[DISCONTINUED] Welp i'm screwed... (greek)

Συγγνώμη

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑΑ

Τα λεπτά περνούσαν, ο Ματτία περίμενε νέα για την Καλλίστη. Καθώς καθόταν σε έναν καναπέ, στον χώρο αναμονής του νοσοκομείου, πήρε τηλέφωνο την Σταυρούλα και εκείνη ενημέρωσε τους άλλους. Είχε φύγει πιο νωρίς για να πάει στο σχολείο, αλλά κατάλαβε ότι είχε κάνει λάθος.Μέσα σε δέκα λεπτά βρισκόντουσαν δίπλα του η Σταυρούλα, ο Καΐρι, ο Αλεχάντρο, ο Ρόμπερτ, ο Άλβαρο και ο Ροσόν.

Ο Καΐρι δεν μιλούσε, η Σταυρούλα είχε βουρκώσει αλλά δεν έκλαιγε, το χαρακτηριστικό χαμόγελο του Αλεχάντρο είχε σβηστεί, ο Ροσόν δεν μπορούσε να ελαφρύνει την κατάσταση όπως έκανε συνήθως με τα αστεία του, ο Άλβαρο ανοιγόκλεινε το κινητό του και έβλεπε πόσο αργά περνούσε η ώρα, ο Ρόμπερτ προσπαθούσε να καθησυχάσει τον Ματτία, ο οποίος πηγαινοερχόταν, ρωτούσε την κάθε νοσοκόμα που περνούσε για την Καλλίστη.

Όλοι τους, ήταν σε άσχημη κατάσταση. Ο Ματτία είχε πολλές σκέψεις στο μυαλό του εκείνη την στιγμή. Σκεφτόταν την Καλλίστη, ανησυχούσε για εκείνη,αλλά μία σκέψη κυριαρχούσε: Γιατί η Τζένα να κάνει κάτι τέτοιο στα ξαφνικά; Μπορεί να ήταν μία έκδοση της Ρετζίνα Τζόρτζ, αλλά δεν θα έκανε κάτι τέτοιο, δεν θα μαχαίρωνε. Δεν της το επιτρέπει η "κλάση" της, που λέει και η ίδια.  Του είχε φανεί πολύ περίεργο. Μια άλλη σκέψη του ήταν ότι έπρεπε να ενημερωθούν οι γονείς της.

-Σταύρι. Είπε ο Ματτία μέσα στην ησυχία που επικρατούσε, και όλοι πετάχτηκαν.

-Τι; Ρώτησε εκείνη με τρέμουλο στην φωνή της.

-Δεν πρέπει να ενημερώσεις τους γονείς σας; Δεν πρέπει να ξέρουν;

-Το έκανα, αλλά θα αργήσουν γιατί είναι στο Λος Άντζελες αυτή τη στιγμή. Είπε απογοητευμένη.

-Πως γίνεται να λείπουν όλη την ώρα; Δεν μπορούν να κάτσουν με τα παιδιά τους; Είπε ο Καΐρί και φαινόταν από τον υψηλό τόνο της φωνής του ότι ήταν αναστατωμένος.

-Δεν ξέρω Καΐρι, αναρωτιέμαι αν πραγματικά νοιάζονται για εμάς.Τώρα η Καλλίστη είναι εκεί μέσα, δεν ξέρουμε αν ζει ή πεθαίνει αυτή τη στιγμή ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, και εκείνοι απλά ακούστηκαν ψύχραιμοι. Ντάξει να μην νοιαστούν και τόσο για μένα, αλλά για το βιολογικό τους παιδί ΤΙΠΟΤΑ; Φώναξε η Σταυρούλα, και μετά άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Τότε ήταν όταν ο Ματτία "ξύπνησε" για τα καλά.

-Παιδιά θα πρέπει να κάνουμε τους ντετέκτιβ για λίγο. Είπε ο Ματτία και όλοι νόμιζαν ότι αστειευόταν.