Parallel Intersection

Chapter 6

"Kanina ka pa diyan. Para kang tanga." Inis na saad sa akin ni Carly.

Pabalik-balik kasi ang tingin ko sa aking cellphone at sa aming prof.

Ten more minutes before our class dismissal and my heart doesn't know how to calm down.

I bit my lower lip as I remembered what I did last night.

"Putangina!" I frustratedly hissed while brushing my hair.

Hindi ko tinanggap ang friend request ni Joe. I didn't even followed him back.

Ano kayang sasabihin sa akin ng mga fan girls niya?

"Ang kapal ng mukha mo, girl!" Puno ng inis at panggigil na bulong sa akin ni Carly.

"Goodbye, class!" Sir silently picked up his things before leaving our room.

Mabilis na tumayo si Carly at saka ako kinurot sa tagiliran.

"Why?" She unbelievably asked me.

"Para...hard to get kuno!" Inis kong sagot.

Napapatingin na rin sa aming banda ang iba naming mga kaklase. Ang OA naman kasi ng kaibigan kong 'to!

"That's Joe Gomez De Liaño!"

"Uy, yung taga-UP!" One of my classmate reacted.

I quickly rolled my eyes. "Nanonood pala kayo?" Singit ni John.

He squinted his eyes on us. Carly dramatically shook her head.

"Ang arte ng kaibigan mo, John! Hindi ba naman iaccept at ifollow back ang isang Joe GDL!"

My lips parted upon hearing what Carly said. Natigilan din ang iba naming mga kaklase.

"Hoy! Mga asumera na 'to!" Isa ulit sa mga kaklase ko ang sumingit.

Naku! Tahol ng tahol, hindi naman kausap.

Napaface-palm na lamang ako bago lumabas na sa aming room. Bahala sila diyan. Manonood pa ako ng laro.

Bahala si Carly kung hindi siya sasama. I promised Joe that I'm going to watch their entire game.

Kumunot ang aking noo habang tinatahak ang daan palabas sa aming campus.

Some students were holding their phones. It looked like they were filming something? I don't know.

I almost made a step backward the moment I saw what was waiting for me.

Tahimik itong nakasandal sa kanilang van katabi si Manong. Mukhang nagkwekwentuhan pa sila.

Mukha rin walang pakialam si Joe sa mga taong tahimik na kumukuha sa kanya ng larawan.

He's wearing his usual game outfit. Pinagkaiba lang ay nakasuot pa ito ng puting T-shirt sa halip na jersey.

Liliko na sana ako nang sa ganon ay hindi niya ako makita nang sakto namang tumama ang kanyang tingin sa akin.

He straightened up and started walking near me. I can hear their gasps.

"H-hi?" I awkwardly said that it almost turned out as a question.

Humawak ito sa kanyang batok. I pursed my lips as my eyes simply roamed around us.

Shit!

Kuryuso ang mga tingin nila sa amin. Hindi ako sanay sa ganito. Ni hindi nga ako magawang tingnan ng ibang mga estudyante sa BSU dahil nakakatakot daw ako.

"I came here to fetch you." He slowly said.

The sound of his voice was enough for me to hear it...and the people near us.