Medya:Vera
Üşenmezseniz eğer başlama tarihinizi ve saati yazabilir misiniz ahahadg
🌪
Dediklerimin ardından birkaç saniyelik sessizlik oluşsada henüz adını bilmediğim polis konuşmaya başladı.
-Tamam,tabiki görüşelim. Ne zaman müsaitsiniz?
-Aslında geçen geldiğiniz restorana gelirseniz çok iyi olur.
-Peki. Ne zaman?
-Bugün gün içinde. Ama tam olarak bir zaman veremiyorum,derken sesimi iyice kısmıştım. Konuşma sonlansın istiyordum. Çünkü Bars'a yakalanmaktan ölesiye korkuyordum. Gelmesini umarak telefonu suratına kapattıktan sonra en sonki konuşmalardan numarayı temizledim ve telefonu kapattım.
Numara yazılı kağıdı cebime koyduktan sonra sessizce banyodan çıktım ve telefonu aldığım yere geri koydum. Bars'ın ateşini tekrar kontrol ettikten sonra yatağa azıcık çıkıp sırtımı başlığa yasladım...
🌪
Gözlerimi boyun ağrımla birlikte araladığımda ilk olarak gördüğüm şey gülümseyerek bana bakan Bars'ın yüzüydü. Uzandığım yerden hızlıca toparlandığımda yatağa Barstan uzakta da olsa yayıldığımı fark etmiştim.
-Özür dilerim. Uyuyakalmışım.
-Sorun değil.
-Benim için sorun ama!
Yükselen sesimle kaşları hafifçe çatılan Barsta yatakta toparlandığında bakışlarım yarasına kaydı. İlk zamanlarki kadar kanamamış olsada yinede kan dışarı çıkmıştı.
-Yarana bakayım.
-Gerek yok, diyerek ayağa kalkan Barsla birlikte ona uzanan ellerimi geri çekmiştim.
-Kanamış ama.
-Kendim hallederim.
-Peki, diyerek odadan çıktığımda Bars arkamdan hazırlanmamı söylemişti. Odama geçtiğimde yüzümü yıkadım ve giyindim. Dişlerimi de fırçaladıktan sonra salık saçlarımı örüp makyaj masasının üstünde bulduğum tokayla bağladım. Aşağı indiğimde Bars çoktan hazırdı. Birlikte evden çıkıp arabaya bindiğimizde derin bir sessizlik hakimdi.
O tanıdık sokağa girdiğimizde arabayı geçen günkü yere bırakmıştık. Bars araçtan inip yanıma geldiğinde yine ellerimizi buluşturmuştu. Sokakta yürürken geceye göre daha boş olduğunu ve daha çekilir bir ortam olduğunu fark etmiştim.
Duvarlarda grafitiler ve saçma birkaç söz yazıyordu. Renkli bir sokaktı ama geceleri kasvetliydi. Alkol alan adamların bakışları bende gezerken Barsı fark ettiklerinde hızlıca başka yöne bakıyorlardı. Geçen sefer girdiğimiz yere girdiğimizde bu sefer üst kata çıkmamış bar kısmına geçmiştik.
-Yiyecek bir şeyler getirin.
-Sen yemeyecek misin?
Sorduğum soruyla gözlerini gözlerime kitlediğinde onları ayırmadan bakmaya devam etmişti. Gözlerini kaçıran ben olduğumda az önceki durum buradan kaçmak istememe sebebiyet vermişti. Bir süre sonra önüme tost geldiğinde son zamanlarda ne kadar çok tost ve benzeri şeyler yediğimi hesaplayamamıştım.
Bars barmenle ve oradaki birkaç kişiyle sohbet ederken ben ise tosttan birkaç parça yemiştim. Bu şekilde yanına köpeğiymişim gibi gezdirmesi sinirimi bozuyordu. Bakışları tekrar bana döndüğünde önümdeki tostu iterek daha fazla yemeyeceğimi belli etmiştim. Bunu anladığında ayağa kalktı benide belimden tutarak kaldırdı. Elini belimden ayırmadan çıkışa yürümeye başladığımızda kapıdan çıktığımız gibi kolunu ittirmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERİ KATİL
Ficção AdolescenteVera, o kampa sadece yazmaya başladığı hikayeyi bitirmek için gitmişti. Ama orada onun kadar masum düşünceleri olmayan eli silah tutan ve insan öldürmekten hiç çekinmeyen bir seri katilde vardı.Üstelik bu adam maskeli bir katildi! Peki bu seri kati...
