"İslâm, bekle."
Küçük kız önce ismiyle seslenmesine şaşırdı. Çünkü genelde Yusuf Selim ona bücür, küçük gibi sinir bozucu lakaplarla hitap ederdi. Daha sonra elindeki kolyelere kaydı gözü. Gümüş renkli iki zincir ve ucundada yine aynı renk küçük me...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
9. Bölüm|Gitmezsin değil mi?
Elimdeki çay bardağı dolu tepsinin saplarını dahada sıkı kavradım ve kapıyı ayağımla hafifçe ittirip içeriye girdim. Yusuf Selim anında ayaklanıp elimde ki tepsiyi aldığında rahatlamıştım.
Sallaya sallaya amcam ve Musa babama -evet kayınbabamdı- götürdüğünde endişeyle konuştum.
"Yavaş ol!" O ise bir yandan amcama tepsiyi uzatırken bir yandan bana sırıtıp konuştu.
"Allah aşkına İslam. Tepsiyi devirecek değilim ya-" demeye kalmadan tepsiyi amcamın üstüne boca etmişti. Endişeli gözlerin hepsi amcama yöneldiğinde o da sıcaklığı anca hissetmiş olacak ki biraz geçte olsa bağırmıştı.
Bir yandan ben bağırırken, Yusuf Selim bir o yana bir bu yana koşuyordu. Musa babamsa oturmuş ne olduğunu kavramaya çalışıyordu. Gerçi kavrayıncada bir şey fark etmemişti. Çünkü bu seferde oturmuş gülüyordu.
Mutfağa gidip bir leğen aldım. Ve bir tane de kuru bez. Amcam zaten odasına gidip üstünü değiştirmişti. İçeriye gittim ve yere eğilip cam kırıklarını toplamaya başladım. Kuru bezle de dökülen çayı siliyordum. Babamsa Yusufla dalga geçmenin derdindeydi.
"Lan artist. Gerçi artistlik falan kalmadı ama.." deyip gülüyor ve beni de güldürüyordu. Yusuf Selim onu takmadan yanıma geldi ve cam kırıklarını toplamaya yardım etti.
"İslam.. git haydi ben toplarım. Süpürge getir birde."
"Oğlum emin misin? Bu sefer de elini falan kesme."
"Ya baba ya. Sana da malzeme çıktı. Bari İslam'ın yanında yapma ya." Dedi mızmız bir çocuk edasıyla. Daha fazla gülmemi saklayamdım ve ağzımdan bir kıkırtı kaçtı. Anında ayağa kalkıp bezi ve leğeni elime aldım ve Yusuf Selim'e fırsat vermeden konuştum.
"Ben elektirikli süpürgeyi getireyim o zaman." Arkamda Yusuf Selim'in söylenmelerini bırakarak mutfağa girdim ve annemle yengeme bir kaç açıklama yapıp süpürgeyi içeri götürdüm. Fişe taktım ve Yusuf Selim'in bakışları altında koltuğun kenarını süpürdüm. Amcamsa eski koltuğuna kurulmuştu tekrar. " Yaktın beni Yusuf oğlum.." diye söyleniyordu. Süpürgeyi topladım, mutfağa götürdüm. Hemen ardımdan da Yusuf gelmişti.
Boş olan koltuğa oturdum ve hemen yanıma da Yusuf Selim'in cüssesi kuruldu. Gülsüm Annem konuşmaya başladı.
"Ya beceriksiz ya."
"Anne ne beceriksizi ya."
"Kesin sen İslam'a-"
"Anne diyorum biz düğünü Kur'an-ı Kerim tilavetli yapacaktık değil mi?"
"Evet oğlum neden sordun? Bak başka bir şey istemiyor İslam. Kur'an okunsun-"
"Ya merakımdan sordum. Öylesine yani. Yoksa.." dedi bir elini arkamdan koltuğun başına uzatıp başını bana çevirirken.
