without you; I'm lost//johnlock ✔️

6-mutsuz bir evlilik

*multimedyayı hikayenin videosu ilan ediyorum. bb.

"Anlamıyorum," Lestrade 3.kez tekrarladı. "Eğer gizli-sahte evlilik şeyini yapacağın kişi John'sa o neden burda değil? Sonuçta senin saçmalıklarına alışkın."

"Çünkü bir nevi sürpriz olacak, dostum. Artık konuşmak yerine harekete geçsek diyorum. Evlilik dairesindeki kuzenine yaz ve planı açıkla, sen John Watson gibi davranacaksın fakat iki imzayıda ben atacağım. Senin orda bulunman göstermelik yani."

"Tanrı bizi affetsin," Lestrade gergin gibiydi. "Çünkü John affetmeyecek gibi geliyor. Bu mantıklı değil Sherlock, belki düğün gününü 2 hafta sonraya kararlaştıracaklar? Çıkabilecek bir sürü pürüz var. Belki de vazgeçmelisin, daha normal bir sürpriz bul parti için."

"Her noktayı düşündüm, lütfen artık gidebilir miyiz? Tüm sorumluluğun benim üzerimde olduğunu aklı olan herkes farkeder zaten. İşler kötü gitse bile benim uğraşmam gerekecek, senin değil."

"Pek inandırıcı değil ama her neyse. Hadi gidelim."

Sonunda Lestrade ile ofisten çıkıp belediyeye doğru yol aldılar. Yürümeyi seçtiler çünkü arkadaşının kuzeniyle iletişime geçmek için zamana ihtiyacı vardı. Sherlock zaten yürümeyi hep sevmişti, Londra sokaklarını seviyordu.

Yapacağı şeyin her açıdan yanlış olması attığı her adımda kendini hatırlatıyordu zihninde. Olay Lestrade'a söylediği gibi değildi, çok daha kötüsüydü. John'un kağıt üzerindeki evlilik olayını ya da yurtdışına çıkmayı asla kabul etmeyeceğini bildiği için korkunç bir komplo kuruyordu. Aslında dedektife göre korkunç değildi fakat sıradan bir insan öyle nitelendirirdi şüphesiz.
Sherlock bu evliliği belge üzerinde arkadaşına gösterip boşanma kağıtlarını adaya gidip gelmeden imzalamayacağını söyleyecekti. İtiraz etme hakkı da yoktu çünkü Sherlock John'un imzasını birebir taklit edebiliyordu, zaten böyle bir şeyi insanlara duyurmak istemeyeceği kesindi.

Belediyeye girdikleri andan itibaren her şey kolaylıkla hallolmuştu. Lestrade ara sıra tedirgin bakışlar atsa da dedektifin soğukkanlılığı ile olay bitmişti. Resmi olarak Sherlock Holmes ve John Watson evliydi.

Ne trajedi ama.

Evlilik cüzdanını alıp cebine koydu, yüzünde tuhaf bir gülümsemeyle. Sherlock her zamanki gibi istediğini elde etmişti. Son dava için birlikte o özel adaya gideceklerdi.

"Kafam çok karışık, inan bana. Yinede umarım John bunu öğrendiğinde seni öldürmeye çalışmaz."

"Bu canice olurdu," dedi Sherlock. "Daha bugün evlendik."

Lestrade gözlerini devirdi. "O zeka fışkıran kafanda neler dönüyor bilmiyorum ama beni bu işten uzak tut. Peşimde öfkeli bir savaş gazisi görmek istemem."

"Merak etme. Teşekkürler Lestrade, görüşürüz."

Lestrade ve Sherlock binadan çıkınca iki ayrı yöne gittiler. Arkadaşına bir mesaj atarak 221B'ye çağırdı. Dünkü görüşmeden sonra gelmeye pek istekli olmayacağını biliyordu ama dedektifin durduk yere çağırmayacağını da az çok bilirdi.

Eve ulaştığında oturma odasında beklemeye başladı, paltosu hala üzerindeydi. Evlilik cüzdanının o ufacık ağırlığını hissedebiliyordu.

"Sorun ne?"

"Seni görmekte güzel, John." Sherlock karşısındaki koltuğu işaret etti. "Oturmaz mısın?"

"Hayır, Mary'ye markete gideceğim dedim yani acele etmen gerek."

Sherlock sıkıntıyla iç geçirdi. Arkadaşıyla görüşme izni yok muydu yani? Ya da belkide John onu sinir etmek için böyle diyordu.

"Tamam o halde acele edelim. John, bugün giderek yasadışı şekilde seninle evlendim ve bahsettiğim adaya gidip olayı çözmedikçe boşanma işlemi olmayacak."

John yaklaşık 5 saniye boyunca öylece dedektife baktı, ardından yumruklarını sıkarak tehditkar bakışlarla yaklaştı.

"Bana şiddet göstermen olayı değiştirmez," Sherlock cüzdanı çıkarıp gösterdi. "Ayrıca bu etik olmazdı çünkü biz artık bir bütünün iki parçasıyız."

"Seni. Lanet olası. Egoist."

"Duraksayarak konuşmanın bende özel bir etkisi mi olmalıydı?" Sherlock sırıttı. Bazen sinir bozucu olabildiğini biliyordu.

"Sırf senin istediğin olması için gidip evlendin mi? Üstelik benimle? Haberim yokken?!!"

John öyle kuvvetli bağırmıştı ki muhtemelen yan komşular dahi duymuştu. Elleri hala sonuna dek sıkılıydı, sinirden patlayacak gibi görünüyordu.

"Bu çabucak bitecek bir evlilik John, iki basit imza. Fakat öncesinde çözümlenmesi gereken bir dava ve yapılması gereken bir bekarlığa veda partisi var."

"Duygudan yoksun düşüncesiz piçin tekisin Sherlock. Sözde parti için yaptığın bu saçmalık 2 yıllık ilişkimin bitmesine sebep olabilir. Senden nefret ediyorum."

"Hayır etmiyorsun." Sherlock cüzdanı tekrar cebine koydu. "Sadece bazı anlar beni daha az tolere ediyorsun. Şimdi gidip nişanlınla konuşta parti hazırlıklarına başlayabilelim."

John "Tabi," diyerek bir adım daha attı ve sağ kroşesini, tüm gücünü kullanarak, dedektifin sol gözüne indirdi. "Gidip nişanlıma artık evli olduğumu söyleyemeyeceğime göre, bekarlığa veda partisi için yurtdışına çıkacağımı söyleyeyim. Bunun için lanet olası mazeretler uydurarak."

Sherlock acı içinde yanan gözünü tutarken zorlukla konuştu. "Güzel iş, Jawn. Yarın yola çıkıyoruz."

Sonuç; arkadaşının kendisine attığı kafa yüzünden yere yığılmasıydı.

Eh, her evlilik mükemmel olacak diye bir şey yoktu sonuçta, değil mi?