Koridor (TAMAMLANDI)

V-2: Hayda rinna

##Koridor evreninin fantastik yazarından merhabalar, beni tanımak isteyenleri vesairedengecer kullanıcı isimli twitter hesabıma beklerim. Leyla kafamdan el sallıyor size, keyifli okumalarr <3
-sör karpuz##

KORİDOR

V. Köşe

2. Gün

Dünya tersten bakınca hiç güzel görünmedi gözüme. Normal şartlar altında amuda kalkmayı severdim, bazen bacaklarımı havaya diker öylece yatardım. Düşünmeme yardımcı olurdu hatta. Fakat birilerinin beni camdan aşağı sallandırması hoşuma gitmedi pek.

"Ayıp ediyorsunuz yalnız." diye söylendim.

"İrtifa kaybediyoruz, tekrar ediyorum, irtifa kaybediyoruz!" diye havada elini kolunu salladı Batı.

"VİŞNE VİŞNE VİŞNE." diye kahkaha atarak bağırdı yan camdaki Merih.

Ayak bileklerimizden tutan kare suratlı adamlar dilimizi anlamadıkları için sofra bezi gibi silkelemekle yetindiler bizi. Gözlerim aşağıya, karanlık gecede görünmeyen zemine kayarken şehadet getirmeye çalıştım.

"Naaşımızı memleketimize teslim ederler mi dersin? Yoksa bu bahçeye mi gömecekler?"

"Yani, düşünüyorum da..." Batı kaşlarını çatmış yorum yaparken Merih araya girdi: "ENZİMLER SUBSTRATLARA BAYILIR. BENİ SULAYIN ÇİÇEK AÇAYIM ÇİZMELER."

Bu manyak biraz daha sesini yükseltirse başımızdaki (ayağımızdaki) izbandutlardan beş altı tane daha gelecekti. Bu da ölümümüzün çok daha seri gerçekleşeceği anlamına geliyordu.

"Allah aşkına beni şuna doğru bi' yumrukluk savurur musun abicim?"

Beni tutan adam ondan ne istediğimi anlamadı, susturmak için yine aşağı yukarı sallamakla geçiştirdi. Meyve suyu gibi çalkalanıyorum iki saattir, yanlışlıkla kusarsam gözüme girecek olması ayrı rezalet.

"Yerçekimi kurallarına göre ben daha hızlı düşeceğim. Seni tutarım."

"Hah." dedim Batı Atalay'ın komplimanına.

"SİZDEN BIKTIM BIKTIM BIKTIM. KEDİ KIZI İSTİYORUM."

Merih de haklıydı. Hepimiz haklıydık... Kendi çapımızda. Biz bu hale nasıl gelmiştik? Biz bu hale gelecek adam mıydık?

Ortalama bir mantık profesörü benim hayatıma bakarak kafayı oynatabilir.

*4 Gün Önce*

"Çok ilginç. İnanılmaz. Makul bir açıklaması olmalı."

Batı Atalay kendi kendine söyleniyordu, onu umursamadım ve Merih'in elindeki kutudan bir peçete daha aldım.

"Neden tek gözünden akıyor, anlayamıyorum."

Buna mı şaşıyor yani? İlk defa ağladığımı gördüğü için saçmalıyordu ama onların suçuydu. Bu trajik filmi açmış olmasalardı gözyaşlarımı deli gibi harcamayacaktım. Ne güzel, mutluydum kendi ruhsal dengesizliğimle.

Dünden beri adam akıllı dinlenmiş, temizlenmiş, güzelce karnımızı doyurmuştuk. Hayatımın geri kalanında -eğer bir hayatım olacaksa- neler yapacağımı düşünmekten, belirsizlikten, sürekli bir kavganın içinde olmaktan ve aklımın bir köşesinde beni taciz eden Kilit meselesinden son derece yorulmuştum. Batı Atalay ile gizli bir anlaşmaya varmış gibiydik, o konu hakkında konuşmuyor ve hiçbir şey çaktırmıyorduk. Kalbimdeki kararsız ve çelişkili fikirleri halının altına süpürmüştüm. Ama bilirsiniz, hayatınızdaki sorunları biraz bile umursamadığınızı sanırken küçük bir delik bulunca hepsi birden başını uzatıverir. Her şeye susup susup, serçe parmağını sehpaya vurunca sinir krizi geçirmek gibi.