Parallel Intersection

Chapter 23

Our day started too quick. Wala akong ibang ginawa kung hindi magtrabaho. Kailangan kong bumawi lalo na dahil tinulungan ako ng mga profs ko.

A good performance is what I can at least give back to them. Ni hindi ko magawang lumibang kagaya ng ginagawa ng mga kaklase ko. Maybe because it reminded me of that bloody night.

Madalas din akong tulala. My mind seemed to flew away somewhere...very far...somewhere unreachable.

I spent my three months being devoted to my job. I am taking things seriously.

"Ang pogi niya talaga!" Napahinto ako sa pagsubo nang makitang halos mangisay na sa kilig si Yohan.

Sa loob ng tatlong buwan ay nasaksihan ko na ata ang kaharutan at ingay nito. Sa aming lahat, siya talaga ang mayroong pinaka-active na social life.

Sinipat ito ni John. "Yohan, gumising ka na. Tanghali na!" Biro nito rito.

Somehow, I became close with Yohan. Malaking factor siguro na siya ang kasama ko sa iisang silid. Well, there were nights na super late na talaga 'to kung umuwi dahil ika niya, she's living a fan girl's life.

My eyes went to the television where her eyes were as if glued. I squinted my eyes as my heart beat turned crazy.

Tila modelo ang isang 'to. Maamo't may pagka-mayabang ang mukha nito. Kulot din ang kanyang buhok ngunit naka-clean cut naman. He got a good body.

Hindi ko lang alam kung bakit tila nagwawala ang aking puso. I'm sure I don't know him.

"Pogi diba?" Siniko-siko pa ako ni Yohan.

"Ha?" Inosente kong tanong. "A-h, sakto lang." I stuttered upon seeing him smile at the end of the commercial.

Teka...saan ko ba to nakita?

Malamang sa TV! Model nga diba?

Binatukan ako ni Yohan. Hindi ata matanggap na 'sakto' lamang ang ginamit kong salita para idescribe ang mukha ng kanyang crush.

"Ano ka ba! That's Joe Gomez De Liaño!" She said whining.

"I don't know him." Prangka kong sagot.

"Mas pogi pa ako diyan e!" Singit naman ni John habang inuubos ang kanyang pagkain.

Sinipat ito ni Yohan. "Don't talk when your mouth is full!" Maarte niyang paliwanag.

I rolled my eyes at them. Madalas talaga ang bangayan nang dalawang 'to.

Tahimik ko na lamang inubos ang aking pagkain. Hinayaan ko na silang magpatayan diyan. Bahala na sila! Babalik na ako sa aming opisina.

"Jam..." Yohan called me.

Mataman ko itong tiningnan. May iniutos kasi sa akin ang head namin.

"Do you wanna come with me?" Tanong niya gamit ang tono ni Anna sa frozen.

Tumikhim ako. "I need to run some errands tonight, Yohan." Seryoso kong tugon, rejecting her offer.

She pouted her lips. "Bukas pa naman iyon!"

When Yohan said that she wanted me to come with her, that's a requirement. Wala tuloy akong choice kung hindi sumama sa kanya after ng pasok namin.

Maaga akong nagpaalam sa kanila. Our head ordered me to buy some office materials.

"Tangina!" Reklamo ko nang makitang nagsilaglagan ang aking mga binili.

Ang bibigat pa naman ng mga coupon bonds na 'to!

"Oh shit! Miss, sorry!" A tall man said while helping me picked those pile of coupon bonds.

I rolled my eyes at him. "Kung tumitingin ka kasi sa dinaraanan mo."  Mahina kong bulong habang tinutulungan siyang ayusin iyon.