Bilinmeyen numara: Bir menekşe kokusunda seni aramak var ya bu hep böyle, böyle biter mi?
Aybüke: Çok güzel neden menekşe?
Bilinmeyen numara: Menekşelerin kokusu yoktur. Ama şair öyle imkansızı sevmiş ki aşkının, sevdasının imkansızlığını menekşe çi...
Aşk Aşkın bir tarifi yoktur. Ama her aşkın hüzün dolu bir hikayesi vardır. Siz hiç mum ile Kelebeğin hikayesini duydunuz mu? Böyle bir aşk ne gözyaşı bırakır ne de kalp... Gelin şimdi de onun hikayesini görelim.
Birgün Kelebek kendi kendine dolaşırken mumun muntazam ışığını farkeder. İçine bir his bir merak düşer. Demiştim size her başlangıç küçük bir merakla başlar. Sonra büyür büyür büyür... Koca bir umman olduğunda ise önüne geçemezsiniz. İşte küçük kelebekle mumun aşkı da böyle başlar. Kelebek merak eder. Sonra yanına usulca yaklaşır. Yaklaştıkça ışığı onu mest eder. Merakla, şevkle etrafında dönmeye başlar. Derler ya hani bir pervane gibi. Aslında bir kelebek gibi. Döne döne daha da yaklaşır ona. Yaklaştıkça sıcaklığını daha çok hisseder. Hissettikçe onun daha çok hoşuna gider. Ama bununla yetinmez daha fazlasını ister daha fazlasını... En sonunda ona iyice yaklaşınca mum ışığı kelebeğin narin kanadını yakar. Kelebek geri çekilir. Uzaktan bir yerde yaralı bir sekilde onu izler. Sonra mum ışığının yavaş yavaş azaldığını ve mumun gözyaşı döktüğünü. Buna dayanamaz onun öleceğini düşünür. En sonunda kendini de feda eder. Muma yaklaşıp onun ışığıyla yanıp olur. Hemen onun önüne düşer cansız bedeni. Mum ise ağlar ağlar ağlar. En sonunda kollarını ona sararak o da onunla birlikte söner.
Ne acı hikaye değil mi? Ne zaman duysam gözyaşlarımı tutamam. Aşk insanı hem yakar öldürür hem de yaşatır. Bizim sonumuz ne olur bilmiyorum. Belki de ben kelebek o mum. Sonumda bu ateşte yanarak ölmek.
Sabah erken kalkıp okula gelmiştim. Dersimiz matematik ve hemen yanımda ise o vardı. Aramızda yine iki çanta üst üste dizili, bu yüzden ne yaptığını göremiyordum. Ben de kelebek gibi merak ettim. Onu görmek için hafif başımı eğdim. Hafif gülüşünü duydum. Galiba yakalanmıştım. Hemen önüme dönerek hiçbir şey olmamış gibi defterime birseyler çizdim.
"İstiyorsan aramızda ki engelleri kaldirabilirim."
Başını eğmiş bana bakıyordu. Başımı şiddetle iki yana salladım. Hemen başımı pencere tarafına çevirdim. Tam o sırada zil çalmış hemen ayağa kalkmıştım. Hemen kaçarcasina dışarı çıkmıştım. Etrafıma baktım. Nereye oturabilirdim ki? Heryerde kız erkek karışık oturuyorlardı. Sonra ileride bir ağaç gördüm. Altında boş bir bank vardı. Sevinçle oraya doğru koştum. Oraya yaklaşıp banka oturdum. Allah'tan kimse yoktu. Nefesimi bıraktım. Ne yapacaktım. Hergun onunla bu şekilde oturamazdim. Bu böyle devam ederse kalp krizinden ölecektim.
Hemen telefonumu çıkardım. Hayır bu sefer kulaklikla değil sesli bir şekilde dinlemek istiyordum. Kuran dinleyecektim. Hemen açtım ben de gözlerimi kapatarak hissetmeye başladım. On on beş dakika böyle dinledim.
"Huzuru dinlemek için güzel bir yer seçimi"
Hemen yerimden fırlayıp ayağa kalktım. Arkamı dönünce hemen oturduğum bankın biraz ilerisinde ellerini başının altına koyup uyuyan selimi gördüm. Onu nasıl göremedim. Ona bakmadım. Başımı eğdim. Tam arkamı dönüp gidecekken
"Ona dikkat et küçük kız. Senin gibi küçük kızlar için biraz, biraz da değil fazla tehlikeli."
Arkamı dönüp bakmadım. Ama onun arkamdan baktığına eminim. Sınıfa girince ona hiç bakmadım. Hatta tüm gün boyunca bir diyaloğumuz olmadı. Ona güveniyordum ama ona karşı içimde bir şüphe oluştu. Eve gidince direkt yazmıştım. Bazen uyumak herşeyi unutmama yetebiliyor ama bu sefer öyle olmadı. Ne yapacağım ben. Telefonuma bildirim sesi gelince hemen baktım
Burak: Selim sana ne söyledi bilmiyorum ama Ay Parçası bunun geçmişimde kokuşmuş bir çöplüğe attığımı bil.
Aybüke: İnanmadım ki.
Burak: Inanmadın biliyorum ama içine bir şüphe düştü. Küçük bir şüphe bile olsa buna dayanamam. Ben bugüne kadar bir savaştaydım. Beni olgunlaştıran bir savaşta... Bu savaşa girdiğim için hiç pişman değilim. Beni anlıyorsun değil mi? İnsan anladığı ve anlaşıldığı insanla çiçek açarmış. Birlikte rengarenk çiçekler açmaya var mısın? Biraz kaba bir teklif olacak ama biz anca bu şekilde yapabiliriz. Birlikte bu dikenlerin arasında birlikte gül toplamaya var mısın Ay Parçası. Evlenelim. Okulunda bitti sayılır. Hemen evlenelim ha ne dersin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm nasıldı?
Hikayeyi nasıl buluyorsunuz arkadaşlar?
Hayalet okuyucularım lütfen emeğe saygı gösterin. Okudugunuzda yıldıza da basın. Yorum da yapabilirsiniz. Eksiklerimi farketmem için. Teşekkür ederim ❤
Arkadaşlar kısa bir süreliğine yokum. Hepiniz kendinize iyi bakın ❤
