War of Love (La Suena Series 3)

Kabanata 46

Kabanata 46

I felt completely naked with the way he stared at me. Lazily leaning at the backrest of his chair while crossing his arms, looked like I'm being scolded by the teacher for my wrong doings. I'm now the president of the company yet I feel so second-rate and mediocre just by his unbothered presence.

Ayaw sa kanya ni papa noon dahil sundalo siya. Hiniwalayan ko siya dahil ayaw ko namang maging miserable siya kung sakaling nagkatotoo nga ang pagtatrabaho niya sa kompanya. At sa paglipas ng anim na taon, ilang beses na kaming nagkita rito sa Maynila at nalaman kong engineer na siya. He probably met my father. Walang dahilan para hindi mangyari iyon dahil involved siya sa proyekto ng kompanya. I wonder what it was like when they met. Papa must be glad, perhaps.

Ano ka ba, Rose? Alam ng ama mo na hiwalay na kayo kaya wala ng halaga sa kanya kung sundalo pa ba si Damiel o hindi. Sa anim na taon na iyon, sa tingin mo ikaw pa rin? Of course, not. Maraming babaeng mas nararapat para sa kanya.

Walang pag-aatubli kong dinampot ang purse ko at mabilis na tumayo. I didn't even had the urge to glance at him.

"Where are you going?" aniya nang sumunod sa akin palabas.

"We're done with our damn business, Engineer. I'm leaving now," sambit ko habang nagmamartsa.

"Was that the proper way of dismissing? Iiwan mo lang ako?"

Napatigil ako sa paglalakad dahil parang may kung anong bumara sa lalamunan ko. He was talking about me being a rude client but my mind thinks it's something else. As if he's talking about me who left him wounded and hurt years ago.

Why do I feel so emotional when in fact our conversation is just between as engineer and a client?

I didn't respond and continued walking. Ramdam ko pa rin ang pagsunod niya hanggang sa makapasok ako sa passenger seat. I sighed. Napatingin ako sa labas kung saan naabutan ang bodyguard na nakikipag-usap kay Damiel. What the hell was he doing? Bahagya kong binuksan ang pinto.

"Diego! What do you think you're doing?" iritadong sabi ko.

Napansin ko ang paglingon niya sa akin pero pinigilan ko ang sarili kong tignan siya.

"Ma'am-"

"Get in! Umalis na tayo!" halos pasigaw kong sabi.

I must double his salary. Kinuha ko siya bilang bodyguard pero ginawa ko pang driver.

Tinapik ni Damiel ang balikat ng bodyguard ko bago pumasok sa driver seat. Namilog ang mga mata ko sa ginawa niya nang patunugin ang sasakyan.

"Anong ginagawa mo rito? Hindi ikaw ang bodyguard ko!" natataranta kong sabi.

"Bodyguard?" aniya. "Akala ko driver mo?"

My goodness. I groaned in frustration. Ano ba sa tingin niya ang ginagawa niya? Tapos na ang business naming dalawa kaya ano pang ginagawa niya rito? Why don't he go home instead of being a nuissance?

"Stop the car," malamig kong sabi pero hindi niya ako sinunod. "I said, stop the damn car! Hindi mo alam kung saan ako pupunta-"

"Grocery,"

Napabuga ako ng hangin. At talagang hinayaan ako ng bodyguard ko kasama ang lalaking ito? He is an armed attendant whose duty is to protect me. Anong klaseng bodyguard ang nakuha ni papa? Irereklamo ko talaga 'to at humanda 'yang Diego na 'yan pag-uwi ko.