SERİ KATİL

6.Bölüm⚡Yüz⚡

   Medya:Bars

   Maskesini çıkarmamı söylediğinde transa geçtim ve tepki veremedim. Böyle bir şey demesini beklemiyordum. Tamam, kesinlikle o maskeden kurtulmak istiyordum ama bunu ben mi yapacaktım yani?

-Fikrimi değiştirmeden elini çabuk tut, dediğinde şaşkınlığı bir kenara atıp elimi yavaşça havaya kaldırdım. Zaten çok yakınımda olan maskesini alt kısmından tuttum ve yavaşça yukarı doğru kaldırmaya başladım.

   İlk çenesi daha sonra dudakları, sakalları ve burnu gözükten sonra son olarakta gözlerini görmüştüm. Maskeyi tutan elimi aşağı indirdikten sonra yüzünü incelemeye devam ettim. Kumral saçları ve sakalları yüzüne tam oturan burnu ve biçimli dudakları ile gerçekten güzel bir yüze sahipti.

   Gözlerini maskesiz bir şekilde gördüğümde aslında yüzüne ne kadar yakıştığını fark etmiştim. İki rengin birleşiminden oluşan gözleri okyanus gibiydi.Bugüne kadar görüp en etkilendiğim göz olabilirdi. O iğrenç maske ardında bile en ilgi çekiçi şeydi.

   İşte o an hissettiğim duygular neydi bilmiyordum ama iyi şeyler olmadığı kesindi.Biz Barsla yanlış yerde karşılaşan, belkide hiç karşılaşmaması gereken iki insandık. Sevgili ya da aşık değildik. Onun söylediğine göre rastlantıydık. Ama bu rastlantı tesadüf müydü yoksa kader mi bilmiyordum.

-Noldu alamadın karizmamdan gözlerini?

   Kendinden emin ve alaycı bir gülüşle söylediği şeye cevap vermeden kendimi toparladım ve beni duvarla arasında sıkıştırmadığı için olan boşluktan geçtim ve oturma odasına ilerledim.

   Oksijene ihtiyacım vardı. Hemde fazlasıyla.

              🌪
 
   Gece yaşananlardan sonra her zamanki gibi Bars ben uyuyana kadar beklemişti. Bende yaklaşık 2-3 saat kadar uyuyamasamda sonunda dalıp gitmiştim. Sabah uyandıktan sonra az çok demeden bir şeyler atıştırmıştım. Şimdiyse Bars karşımda oturmuş kahve içerken ben televizyon izliyordum.

   Tabi sadece gözüm oradaydı ama beynim kesinlikle değildi. Barsın evin içinde maskesiz dolaşması beni garip hissettirirken sanki birbirimizin yanında dahi rahat olmaya başlamışız gibi düşündürtmüştü. Ama ben bunu istemiyordum. Ne ona alışmak istiyordum ne de onun bana alışmasını.

-Yukarıdaki odada yatağın yanına bavul çıkardım. Dolaptaki kendi eşyalarını önün içine yerleştir.

  Konuşması dağınık düşüncelerimi toparlamaya yetmişti.

-Neden?

-İstanbul'a dönüyoruz.

-Ne,nasıl?

   Dedikleriyle şaşkına döndüğümde anlatması için sessiz kalmıştım.

-Benimde bakmam gereken bir işim var Vera. O yüzden döneceğiz. Ama sanmaki her şey düzelecek. Yine  dağ başındaki bir evde kalacağız.

   Her ne derse desin bu benim için büyük bir fırsattı. Belki annemle görüşmek için onu ikna bile edebilirdim. Dediğini yapıp yukarı çıktım ve bavulu yatağın üstüne koyup açtım. Bugüne kadar hiç bakmadığım eşyaları da içine doldurduktan sonra bavulu tekrar kapattım. Elimdeki bavulla aşağı Barsın yanına indim.

-Ne zaman gidiyoruz?

-Ne bu istek?

-Hiç. İstanbulu özledim sadece.

-Umarım aklında kaçmak fikri yoktur. Çünkü dediklerim hala geçerli. Sana değil ama ailene zarar vermekten hiç çekinmem. Üstelik kaçmak dışında fikirlerini başkalarına beyan edersende geçerli bu. Dışarıda bizi gören herkes  güzel bir ilişkisi olan insanlar sanacak. Ayrıca yoldayken kimseyle muhatap olmayacaksın. Tamam mı?