Karanlığın Efendisi | GÖLGE

37. Bölüm - Ayrılık

Beni özlediniz mi?

Umarım bu bölümde bol bol satır arası yorum ve oy görürüz. Şarkıyı açmayı unutmayın, iyi okumalar!

"Miray ve annem yargılanacak. Toprak, Elif, Semih ve Mert'i serbest bırakacaksınız ve babam da dahil kimsenin peşine düşmeyeceksiniz."

İlgiyle beni süzdüğünde dudakları yukarı kıvrıldı. "Kendini feda mı ediyorsun?"

"Neden feda ediyor olayım ki? Zaten seni yok edeceğim." dedim saklamakla uğraşmadığım bir gülümseme benim dudaklarıma yayılırken.

Elini bana uzattığında bakakaldım. Bu kadar çabuk teslim olması ve başka şart koşmamış olması bir yana, gözlerinde acının izlerini gördüğümü sandım. "Kabul ediyorum."

"Bununla sınırlı değil," dedim uzattığı ele bakarken. Herhangi bir hamle yapıp elini tutmadan önce gözlerimi onun gözlerine çevirdim. "Başka şartlarım da var."

"Dinliyorum," dedi ilgiyle.

"Hayatımın güvende olduğunu bileceğim. Sen de dahil hiç kimse canıma kastetmeyecek."

"Akıllısın."

"Öyleyim."

Adamın dişlerini gösterir şekilde gülümsemesiyle irkildiğimi hissettim. Gözlerindeki ilgi beni şaşırtmaya devam ediyordu ve üzerimdeki etkinin farkındaymış gibi biraz daha gülümsedi. "Bu şartını da kabul ediyorum. Güvende olacaksın."

"Hayır," dedim ciddi bir sesle. "Anlatmak istediğim tek şeyin bu olmadığını biliyorsun. Sana zarar verdiğimde de zarar görmeyeceğimden emin olmalıyım."

"Sana zarar görmeyeceğinin sözünü verebilirim, bana inanıp inanmamak sana kalmış."

"Bir şey daha var," derken bu sefer öncekilerden daha ciddi baktım yüzüne. "Toprak'ı görmeme izin ver."

"Bunu neden yapmak istiyorsun? Sana yalan söylemedi mi?"

"Bana yalan söylemedi," dediğimde ciddiydim. "Sadece, saklamak zorunda kaldığı ve belli ki ona yük olan bir sırrı vardı. Her insanın sırları vardır."

"Onunla görüşmene izin verebilir miyim bilmiyorum."

Tek kaşım havaya kalkarken, ona gülümsedim. "Anlaşma istiyorsan, yerine getirmek zorundasın."

"Yanlış anlama Melodi, çaresiz olduğumdan değil. Sadece bu inadın hoşuma gittiği için kabul edeceğim."

"Son bir şey daha var. Güçlerimi geri istiyorum." Onların varlığını aslında ne kadar sevdiğimi kaybettiğimde anlamıştım.

Tatmin olmuş bir şekilde başını yukarı aşağı salladıktan sonra bana baktı. "Söylediklerinin arasında kabul edemeyeceğim tek isteğin bu."

"Neden?"

"Çünkü beni, güçlerinin kaynağını yok edeceksin Melodi. Ben gittikten sonra hala var olabilir mi emin değilim."

"O halde, kabul etmişsin gibi sayalım. Sonrasında ne olacağını ise yaşayarak görürüz. Anlaştık mı? Ne dersin?"

Ayağa kalkıp tezgahın üzerinden aldığı başka bir kristal bardakla geri döndüğünde arkama yaslandım. Şişedeki içkiden boştaki bardağa doldurup bana uzattığında elinden aldım. Ardından, yerine oturup kendi bardağını benimkiyle hafifçe tokuşturduğunda o da arkasına yaslandı.