[DISCONTINUED] Welp i'm screwed... (greek)

Η Μοιραία Συνάντηση

ΠΑΤΉΣΤΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ ΜΑΣ ΤΟΠ❤️❤️❤️

Καλλίστη

Σε κάποια στιγμή ένιωσα ένα σκουντηγμα, και ήταν η Σταυρούλα. Με ξύπνησε γιατί είχε περάσει ένα 4ωρο και είχαμε φτάσει Αγγλία: και αυτή ήταν η πρώτη μας στάση. Ο ηλιθιος δίπλα είχε πάει στην τουαλέτα, και είχα τώρα το ελεύθερο να τον βρίσω.

-Βρε Σταύρι αυτός ο Άρης μου έχει σπάσει πολύ τα νεύρα.
-Και σένα;
-Πολύ κουτσομπόλης είναι.
-Όσο κουτσομπόλης κι αν είναι του αρέσεις. Χρησιμοποίησε το αυτό σαν βοήθεια κάποια στιγμή, νοιάζεται.
-Ναι μωρέ τι μας λες, αν του αρέσω τι; Θα τον χρησιμοποιήσω για ποιον λόγο; Είσαι με τα λογικά σου;
-Μπορεί κάποια στιγμή να σου φανεί χρήσιμος αυτό σου λέω.
-Ναι μωρέ, άσε μας από κει που θα κάνω τους άλλους πιόνια. Να μου λείπει ! Άλλη δουλειά δεν είχαμε...
-Κιχ! Έρχεται.
-Γεια σου Καλλίστη και Σταυρούλα.
-Γεια... Είπα εγώ χωρίς συναίσθημα.
-Εμένα να με συγχωρείτε πάω λίγο στην τουαλέτα, να πουδραρω την μύτη μου. Είπε η Σταυρούλα και μου έκλεισε το μάτι. Εν τω μεταξύ είχε έρθει η ώρα να βγούμε από το αεροπλάνο και την κοίταξα με περιέργεια. Μήπως θέλει να τα φτιάξω μαζί του; Ιουυυ! Αυτή απλά...ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΜΌΝΗ ΜΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΒΛΑΚΑ;;; Θα τρελαθώ, θα τρελαθώ!
-Λοιπόν Καλλίστη...
-Σκασε και εσύ!
-Ε;
-Συγγνώμη Αρη, απλά θέλω να βγω έξω να πάρω λίγο αέρα.
-Εγώ απλά ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για πριν. Δεν έπρεπε να γίνω αδιάκριτος, ήθελα μόνο να μάθω λίγα παραπάνω πράγματα για εσένα.
-Εντάξει συγχωρεμένος. Πάμε έξω, να βρω και εγώ την οικογένεια μου.
-Καλά λες. Και αρχίσαμε να περπατάμε μαζί και συνεχίσαμε την κουβέντα. Λοιπόν η Σταυρούλα είναι αδερφή σου; Γιατί μοιάζετε λιγάκι.
-Χάχα, όχι δεν είμαστε. Είναι κολλητή μου και από πάντα έμενε μαζι μου, για αυτό και την αποκαλώ οικογένεια. Απλά μοιάζουμε στα χρώματα.
-Αα. Να τοι όλοι τους σε περιμένουν. Όντως με περίμεναν. Κάναμε βόλτα στα duty-free (όπως πάντα) και φύγαμε.
Στο αεροπλάνο δεν έγινε κάτι το συναρπαστικό απλά πέσαμε για ύπνο όλοι. Ήταν κουραστικό το ταξίδι.

Μέτα από 6 ώρες...

Τρίτο πρόσωπο

Ξαφνικά η Καλλίστη ένιωσε πάλι ένα σκουντηγμα και αυτή την φορά ήταν ο Άρης. Είχε έρθει η ώρα που ο δρόμος τους θα χώριζε.

Καλλίστη

Χριστέ μου, τι θελει πάλι αυτός;
-Καλλίστη ήρθε η ώρα που θα πάω εγώ Νέα Υόρκη και εσύ στον προορισμό σου. Ελπίζω να συναντηθούμε. Για πόσο καιρό θα κάτσεις εδώ;
-Για πάντα.
-Γ-για για πάντα;
-Ναι. Κουφός εισαι;
-Συγγνώμη απλά νόμιζα ότι ερχόσουν για διακοπές.
-Οχι θα μείνω στο Νιου Τζέρσεϊ μόνιμα.
-Εγώ για έναν μήνα. Η θεία μου με θέλει για μια δουλειά-
-Δεν σε ρώτησα. Αντε στην ευχή του Θεού. Και ελπίζω να μην συναντηθούμε. Αντιός αμιγκο που δεν έχω.
-Εεε;;
-Μπαι μπαι που λέμε και εδώ. Αι στο διάολο λέω εγώ. Έτσι του είπα του βλαμμένου. Και αποχώρησα.
Στον διάδρομο του αεροδρομίου εκεί που έπαιρνα την βαλίτσα μου είδα μια παρέα αγοριών να δυσκολεύεται με το να πάρουν τις βαλίτσες τους. Μου φάνηκαν γνώριμοι. Γύριζαν από το Ορλάντο από ότι φαίνεται. Μήπως να τους βοηθήσω;