[DISCONTINUED] Welp i'm screwed... (greek)

Αυτό το παιχνίδι είναι σεξιστικό!

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑΑΑ (Επίσης κοιτάξτε την άλλη μου ιστορία, λέγεται "umm...what???" και είναι μια αστεία και ρομαντική ιστορία)

Καλλίστη

Φυσικά και είπα ναι στον Ματτία! Ο χορός ήταν την μέρα μετά από τη συνάντηση των γονιών του Ματτία και της δικηγόρου μου, είχε έρθει η μέρα για να μάθουμε τι θα γίνει με το εστιατόριο. Έπρεπε να τελειώνουμε με αυτό το θέμα. Ο Ματτία θα ερχόταν στο σπίτι μου, αφού μάθαινε από τους γονείς του τι θα γινόταν με το μαγαζί. Μετά θα φωνάζαμε τον Άλε και τον Κάι για να γυρίσουν βιντεάκι για το κανάλι του Ματτία, και είπαμε να κάνουν ένα mukbang γιατί δεν έχουν καθόλου ιδέες για βίντεο, συγγνώμη κύριε αλλά γιατί άνοιξες κανάλι; Για να μην ανεβάζεις; ( μπαι δε γουει το βιντεάκι του το έχω από πάνω για να το δείτε αν θέλετε=]  )

Ακούστηκε το χαρακτηριστικό "ντιν ντον" του κουδουνιού. Άφησα το κινητό μου, το οποίο το είχα στο χέρι εκείνη τη στιγμή, στο κρεβάτι που ήμουν ξαπλωμένη, και βγήκα από το δωμάτιο. Κατέβηκα σχεδόν τρέχοντας τα σκαλιά, και πήγα προς την πόρτα, ξυπόλητη κιόλας και χτύπησα το πόδι μου στο τραπεζάκι του σαλονιού που βρισκόταν στη μέση της διαδρομής μου. Μετά λέω ότι είμαι και έξυπνη! Άνοιξα την πόρτα και είδα τον Ματτία με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του.

-Λοιπόν; Τον ρώτησα με φανερή αγωνία στην έκφραση μου.

-Λοιπόν... ΔΕΝ ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ!!!Μου απάντησε τσιρίζοντας, και εγώ απλά τον αγκάλιασα από την χαρά που μου προκάλεσε. Εκείνος με έσφιξε στα χέρια του και με σήκωσε ψηλά στον αέρα, είχαμε ηρεμήσει και από αυτό.

-Τι σου είπαν ακριβώς; Τον ρώτησα όταν με άφησε κάτω, και μπήκαμε μέσα σπίτι κλείνοντας φυσικά την πόρτα.

-Το εστιατόριο είναι δίπλα στην παραλία και βλέπει τη θάλασσα, πίσω από το μαγαζί είναι μια πολυκατοικία με οχτώ ορόφους. Για να γκρεμιστεί το εστιατόριο πρέπει να πάρουν άδεια από τον ιδιοκτήτη της πολυκατοικίας, γιατί αν χτιστεί στη θέση του μαγαζιού μία άλλο κτίριο, οι κάτοικοι της άλλης πολυκατοικίας θα χάσουν την θέα της θάλασσας. Επίσης σε αυτόν τον ιδιοκτήτη ανήκουν τα δικαιώματα του αέρα. Μου απάντησε και κάθισε σε έναν από τους καναπέδες και άφησε το σακίδιο που είχε μαζί του, δίπλα του.

-Τι είναι αυτά; Τον ρώτησα γιατί εκεί με μπέρδεψε.

-Να στο πω με απλά λόγια, ο αέρας πάνω από το εστιατόριο ανήκει στον ιδιοκτήτη της πολυκατοικίας. Και οι γονείς σου θα έπρεπε να πληρώσουν και τους γονείς μου αρκετά χρήματα αλλά και να πληρώσουν για τα δικαιώματα του αέρα. Και αυτό δεν τους συμφέρει, ενημερώσαμε τον ιδιοκτήτη του κτιρίου και μας είπε ότι δεν θα πούλαγε τα δικαιώματα με τίποτα. Το μαγαζάκι μας σώθηκε Καλλίστη!!! Μου απάντησε και εγώ είχα μείνει έκπληκτη με αυτά που άκουσα. Πραγματικά χάρηκα που καταστράφηκαν τα σχέδια των γονιών μου, και αυτή είναι η τραγική ειρωνεία.