Unutmamıştın ama yinede o kızlara gittin. Bile bile. Bile bile ateşe atladın."
Gelmeye başladığında tekrar konuştum.
"Neyse. Elbet görüşeceğiz seninle. Elbet hesaplaşacağız." arkama döndüm ve mutfağa yöneldim. Sesi duyuldu fısıltıdan biraz fazla.
"Yeter ki sen hesaplaşmak iste.."
Mutfağa girmeden önce yüzüme biraz yelpaze yaptım. Yüzüme zoraki bir tebessüm koydum ve belli etmemeye çalışarak mutfağa girdim. Yengem ve Gülsüm Teyze koyu sohbetinden başını kaldırıp bana baktığında konunun biz olduğunu anlamam uzun sürmemişti. İkisininde yüzünde güller açıyordu.
"Kızım bu akşam bir söz takalım, daha sonra tarihleri ayarlarız diyorum." dedi yengem.
"Olur, siz nasıl biliyorsanız." dedim ve bende tekli koltuğa oturdum. Resmen Yusuf Selimle evleniyordum ama buna şuan sevinemiyordum bile. Ben dalgın dalgın otururken Gülsüm teyzenin lafı ve yengemin dürtmesiyle başımı kaldırıp onlara bakmıştım boş boş. Yengem Gülsüm teyzenin lafını tekrar etti.
"Yavrum artık kahveleri yapsan mı diyoruz?"
"Olur yenge." dedim ve ayaklandım. O sırada Irmakta girmişti mutfağa. Gülsüm teyzeyle selam kelâm muhabbetinden sonra yanıma gelmişti kahveleri duyunca. O yukarıdan türlü türlü baharatlar çıkarırken bakışlarımı ona diktim.
