CRY OF RELEASE

TWENTY NINE

(Alesandro's POV)

Naalimpungatan ako ng maramdaman ko ang sobrang sakit ng aking ulo... at pagkaduwal. T*ngina!

Uupo na sana ako ng parang may nakayakap sa akin. F*ck! Kaya bigla akong napaupo galing sa pagkakahiga. And there I saw -- the woman I love the most.

"Anong nangyari? Bakit?" tanong ko sa aking isipan nang mapansin kong wala pala akong saplot. Damn, anong nangyari?

Kaya napatingin ako kay Dominica na mahimbing pa ring natutulog. I want to confirm something ... that's why I need to see  if she's also naked underneath the blanket.

Walang malisya ito... I just need to see it --to confirm it. Kaya unti unti kong hinawakan ang kumot na nakatabing sa kanyang katawan. Dahan dahan ko itong ibinaba upang makita ko kung may saplot nga ba si Dominica o wala.

Fuck kasi... bakit wala akong matandaan sa nangyari sa amin kagabi... ang tanging naaalala ko lamang ay ang pagme-meet namin ng kambal... At ang pagyaya ng Town mayor sa akin sa kanilang bahay at doon --may ipinainom ito sa aking parang wine. And after that umalis ako roon kaagad at binalikan ko ang mga bata kasama si Pierre. Ipinasundo ko sila kay Pierre ng palihim, I even lied to them na dadalhin sila ni Pierre sa kanilang ina. Upang pumayag rin ang nagbabantay sa nga ito na ibigay ang mga bata. Because I need to --I have to, dahil may masamang kutob ako sa lugar na ito. Alam ko, ramdam ko... hindi lang ang Costa Nostra ang hiningan ng pabor ng Town mayor --there are other Mafia groups that are here. At isa na ang Job Walkers doon, ang sumugod kay Dominica noong isang araw. So the mayor knows something. Fuck him for using my family as a bait!

At nang masigurado kong safe na nakalabas sa Fordwich sina Pierre at ang mga bata ay kaagad din naman akong bumalik rito sa hostel --para kausapin sana si Dominica about what happened to her when she was gone. Pero blackout --hindi ko na alam kung ano pa ang nangyari. Until awhile ago nang magising akong nakahubo't hubad at katabi ang asawa ko na--

I am about to see it --her naked body,

Nang biglang mapamulat ito, fuckshit!

Im doomed.

"What are you doing?!" gulat na sambit nito sabay hawak ng mahigpit sa kumot na nakatakip sa kanyang katawan at umusod patungong gilid ng kama.

Para syang takot --takot na takot sa akin.

"I-i just... I just want to know if what happened last night!" tugon ko na medyo kinakabahan... it's her, afterall. Kahit medyo nagalit ako sa kanya nang malaman ko ang existence ng mga bata ay hindi pa rin nito mababago ang katotohanang mahal ko talaga sya. It's true... at napatunayan ko yun sa halos tatlong taong pagkakawalay nya sa akin.

"So... tama nga ang hinala ko!" Napakunot noong napatingin ako muli sa kanya.

"You are on drug, last night!" What the fuck? Me? How come --at doon ko na lang naalala ang pagbisita ko sa mansion ng Town mayor.

Pero paanong ?

"How did you realized that I am not in my right mind, Nica?"

Nakita ko ang pagdaan ng sakit na emosyon sa kanyang mga mata. At napayuko ito.

"Because... you talk so much! Things that are  not a normal Alesandro Estevan would say or talk about."

"Like what? What is it, wife?" curious kong tanong rito. I need to know what it is.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kanyang baba para madako ang paningin nya sa akin dahil nakayuko lamang ito.

"Like you love me, and afraid to lose me. Which will never happen..." malungkot na sambit nito.