CRY OF RELEASE

ELEVEN

"Take a shower, now."

Ginamit nya na naman ang himig na parang tauhan nya ako at kailangan kong sundin ang mga sinasabi nya. It's cold and I cant feel any emotions in his words. Kaya napabitiw ako sa pagkakayakap sa kanyang likuran. Kasabay ng paglabas nya ng banyo at iniwan akong nag-iisa.

Wala akong nagawa kundi ang pumwesto sa ilalim ng shower, binuksan iyon at hinayaang pumatak ang malamig na tubig na nagmumula roon sa aking kahubaran. Napayakap na lang ako sa aking sarili.

I look at my reflection in the mirror.

"Sino ba talaga ako?" I whispered to my self.

Alam ko naman kung bakit ayaw ako galawin ni Alesandro. Dahil ayaw nyang makipagtalik sa isang babaeng walang maalala kundi ang pangalan nya at ang mga asul nyang mga mata, yes I am very familiar with his deep blue eyes na parang he is already part of me.

I have no past, or let say I don't know my past. I cant remember it.   Damn. Nagising na lang akong nasa bisig na ni Alesandro, and he said I am his soon to be wife before I got into an accident that put me into a deep slumber.

Kaya noong nalaman ko iyon ay kaagad kong napagdesisyunang ipagpatuloy ang naudlot naming kasal. Without thinking about our past, kung meron man. Ni hindi ko nga sya tinanong kung paano kami nagkakilala at naging mag-fiance, mga ganung tanong. And I never did feel doubtful towards him, lahat ng salita nya ay pinaniniwalaan ko, yun lang ay sapat na para sa akin, sya at sya lang, enough na para ipagpatuloy ko ang buhay ko may nakaraan man ako o wala.

Ikinasal kami, its just a simple ceremony, just the two of us and Pierre, his loyal bodyguard as a witnessed.

The night of our wedding, I want something to happen between us. I badly want all of him that night, gusto kong maramdaman sya sa loob ko. I want to be connected with him through our bodies.  And he is about to enter me, and also consume all of me. But then he stopped himself of doing so. He said he loves me but he cant take a woman with no memories. I saw fear and doubt in his deep blue eyes, ayaw nya daw pagsisihan ko ang mga mangyayari balang araw na magbalik ang alaala ko. I cant understand him. We are married and we should think about the present and the future ahead of us, right? Bakit nya pa gustong maalala ko ang nakaraan ko na hindi ko nga na maalala. At wala na akong pakialam pa roon, Cant we just build more memories again together?

Kaya nakuntento na lang ako sa ginagawa namin, what do you call this? Make out, make out lang? Hanggang make out session lang kami, tamang pleasure release lang. And I dont want this anymore, I want him inside me, I want him to fill me, I want him, I just want all of him. Kung mamahaling droga man si Alesandro, I am willing to give all my riches, kung meron man just to have him and consume him.

I am addicted to him, to his touch, kisses, and to his body that gives me warmth every time I feel cold; he is always there for me.

********************************

(VANILLI'S POV)

Napadako ang tingin ko sa dalawang taong nasa back seat ng  nirentahan kong sasakyan.

"Could you please stop fighting?" Sambit ko sa mga ito. Para kasing mga bata kung umasta. Ni hindi ko nga alam kung bakit sumama pa ang dalawang yan sa akin..

"Sigurado ka ba kasing pupunta tayo roon? tawagan kaya muna natin si Alesandro?" Tugon naman ni Dexter, tss. Edi paniguradong haharangan nya ang pagdating namin. I want to know who is the girl, he is keeping with him in that mansion. Pagnapatunayan ko lang na si Dominica Falcon nga ito ay hindi ko alam ang magagawa ko kay Sandro. Napahigpit ang hawak ko sa manubela, nang maisip ko na hawak nya ang babae habang parang nababaliw na ang lahat sa kakahanap kay Dominica.