SERİ KATİL

22.Bölüm ⚡Özlem⚡

Sizi daha fazla bekletmiyorum ve sürpriz sonlu bölümle baş başa bırakıyorum :)

Medya:Bars

🌪

Bu ilişkinin hep terk eden tarafı ben olmuştum. İlk terkedilişim değildi ama son olmasını istiyordum. Onu bugüne kadar hiç anlamaya çalışmamıştım. Onun kendi içinde nelerle savaştığını görmemiştim. Belki de böylesi işime gelmişti. Bilmiyorum.

Şuan tek bildiğim şey o gelene kadar buradan bir yere ayrılmamaktı. Bu evden gitmeyecektim. O gelene kadar onu bekleyecektim. İllaki gelecekti ve biz anlaşıp barışacaktık. Yani öyle olmasını umuyordum.

Kapıya yaslı bedenimi harekete geçirip oturma odasına geçtim ve koltuğa boylu boyunca uzandım. Saatin geç olduğunu biliyordum ve uykum da bastırmıştı ama o gelene kadar uyumayacaktım. Saatler ilerleyip 4'e yaklaşmaya başladığında umudumu kaybetmemeye çalışıyordum ama bu saatten sonra geleceğini sanmıyordum. Belki de sabah gelirdi...

Kendimi kandırıyordum. Gelmeyecekti. Şimdi neredeydi peki ? Oda benim gibi uyanık mıydı? Kolu çok acıyor muydu? Yanında birileri var mıydı...

Göz yaşları içerisinde ne kadar uyanık kalmaya çalışsam da gözlerimin yanmaya başladığı kısımda uyuyakalmıştım. Sabah uyandığım da evde Bars yoktu. Ama biliyordum ki illaki gelecekti. Bugün değilse yarın, yarın değilse öbür gün gelecekti. Aramaya cesaretim yoktu. Ne diyebilirdim ki?

Evin içindeki derin sessizlikte telefonumun çalma sesini duyduğumda uzandığım yerden nasıl kalktığımı anlayamadım. Hızlıca telefonu elime aldığımda arayan kişinin Bars değil de Nehir olduğunu görünce kendimi ümitsizce yatağa bıraktım ve aramayı cevapladım.

-Efendim Nehir?

-Nasılsın canım?

-Nasılım? Güzel soru. İyi değilim Nehir. Hiç olmadığım kadar hemde.

-Biliyorum canım benim. Ben şimdi arabadayım, geliyorum. Sen Bars'ın evindesin değil mi?

Nehirin dediği şeyle yataktan hızlıca kalktım. Gelmesini istemiyordum ki.

-Nehir...Gelmesen daha iyi olur. Bars geldiğinde onunla yalnız bir şekilde konuşmak istiyorum.

-Ama-

-Nehir lütfen. Ozana ve seline de söyle. Teker teker aramayın beni. Ben burdayım ve burada olmaya devam edeceğim. Merak etmeyin,dedikten sonra konuşmayı sonlandırdım. Daha sonra her ne kadar telefonumu kapatmak istesem de belki arar diye düşünüp kapatmadım ama bunların boş ümit olduğunu biliyordum. Dışarıdaki korumalar sayesinde evde olduğumu bildiğini biliyordum. Konuşmak isterse aramak yerine direkt gelirdi.

Saçma da olsa belki bu gelmesini tetikler diye telefonumu tamamen kapadım ve salona tekrar geri döndüm.

Bugün bir şekilde geçtiğinde diğer gün yine aynı umutlarla uyansam da gelmemişti. Gelmeyecekti. Dış kapı çalmaya başladığında hiç heyecanlanmadan kapıyı açmaya ilerledim. Nehirin geldiğini biliyordum. Dışarısını gören camın dibinden bir saniye bile ayrılmadığım için arabasını görmüştüm.

Kapıyı açtığımda Nehir hiç beklemeden bana sıkıca sarıldığında artık gözüm de akacak yaş kalmadığı için öylece dikilmeye devam etmiştim. Daha sonra içeri geçtiğimizde kısa bir sessizlik oluşsada Nehir bunu bozarak konuşmaya başladı.

-Bebeğim tamam gelmemi istememeni anlıyorum ama telefonunu niye kapıyorsun? Çok merak ettim seni.

-Konuşmak istemiyorum Nehir.